Finał siatkarskiego turnieju na Igrzyskach Olimpijskich 2012 przeszedł już do historii. Złoty medal najważniejszej imprezy dla fanów piłki siatkowej zdobyli Rosjanie, którzy po niewiarygodnie interesującym meczu pokonali 3:2 reprezentację Brazylii.

 

Początek meczu nie zwiastował wielkich emocji, a raczej gładkie 3:0 dla Canarinhos. Podopieczni Bernando Rezende grali doskonale. Kombinacyjnymi akcjami i potężnymi zagrywkami niszczyli rosyjską defensywę, natomiast niesamowitą grą w obronie i bloku gasili ich zapędy ofensywne. Wielkim zwycięzcą tego finału, dosłownie i w przenośni, czuć może się trener Rosjan - Władimir Alekno. Gdyby nie pokerowe zagranie szkoleniowca w trzecim secie meczu, zapewne to Brazylijczycy świętowaliby teraz zdobycie złotych medali.

 

Wyobrażacie sobie, aby w wielkim finale Igrzysk Olimpijskich na przyjęciu zagrał Jakub Jarosz, natomiast w ataku potężne bomby posyłał Marcin Możdżonek? Wydaje się to niemożliwe. Podobnego rozwiązania nie przestraszył się jednak Władimir Alekno. Na ataku ustawił olbrzyma, nominalnego środkowego - Dmitrija Muserskiego, natomiast rosyjskiego bombardiera, Maksima Michajłowa przesunął na przyjęcie. Przegrywająca Rosja rzuciła wszystko na jedną kartę. Kilka udanych ataków Muserskiego dało mu niezwykle potrzebną wiarę w siebie i Sborna wróciła do gry. Akcje naszych wschodnich sąsiadów zaczęły się zazębiać. Mimo to, w trzecim secie byli oni już jedną nogą poza finałem. Brazylia miała piłki meczowe. Nie wykorzystała ich, a za ciosem poszli Rosjanie.

 

Czwarty i piąty set to prawdziwa dominacja świeżo upieczonych mistrzów olimpijskich. Brazylijczycy nie mogli znaleźć sposobu na kapitalnie atakującego Dmitrija Muserskiego. Świetnie grali także Michajłow i weteran rosyjskiej siatkówki, Tietiuchin. Po raz kolejny potwierdziło się, że siatkówka to gra, w której niczego nie można być pewnym w stu procentach. Pokerowa zagrywka Alekny zatrzymała rozpędzonych Brazylijczyków, Rosjanie uwierzyli we własne siły i teraz mogą cieszyć się do białego rana.

 

Na sam koniec warto zadać sobie pytanie, czy pomysł Alekny był wcześniej ćwiczony na treningach i miał być asem w rękawie rosyjskiej kadry, czy był to ruch skrajnie desperacki i wariacki. Być może Władimir Alekno zdradzi nam tę tajemnicę. Na razie został on wielkim bohaterem Rosji i na stałe zapisze się w historii siatkówki tego kraju.

 

Oprócz swojej dramaturgii, finał Igrzysk Olimpijskich potwierdził kilka starych sportowych porzekadeł, a także moich obserwacji. Po pierwsze, Brazylijczyków pokonały zmarnowane szanse, które mścić się lubią. Po drugie, kto nie wygrywa 3:0, przegrywa 2:3. Po trzecie, podobno ciężko jest wygrać z tą samą drużyną dwukrotnie na jednym turnieju. Brazylijczycy po prostu nie mieli prawa dziś triumfować. Pół żartem, pół serio.