Jedenastu w Jedenastce

Rozgrywana przeze mnie kariera FC Barceloną jest nietypowa - gram samymi wychowankami z dość sztywnymi i zapewne nie do końca jasnymi regułami. Wszystko jest jednak opisane w pierwszym manifeście wstępnym, z kolei jeżeli ktoś chcę się dowiedzieć, gdzie trafili zawodnicy, których się pozbyłem może zajrzeć do kolejnego wpisu.

2015/2016

Po pierwszym sezonie żarty się skonczyły. Nowy prezes - choć na ogół wydaje się w porządku - postawił przede mną jasny cel - walka o mistrzostwo! Było to o tyle niespodziewane, że przecież chyba zdaje sobie sprawę jakimi piłkarzami dysponujemy. Wierzę, że za 2-3 lata będziemy mogli spokojnie postawić sobie tak ambitne cele, ale czy na pewno teraz? W poprzednim sezonie zajęliśmy przecież dopiero 7. miejsce, nie promujące nas do europejskich pucharów, tymczasem nowy sternik klubu chyba zbytnio się zagotował... Oczywiście nie narzekam, że prezes wydaje się osobą ambitną, boje się po prostu tego, iż są to dla nas za wysokie wymagania. Z drugiej strony drużyna pod taką presją jest w stanie wskoczyć na wysoki poziom, co niosłoby za sobą rozwój wszystkich graczy, jednak tak jak wspomniałem wcześniej - mogłoby to zaowocować w przyszłości, za 2-3 lata...

Dawno nie grałem kariery pod taką presją. Ktoś może pomyśleć, że to przecież Barcelona, nijak mająca się do Paris FC czy Eibar, jednak za świetnym poziomem obiektów treningowych, młodą i utalentowaną kadrą kryje się druga strona medalu... Tam byłem najważniejszą osobą w klubie, mogłem pracować spokojnie nawet nie osiagając większych sukcesów. Teraz działa to zupełnie inaczej, w pierwszym sezonie nie było jeszcze tak źle, jednak teraz - przegram kilka meczów z rzęku, skończe sezon podobnie jak w sezonie 2014/2015 i może mnie tu nie być... Żeby uniknąc takiej sytuacji przydałoby się teraz wzmocnić zespół za te 80 mln, które dostaliśmy w ramach budżetu transferowego, jednak wiadomo jakie są założenia tej kariery i do czego doprowadziło embargo na transfery do 1.06.2100.

Trzeba teraz czekać na rozwój zawodników, a na to - nie ma ukrywać - nie można narzekać. Dzięki świetnym obiektom treningowym piłkarze stają się lepsi z miesiąca na miesiąc, dzięki czemu mają szansę stać się za kilka lat najlepszą drużyna na świecie. Moje zadanie polega na tym, abym mógł doczekać tych chwil...

Wiosenny nabór:



 
Wiosa przyniosła nam tradycyjny nabór, z którego udało mi się wyłowić czterech zawodników - trzech Hiszpanów i jednego Argentyńczyka.

Ferran Cabrera:
















Andres Carrio:
















Gerardo Garrido:
















Vicente Ferrel:
















Nie ma co ukrywać - mogło być lepiej. Pod uwagę brałem zawodników, którzy mają conajmniej trzy gwiazdki potencjału (wymienieni wyżej gracze najczęściej mają także jedną gwiazdkę "czarną", więc ich potencjał może być większy). Mając w pamięci trylogię Mahdiego (1 2 3), jeszcze z kariery PSG zdaje sobie sprawę, że gwiazdami nie muszą wcale zostać zawodnicy 4-5 gwiazdkowi, którzy od początku są skazani na sukces. Dzięki ciężkiej pracy nawet moi wychowankowie mają szansę odegrać kluczową rolę w drużynie. Wszystko zależy od nich.

Awanse/Spadki:

Do pierwszej drużyny dołączył jeden zawodnik - stoper, grający do tej pory w FC Barcelonie B - Robert Costa. Widać jego braki, jednak będzie rywalizował o pozycję stopera numer 3 z Rodri Tarinem.















Pożegnaliśmy z kolei dotychczasowego rezerwowego lewego obrońce Julena Arellano, pełniącego funkcję zmiennika Alexa Grimaldo.
















Powyższe transfery doprowadziły do minimalnych przetasowań, jeżeli chodzi o rezerwowych defensorów. Lukę po Arellano na lewej obronie zajął dotychczasowy stoper Quintilla, z kolei Costa wypełnił po nim dziurę na środku obrony. Rotacje te rzecz jasna dotyczą wyłącznie zmienników.

Sztab:

Zazwyczaj nie wspominam o sztabie szkoleniowym, jednak w przypadku tej kariery jest inaczej - jako że na samym początku doszło do prawdziwej rewolucji wśród pracowników klubu (manifest wstępny) postanowiłem wspominać o najważniejszych ruchach na tym polu. Tym razem były one minimalne - Niemca Ulfa Kirstena zastąpił w funkcji trenera Włoch Massimo Carrera.











W przeciągu sezonu zakończyła się rozbudowa bazy treningowej, zarząd przychylił się również do mojej prośby dotyczącej rozbudowy obiektów młodzieżowych.

Ustawienie taktyczne i wykonawcy:

W podstawowym ustawieniu taktycznym nie doszło do żadnych zmian - ustawienie jak i rolę zawodników pozostaly takie same, nie zmienili się również wykonawcy. Postanowiłem, że najlepsza dla zawodników będzie stabilizacja, na ewentualne zmiany taktyczne przyjdzie pora w przyszłości.























Oto wszyscy zawodnicy, którzy wystąpili w sezonie 2015/2016:

Masip(Ondoa)
Montoya(Patric) Bartra(Costa) Bagnack(Tarin) Grimaldo(Quintilla)
Samper(Kaptoum)
Roberto(Calvet) Rafinha(Babunski)
Traore(Abou) Deulofeu(Moha)
Sandro(Dongou, Lee)

Rozgrywki:

Puchar Hiszpanii.. Nasza przygoda w tych rozgrywkach tym razem była krótsza niż ostatnio, kiedy to zostaliśmy zatrzymani w 5. rundzie. Tym razem rezerwowi nie dali rady Realowi Betis - 1-2 i 1-1.

Liga... W poprzednim sezonie w pierwszych czterech kolejkach zdobyliśmy zaledwie jeden punkt. Tym razem było lepiej - pokonaliśmy u siebie Deportivo i Atletico a także zaliczyliśmy wyjazdowe remisy z Levante i Cordobą. Niestety wspomniane wyjazdy okażą się wkrótce naszą piętą achillesową...

Do 11 kolejki nie odnieśliśmy żadnej porażki - wygraliśmy 5 spotkań, 6 zremisowaliśmy (na wyjeździe zaledwie jedno zwycięstwo). W dobrej formie byli przede wszystkim Sandro i Deulofeu, miałem więc nadzieję, że ich dyspozycja przełoży się na następną kolejkę, gdzie mierzyliśmy się z Realem Madryt...























Zmiany:

63 minuta: Wilfried Kaptoum za Sergi Roberto,
67 minuta: Jean-Marie Dongou za Adama Traore,
72 minuta: Ayoub Abou za Sandro.

Wyszliśmy tą najbardziej zachowawczą taktyką, nastawioną przede wszystkim na defensywę. Nasze plany polegające na zachowaniu czystego konta trafił szlag już w 11 minucie, kiedy piłkę do bramki skierował James Rodriquez. W doliczonym czasie gry pierwszej połowy zaczęły się jednak dziać cuda... Wyrównał Adama Traore, po czym tuż przed gwizdkiem miał jeszcze jedną sytuację sam na sam, niewykorzystał, a jak wiemy sytuacje tego typu lubią się mścić... Wynik.

Do końca rundy nie graliśmy już najlepiej, do tego po wygranym 3-0 meczu z Las Palmas zaciął się Sandro (ustrzelił tam dublet), odblokował się dopiero w 28 kolejce.



























Tabela po pierwszej rundzie.

Fantastyczna postawa Sevilli, z którą w dramatycznych okolicznościach zremisowaliśmy 3-3, spowodowała, że nie ma co marzyć o mistrzostwie, bezpośredni awans do Ligi Mistrzów też ucieka, jednak jakby nie patrzeć nie było tak źle. Przede wszystkim w pamięć zapadł mi mecz 17 kolejki z Realem Betis, gdzie pomimo iż przegrywaliśmy już 0-2 udało nam się wyrównać. Trafiliśmy w samej końcówce - była to 86 i 88 minuta!

Kolejna runda to jak często dzieje się w przypadku moich drużyn nie tylko nowe nadzieje, ale także - a może nawet przede wszystkim - nowe rzeczy do spierdolenia - tak więc zaczęliśmy "jak zawszę" - łomot z Deportivo, 0-3 po 50 minutach, ostatecznie 2-3. Następnie jechaliśmy na Vicente Calderon zmierzyć się z Atletico, kto by się nie bał takiego starcia, zważywszy na naszą postawę na wyjazdach? Sprawialiśmy jednak wrażenie drużyny lepszej, w dodatku w 81 minucie za sprawą Deulofeu objęliśmy prowadzenie. Niestety nadeszła 91 minuta i trafienie Mandzukicia. Pomimo tego wróciliśmy z podniesionymi głowami z Madrytu.

Pierwsze zwycięstwo w nowej rundzie odnieśliśmy w kolejnej serii gier z Levante, w dwóch następnych kolejkach zdobyliśmy zaledwie jeden punkt. Później było już znacznie lepiej, po 30 kolejkach - paradoksalnie - plasowaliśmy się na niższym miejscu niż wcześniej, jednak strata do trzeciego zespołu była mniejsza.
















Tabela po 30 kolejkach.

Kolejny rywal był jednak bardzo wymagający - przyszedł czas na pojedynek z Realem Madryt. Mieliśmy za sobą serię siedmiu spotkań bez porażki, jednak o przedlużenie jej nie było łatwo. Zobaczcie skład a następnie bramki z tego meczu.




 
Barcelona - Real, bramki

Wynik

Po wspaniałym występie w starciu z Królewskimi absolutnie nie byliśmy zainteresowani końcem fantastycznej serii meczów bez porażki, kontynuowaliśmy ją aż do 37 kolejki.










Tabela po 37 kolejkach.

Wyjazdowe spotkanie z Sevilla było najlepszym spotkaniem za mojej kadencjii w Barcelonie, zagraliśmy wprost fantastycznie na trudnym terenie lidera tabeli! 

Sevilla - Barcelona, bramki

Pomimo trzech punktów straty do pierwszego miejsca zważywszy na gorszy bilans bezpośrednich spotkań z Realem nie mamy szans na zdobycie mistrzostwa, jednak drugie miejsce wciąż jest w naszym zasięgu. Kto by się tego przed sezonem spodziewał (rzecz jasna oprócz zarządu)? W ostatniej kolejce mierzyliśmy się z Betisem, priorytetem było zwycięstwo, reszta już nie zależy od nas.

Tymczasem w 23 minucie na Camp Nou piłkę do siatki skierował Jorge Molina, przegrywaliśmy 0-1... Wynik.

Tabela końcowa.

Niestety Sevilla i Atletico nie zawiodły, przez co zagramy w przyszłym sezonie w eliminacjach Ligi Mistrzów. Ostatnią bramkę zdobył w 93 minucie Frank Bagnack, dla którego był to wspaniały sezon. O tym jednak za chwilę...

Wyróżnieni:

Zagraliśy świetny sezon, przez co ciężko mi było wskazać tych najlepszych - zdecydowałem, że trzech z czterech wyróżnionych ostatnio (Bartra, Montoya, Sandro) nie znajdą miejsca, aby nie powielać. Obrońcy zagrali znów solidnie, Sandro przez pewną część sezonu się zaciął, lecz i tak trafił do bramki rywali 16 razy. Po raz drugi wyróżniłem tylko Rafinhe.

Frank Bagnack (27 meczów/6 goli/0 asyst) - Dla stopera z Kamerunu były to wprost fantastyczne rozgrywki! Drugi rok z rzędu stworzył wspaniały duet z Bartrą, do tego okazał się zabójczo skuteczny pod bramką rywali - zdobył 6 goli!

Bagnack

Sergi Roberto (35/6/5) - po średnim poprzednim sezonie tym razem zaczął decydować o grze zespołu. Zapamiętam go przede wszystkim z fenomenalnej bramki z Las Palmas na wyjeżdzie (strzał zza pola karnego), piłka odbiła się od poprzeczki i wpadła do siatki. Wygraliśmy 1-0, wcześniej remisując 0-0 z Villarealem, więc było to bardzo ważne trafienie.

Roberto

Rafinha (37/6/12) - Rzuty wolne. Brazylijczyk kreuje się na fachowca w tej dziedzinie, naprawdę ten rodzaj stałych fragmentów gry jest przez niego niemal opanowany do perfekcji! Nieraz trafia bezpośrednio, nieraz odbija bramkarz a piłka po dobitce wpada do bramki (m.in. gol z Realem na 2-2 do zobaczenai na filmiku).

Rafinha

Adama Traore (34/8/15) - liczby mówią wszystko. Fenomenalny skrzydłowy. Pracowałem z nim już w Eibar, jednak nie spodziewałem się, że jest w stanie rozwinąć się aż tak szybko... Niesamowity.

Traore

Oprócz nich na uwagę zasługują jeszcze m.in. Alex Grimaldo, Sergi Samper (spójrzcie na jego kluczowe atrybuty dla pozycji na której gra: cofnięty rozgrywający, obrona) i Gerard Deulofeu. Jeżli dodamy do tego jeszczę wspomnianych wcześniej Bartre, Montoye i Sandro, plus bramkarza Masipa, który bronił w tym sezonie bardzo dobrze mamy przedstawioną całą pierwszą jedenastkę!

Mam nadzieję, że tak będzie zawsze - zamiast 3-4 wyróżnionych będę musiał wspominać o całej drużynie. Jednak aby tak się stało potrzebne są wyniki. Mamy jednak potencjał, aby je osiągnąć. 

Barca "B":

Jak wspomniałem w manifeście opisującym pierwszy sezon - W tym miejscu umieszczał będę tabelę obrazującą postawę drużyny rezerw (FC Barcelony "B") w minionych rozgrywkach. Będzie to tylko krótka wzmianka, bez żadnych szczegółowych opisów.

Spadkowicz z Ligi Adelante nie może się otrząsnąc po znacznych ubytkach kadrowych. Jest to jak najbardziej zrozumiałe i tego się spodziewałem. 12 miejsce na koniec sezonu oceniam pozytywnie. W przyszłych rozgrywkach za dużo się nie zmaini, więc przewiduję podobny scenariusz.

Podsumowanie:

Sezon oceniam jak najbardziej pozytywnie - nawet powyżej moich przedsezonowych założeń. Zarząd, pomimo że nakazał walki o mistrzostwo, również jest zadowolony z zajęcia czwartej pozycji. Spróbujemy teraz powalczyć w eliminacjach Ligi Mistrzów i może osiągnąć coś w tych rozgrywkach...

Rozgrywki ligowe były dziwne - traciliśmy wiele punktów, jednak wystarczyło spośród tych kilkunastu remisów dwa razy wygrać i bylibyśmy mistrzami Hiszpanii! Z drugiej strony rozgrywki po raz kolejny nie stały na najwyższym poziomie. Mistrz znów nie przekroczył bariery (jak to w ogólę brzmi) 80 punktów.

Fenomenalna postawa drużyny zaowocowała wyborem Bagnacka i Rafinhi do jedenastki sezonu.






















Ponadto Sandro zajął ex aequo piąte miejsce wśród najlepszych strzelców a Traore został królem asyst.

Podpisałem również nowy kontrakt:

















Na koniec tradycyjnie statystyki ogólne:

1
2