2014/15


Sezon ten zacząłem od przeprowadzenia wielu spektakularnych transferów. Pobiłem przy tym rekord wydatków transferowych Montpellier w jednym sezonie. Kwota jaką przeznaczyłem na transfery wynosiła aż 43.5mln€. Jednak wiele graczy zostało sprowadzonych z klauzulą spłaty w ratach. Nie szczędziłem także na wynagrodzeniach, co niestety później odbiło się na finansach klubu, wprowadzając go w lekkie długo. A czy było warto? Sami oceńcie.


Jako pierwszy dołączył do nas dobry młody boczny obrońca, portugalczyk Jorge Martinho. Przybył do nas z Leixoes, za milion euro. Jak się później okazało był to strzał w dziesiątkę zważywszy na to za ile do nas przybył. Będzie to doskonały boczny obrońca na długie lata.


Jako kolejny dołączył do nas włoski napastnik Alberto Paloschi. Miał on być zastępstwem dla Leandro, gdyż po odejściu Girouda mieliśmy tylko jego jako napastnika. Wydaliśmy na niego sporo, bo Chievo otrzymało za swojego wychowanka aż 15mln€ a jego kontrakt był dosyć odczuwalny na budżecie płac.


Postanowiłem, że do zespołu dołączy także doskonały młody napastnik, Carlos Fierro. Jako, że wiem jak ten zawodnik się rozwinie z innych zapisów, postanowiłem podpisać z nim kontrakt. Dołączył do nas z wolnego transferu, więc nic nas nie kosztował, niestety jednak przy kontrakcie zażądał bardzo duże sumy i do tego klauzula o wyrównaniu do najwyższej pensji. Po długich rozwarzaniach postanowiłem zgodzić się na jego żadania na jeden rok, mając na uwadze jego umiejętności. Niestety w nowym sezonie chyba się z nim rozstanę lub dam mu jeszcze jedną szansce, gdyż w tym nie pokazał na co go naprawdę stać.


Po odejściu rezerwowego bramkarza musiałem poszukać kogoś na zastępstwo dla Jourdrena. Wybrór padł na niemca Jensa Schumachera, sprowadzonego z wolnego transferu. Początkowo miał być zastępcą dla francuza, jednak po pierwszych dobrych występach to on był moim numerem jeden. Dzięki niemu udało nam się osiągnąć wiele dobrych wyników, gdyż czasami dokonywał cudów w bramce. Oto on:


Pod koniec lipca przyszedł czas na chyba najbardziej spektakularny transfer, albowiem udało nam się ściągnąć do nas znakomitego skrzydłowego jakim jest Antonie Griezmann. Real Sociedad otrzymał za niego 5mln€ i 15mln€, które będzie spłacane w ratach na 48 miesięcy. Muszę przyznać, że to był chyba też jeden z najlepszych transferów.


Dzień później przyszedł do nas już ostatni gracz, środkowy pomocnik Bologny Federico Casarini. Zatrudniłem go z myślą zastępstwa Crisetiga i Bertolacciego, niestety nie wyziązał się z tej roli najlepiej, co zmusi mnie chyba do rozstania się z nim w kolejnym sezonie.


To już wszystkie transfery jakie przeprowadziłem w tym sezonie. W budżecie transferowym coś pobrzękiwało, jednak wiedziałem, że ta kwota zostanie przeznaczona na spłatę rat za transfery. W gorszym stanie był budżet płac, w którym było wolne zaledwie 5tys.€ na tydzień. Nie pozwoliło mi to nawet na poprzedłużanie kontraktów. W zimie musiałem się pozbyć kilku graczy, którzy brali pensje a byli mi niepotrzebni. Ostatecznie jakoś dotrwałem do końca sezonu. Teraz tylko się zastanawiałem czy ci gracze będą w stanie mi pomóc na osiągnięcie wyznaczonych celów.


W kwestii taktyki nic się nie zmieniło. Graliśmy tak samo tak w poprzednim sezonie. Uważam, że zespół dobrze się spisuje grając tym ustawieniem, więc nie będzie kombinował i zostawie to co jest.


Oto wszyscy którzy wystąpili w obecnym sezonie:

Schumacher (Jourdren) - Martinho (Bedimo),  Yanga Mbiwa, Kana-Biyik (Stambouli, Figureido), Gassama - Crisetig (Guidileye) - Bertolacci (Adryan, Casarini) - Griezmann (Belhanda), Fierro (Arruda, Muhammed Demirici), Ait Fana (Leandro) - Paloschi (Leandro)


Oto jak zaprezentował się zespół we wszystkich rozgrywkach:

UEFA Champions League

Poprzedni sezon w lidze zakończyliśmy na 3 miejscu co dało nam możliwość gry barażach do Ligi Mistrzów. Trafiliśmy tam na Borussie. Pierwszy mecz u siebie zakończył się wynikiem 0:0. W Niemczech nieobyło się bez emocji, jednak udało nam się wrócić na tarczy. Mecz wygraliśmy 2:1. W grupie trafiliśmy na silne zespoły, takie jak Arsenal, Schalke i Kopenchage. Po zaciętej walce o awans udało nam się wyjść z grupy na drugim miejscu. Tak prezentowała się grupa:


W 1/16 trafiliśmy na Manchester City. Pierwszy mecz na Stade de La Masson przegraliśmy 0:1. I mimo wszystko na Etihad Stadium jechałem pełen optymizmu. Do przerwy prowadziliśmy 2:1, co dawało nam awans. Szło nam w miarę dobrze i już pod koniec meczu zacząłem się cieszyć z awansu. Niestety uczyniłem to 5 minut za wcześnie, gdyż po ładnie rozklepanej akcji Citizens było już 2:2. Wynik nie uległ już zmianie. Niestety Lige Mistrzów w tym sezonie zakończyłem troszkę wcześniej niż sam oczekiwałem.



W pucharze ligi, rozegraliśmy tylko dwa mecze. Pierwszy z AS Nancy Lorraine wygraliśmy dopiero po konkursie jedenastek. Drugi z Lyonem przegraliśmy 0:1. Nie był to zdecydowanie najlepszy występ w tym pucharze w naszym wykonaniu. Miejmy nadzieje, że za rok lepiej się zaprezentujemy.


Coupe de France

W tym pucharze spełniliśmy oczekiwania zarządu, jakim było dojście do ćwierćfinału, jednak to był nasz ostatni mecz. Ulegliśmy wtedy RC Lens 0:1. Wcześniej pokonując lokalnego rywala - Tuluzę w rzutach karnych. Wtedy zacząłem się obawiać o skuteczność transferów bo to już 3 puchar gdzie nic nie osiągamy. Na moje pocieszenie była jeszcze liga.


Ligue 1

Tutaj radziliśmy sobie zdecydowanie lepiej. Sezon zaczęśliśmy od zwycięstwa 2:0 nad PSG, jednak później dwie przypadkowe wpadki, remis z beniaminkiem z Lemans, a później porażka 1:3 z Havre AC. Dalej szło nam już lepiej. Zanotowaliśmy jeszcze tylko 2 porażki z Lille i Bordeaux. Pozwoliło nam się to cieszyć z 3 pozycji na koniec rundy jesiennej. Warto zauważyć, że mieliśmy tylko punkt mniej niż obecy lider. Tak wyglądała tabela i nasze wyniki jesienią:



Runde wiosenną zaczęliśmy bardzo dobrze. 5 wygranych z rzędu, po czym ulegliśmy Lyonowi 0:2. Dalej wygrywaliśmy już prawie wszystko. I wszystko było na dobrej drodze aby Montpellier zdobyło swój pierwszy tytuł Mistrza Francji. Wszystko miało rozegrać się w ostatnich dwóch meczach, gdzie graliśmy z Marsylią i PSG. Do tytułu potrzebowaliśmy tylko 2 punkty. Okazało się, że Lyon zremisował swój mecz, co wykluczało ich z możliwości zdobycia mistrzostwa. Mnie w meczy z Marsylią był potrzebny tylko remis. I po bardzo emocjonujących 90 minutach udało nam się go obronić do końca, było zatem 1:1... i stało się coś niewiarygodnego... jestśmy Mistrzami Francji. Cieszyłem się, że wydane pieniądze a co za tym idzie wpędzenie klubu w problemy finansowe nie poszło na marne i pozwoliło nam to cieszyć się ze zdobycia Ligue 1, a nagrody pozwoliły wyjść na prostą. Oto jak prezentowała się tabela na koniec sezonu jak i nasza postawa:




Ten sezon trzeba zaliczyć do udanych. Zdobyliśmy mistrzostwo Francji, co prawda w pozostałych rozgrywkach nie pokazaliśmy się najlepiej, ale to co najwżniejsze zdobyliśmy. Poprawiliśmy zdecydowanie nasz styl gry. Może tracimy troszkę więcej bramek, lecz zdobywamy ich już znacznie więcej. Cieszę się także z faktu, że do klubu chcą przychodzić coraz lepsi gracze. Jeśli chodzi o graczy to Montpellier zdecydowanie teraz ma duży potencjał. W kolejnym sezonie chciałbym sprowadzić jeszcze kilku dobrych graczy i pomyśleć o Champions League, a przede wszytkim o obronie tytułu.