Ten sezon był dla nas niezwykle udany. Na 7 możliwych do zdobycia trofeów zdobyliśmy 6. Można powiedzieć, że mieliśmy pecha, bo jednak nam zabrakło jednego trofeum do historycznego zgarnięcia całej puli, ale i tak jestem zadowolony z tego co osiągnąłem z moimi podopiecznymi. Po sezonie przygotowawczym nasz pierwszy zagraliśmy o Tarczę Dobroczynności, gdzie naszym rywalem był Arsenal. Wygraliśmy pewnie 3:0, przy czym kilku moich zawodników zaprezentowało się znakomicie.

Barclays Premier League

Lige zaczeliśmy bardzo dobrze. Do grudnia mieliśmy 100% skuteczność. Na dwa dni przed wigilią na White Hart Lane Tottenahm zremisował z nami 1:1. Jednak dalej nie mieliśmy na koncie porażki. Liczyłem na to, że
pobijemy rekord meczów bez przegranej. Niestety w lutym tej szansy pozbawił nas Arsenal pokonując nas 2:1.

W kolejnych meczach zanotowaliśmy jeden remis z Chelsea (1:1). Dzięki czemu na cztery kolejki przed końcem sezonu zagwarantowaliśmy sobie siódmy tytuł Mistrza Anglii z rzędu, a jedenasty ogólnie.


Puchar Anglii

Jedyne trofeum, którego nie wygrałem w tym sezonie. Szansy tej, już w szóstej rundzie, pozbawił nas Tottenham, z którym miałem odnieść łatwe zwycięstwo. W rzeczywistości było na odwrót. To drużyna z Londynu łatwo mnie wyeleminowała 2:0, aby potem w finale przegrać ze swoim rywalem Arsenalem 3:1.


Puchar Ligii Angielskiej

Pewnie wygrany puchar. Już po raz trzeci z rzędu. W finale trafiłem na Birmingham pewnie wygrywając 3:1. Wcześniej wygrywając m.in z Tottenhamem 2:0.

W Superpucharze Europy spotkałem się z PSG wygrywając 1:0. To samo tyczy się Klubowych Mistrzostw Świata. Podtrzymałem europejską dominację eliminując w finale Corinthians 2:0, a wcześniej, w półfinale Al-Gharrafa 4:0.

UEFA Champions League

W tym sezonie Liga Mistrzów dostarczyła mi nie lada emocji. Nie obyło się także momentów, w których wątpiłem w powodzenie. Pierwszy mecz rozegraliśmy z Palermo, pechowo dla nas zakończony porażką 0:2. Jak się okazało była to jednyna porażka w fazie grupowej. 1/8 finału, losowanie nie ułożyło się po naszej myśli. Trafiliśmy na Barcelonę, co prawda jeszcze nigdy z nimi nie przegraliśmy, ale obawy były. Jak się okazało niepotrzebnie, w dwumeczu nie obyło się bez wysokich wyników, tym razem było 7:3 (4:2; 3:1). W półfinale trafiliśmy na lokalnego rywala. Te pojedynki zawsze budzą wiele emocji. Pierwszy na Etihad Stadium wygraliśmy 3:0. Ale na Old Trafford, były chwile, że wątpiłem w awans do finału Ostatecznie było 5:2 w dwumeczu (3:0; 2:2). Jednak to my się cieszyliśmy z awansu. W finale również był angielski pojedynek. Tym razem czekał na nas Liverpool. Było łatwiej niż oczekiwałem.




Transfery

W tym okienku troszkę poszaleliśmy. Wydaliśmy 61mln€, a zyskując 49mln€. Sprowadziliśmy genialnego napastnika z PSG, który bez problemu jest w stanie zastąpić Carlosa Fierro za najlepszych lat. Wszystkie transfery:

Przybyli:
- Fernando Gonzalez (Deportivo) 28mln€
- Jonathan Berthet (PSG) 15mln€
- Bruno Goncalves (FC Porto) 12.25mln€
- Dorian Vieille (FC Sochaux-Montbe) 1.8mln€
- Pascual Moraton (Real Madrid Castilla) 3.5mln€

Odeszli:
- Danilo Pasquini (PSG) wypożyczenie 3.7mln€
- Jack Butland wolny
- Kevin Carboni (Barcelona) 25mln€
- Huges M'Voule (Antwerpia) wypożyczenie
- Ross Barkley (Chelsea) 15mln€
- Fernando Jesus (Fiorentina) 5mln€

Skład i Taktyka

Przede wszystkim zależało mi na sprowadzeniu dobrego napastnika, gdyż Fierro i Heywood nie błyszczeli formą. Co prawda mieli przebłyski geniuszu, ale jednak zbyt rzadko. Potrzebowałem kogoś takiego jak Hernandez i Fierro za najlepszych lat. I tu właśnie wybór padł na zawodnika PSG Jonathana Bertheta. W dalszej kolejności poszukiwałem dobrego rozgrywającego, lecz nikogo na tą pozycję nie znalazłem. Musiałem korzystać z tych zawodników co mam.
Co do taktyki to dalej grałem ustawieniem 4-2-3-1.

Wyjściowa 11 prezentowała się następująco:

De Gea (Iwanicki) - Morello (Alonso), Cafarelli, Badri (Hille, Roberto), Gonzalez (Yazici) - Crisetig, Goncalvez (Mayombo, Lewis) - Heywood (Garrido), Fierro (Yaisien), Maltese (Berthet) - Berthet (Fierro, Heywood)

Przegląd kadry:

Bramkarze:

David De Gea
Głównie to dzięki niemu kończymy sezon z niewielką ilością straconych goli. Można powiedzieć, że broni piłki, które są nie do obrony. Przez te wszystkie lata prezentuje niebywałą formę.

Tomasz Iwanicki
Sprowadzony z Polonii Warszawa jako zastępstwo dla hiszpana. Póki co wywiązuje się z tej roli w miarę poprawnie, lecz przed nim jeszcze wielka kariera. Za kilka lat zapewne będzie naszym podstawowym bramkarzem.


Obrońcy:

Sergio Morello
Lewy obrońca, sprawdzający się w tej roli znakomicie.


Manuel Cafarelli
Podstawowy obrońca, godnie zastępuje Nemanje Vidica. To głównie na nim opieram naszą defensywę.


Seyoum Badri
Również ważny człon drużyny. Razem z Cafarellim tworzą bardzo solidną defensywę, co da się zobaczyć w statystykach. Tą dwójkę można porównać do Ferdinanda i Vidica z najlepszych lat.


Fernando Gonzalez
Nowy nabytek. Wygryzł z tej roli Yaziciego. Solidny prawy obrońca.


Pomocnicy:

Lorenzo Crisetig
Kapitan. Jednen z najważniejszych zawodników drużyny. Potrafi grać zawrówno w ofensywie jak i defensywie.


Bruno Goncalvez
Również nowy nabytek. Jego nominalną pozycją jest defensywny pomocnik ale jako środkowy pomocnik radzi sobie bardzo dobrze. Również bardzo ważny zawodnik drużyny


Brice Mayombo
Wicekapitan zespołu. Po przyjściu Goncalveza trudno jest mu wywalczyć miejsce w podstawowym składzie, lecz nadal biorę go pod uwagę w moich planach.


Urtzi Garrido
Lewy ofensywny pomocnik. Sprowadziłem go w myśli, że będzie w stanie zastąpić Mario Gotze i Marko Marina, lecz teraz ma problemy z przebiciem się do głównego składu.


Abdallah Yaisien
Kiedyś podstawowy ofensywny środkowy pomocnik. Jednak kontuzje zniszczyły mu karierę. On również jak Garrido nie może przebić się do głównego składu.


Giacomo Maltese
Porównać go do jego poprzednika, czyli Ronaldo nie można, lecz jest dla nas bardzo ważnym zawodnikiem. Potrafi świetnie rozgrywać piłkę, dośrodkowywać.


Napastnicy:

Carlos Fierro
Żadko gra jako wysunięty napastnik. Wystawiam go jako ofensywny środkowy pomocnik. Radzi sobie tam całkiem nieźle. Jednak zdecydowanie czasy jego panowania już niestety mineły. Głównie za sprawą kontuzji, które gnębiły go prawie cały poprzedni sezon. Notuje czase bardzo dobre występny, ale już nie tak dobre jak 3-4 lata temu. Chociaż co miał zrobić to zrobił, dzięki niemu nasza gablota z trofeami wygląda jak wygląda.


Michael Heywood
Wychowanek klubu. Częściej grał na lewym skrzydle zastępując Garrido bez formy. Ważne ogniwo naszej drużyny. Chociaż gra dosyć nierówno.


Jonathan Berthet
Sprowadzony jako zastępstwo za Fierro. Z tej roli wyziązuje się bardzo dobrze. Zdecydowanie najlepszy napastnik zespołu, a także najlepszy strzelec. Czasami grywa jako prawy skrzydłowy.


Robert Blake
Kupiłem go jako młody talent, niestety nie spełnił moich oczekiwań. Co prawda czasem, gdy mu się uda potrafi rozegrać dobry mecz. Jednak na dłuższą chwilę nie widzę dla niego przyszłości w klubie.