Po Euro 2016 w naszym kraju euforia. Zresztą co się dziwić - nie może być inaczej, kiedy wyrównujemy osiągnięcie legendarnych Orłów Kazimierza Górskiego! Jest po prostu bajecznie - zaczynając tą karierę marzyłem o jednym - medalu na wielkiej imprezie. Nie spodziewałem się jednak realizacji moich planów już po roku pracy z kadrą! To jest coś nieprawdopodobnego, a trzeba pamiętać, że nie było łatwo - na Euro 2016 mogliśmy tak naprawdę w ogóle nie pojechać. W październiku bowiem przegraliśmy ze Szkocją i zremisowaliśmy z Irlandią, co dało nam tylko baraże. Irlandczycy mieli wiele świetnych sytuacji, gdyby choć jednak wpadła... Spadlibyśmy poza strefę barażową. Miesiąc później wcale nie było lepiej - w dwumeczu z Cyprem męczyliśmy się okropnie, ostatecznie zwyciężając 1-0. Nie skłamię, gdy powiem, że rywale mieli naprawdę dużo sytuacji. Ogólnie od rozpoczęcia Euro 2016 na dziesięć meczów, w których dane było mi poprowadzić zespół, wygraliśmy tylko cztery razy - z Gibraltarem, Cyprem, Walią i Wyspami Dziewiczymi USA. Umówimy się - szału nie było.

Zupełnie inaczej wyglądało jednak Euro. Kluczowe momenty? Zdecydowanie wygrana w inauguracyjnym meczu z Austrią i "powrót" z Niemcami - od 0-2 do 2-2. Po tych meczach nabraliśmy pewności siebie i choć następnie przegraliśmy z Anglią, to później odprawiliśmy Słowację i Portugalię. O włos a zagralibyśmy w finale... Przegraliśmy jednak z przyszłym Mistrzem Europy. W ogóle faza medalowa była bardzo zamknięta - w trzech spotkaniach padła tylko jedna jedyna bramka.

Wyróżnieni zostali przede wszystkim świetnie grający na tym turnieju Robert Lewandowski i Jakub Błaszczykowski. Wśród rezerwowym, jeżeli chodzi o jedenastkę Euro, dość niespodziewanie znalazł się Kamil Grosicki, głównie rezerwowy.

Kiedy zaczynałem przygodę z kadrą, zajmowała ona 30. miejsce w rankingu światowym - teraz plasujemy się na 17. pozycji.

Wszyscy byli zachwyceni. Naprawdę dokonaliśmy rzeczy wielkiej!

Pora przejść do bohaterów tych Mistrzostw - zawodników. Na Euro, jeżeli chodzi o pierwszy skład, głównie trzymałem się tych samych graczy, największą wątpliwością był zawsze wybór z pary Zieliński/Milik. Oprócz tego dochodziło do rotacji w skutek zmęczenia lub zawieszenia za kartki. Łącznie na Mistrzostwach wystąpiło aż 21 zawodników. Murawy nie powąchali tylko bramkarze - Fabiański i Boruc. To chyba ewenement na skalę tych rozgrywek, żeby na takim turnieju dać zagrać, choćby na chwilę, każdemu zawodnikowi z pola.

Wojciech Szczęsny (6 meczów/6 wpuszczonych goli/3 czyste konta) - Bez wątpliwości najlepszy bramkarz w kraju - podpora naszej drużyny podczas Euro 2016. W kluczowych meczach, z Portugalią i Holandią, nie miał za wiele roboty, głównie popisywał się interwencjami w fazie grupowej. Obronił też karnego w półfinałowej serii jedenastek. Po Euro niespodziewanie podpisał kontrakt 14. drużyną angielskiej ekstraklasy - Watfordem.

Kamil Glik (5 meczów/0 goli/1 asysta) - Prawdziwy mur! Nie wystąpił tylko w meczu z Niemcami, gdzie był potwornie zmęczony. Z nim w składzie defensywa trzy razy zagrała na zero z tyłu. Popisał się także niecodzienną, jak na swoją pozycję, asystą. W meczu ze Słowacją wrzucił piłkę z boku boiska wprost na głowę Lewandowskiego, który strzelił wtedy na 2-0.

Łukasz Szukała (6 meczów/0 goli/1 asysta) - Jeden z najbardziej niedocenianych piłkarzy kadry, jednak w tej drużynie absolutnie kluczowy - wystąpił we wszystkich meczach na turnieju, nie popełniał błędów. Zaliczył nawet asystę do Krychowiaka w meczu ze Słowacją.

Łukasz Piszczek (6 meczów/0 goli/ 1 asysta) - Brak płuc, nieprawdopodobna wydolność, nie męczy się w ogóle. Jego współpraca po prawej stronie z Błaszczykowskim siała zamęt w szeregach każdego z naszych turniejowych rywali.

Tomasz Kędziora (4 mecze/0 goli/0 asyst) - Mój autorski pomysł. Od samego początku odważnie postawiłem na Tomka zarówno w klubie, jak i w reprezentacji i - trzeba przyznać - odpłacił mi się w bardzo dobry sposób. To dopiero jego pierwszy sezon na takim poziomie, a już pokazał, jakim inteligentnym jest zawodnikiem - w turnieju praktycznie nie do przejścia. Nie grał tylko z Niemcami, kiedy był zmęczony i ze Słowacją, gdy musiał odcierpieć za kartki. W kluczowej fazie turnieju - z Portugalią i Holandią - bezbłędny. Z nim w składzie w czterech meczach straciliśmy tylko dwa gole z Anglią. W pozostałych trzech grach na zero z tyłu.

Karol Linetty (4 mecze/1 gol/0 asyst) - Myślę, że w jego przypadku także mogę śmiało powiedzieć o moim autorskim pomyśle - postawienie na Karola od samego początku nie było bowiem takie oczywiste, tym bardziej w środku pola, gdzie rywalizacja jest bardzo duża. Odpłacił mi się jednak za zaufanie, a w spotkaniu z Niemcami zaliczył najważniejsze trafienie w swojej dotychczasowej karierze. Jego bramka kontaktowa ostatecznie sprawiła, że zremisowaliśmy z Mistrzami Świata. Szkoda, że z powodu kartek nie mógł zagrać w półfinale z Holandią.

Grzegorz Krychowiak (6 meczów/1 gol/0 asyst) - Oczywiste jest, że to kluczowy zawodnik, tworzący szkielet naszej reprezentacji. Na Euro, mimo że miał za sobą wyczerpujący sezon, niemal bezbłędny. Pomyłki nie ustrzegł się jednak w serii rzutów karnych z Holandią. Po jego uderzeniu sędzia odgwizdał koniec meczu. Niestety wyczuł go bramkarz. Pomimo wszystko zagrał bardzo dobry turniej, strzelając nawet gola Słowakom.

Jakub Błaszczykowski (5 meczów/1 gol/ 1 asysta) - Podobnie jak w przypadku Krychowiaka - świetny turniej, wspaniale ciągnął ten wózek, jednak w najważniejszym momencie... Po prostu nie trafił z jedenastego metra. Pech chciał, tak samo jak w świecie realnym, że Kubę po rozegraniu takiego turnieju spotkało takie nieszczęście. Cóż - mam nadzieję że za dwa lata w Rosji w pełni się zrehabilituje.

Maciej Rybus (5 meczów/0 goli/0 asyst) - Z jednej strony nieco dyskretny występ, z drugiej jednak świetnie pomagał w obronie Kędziorze i z tej perspektywy głównie będę go rozliczał. Wystąpił w każdym możliwym meczu (oprócz Słowacji, gdzie był zawieszony) i zawsze wkładał serce i pełne zaangażowanie. Dobre Euro w jego wykonaniu.

Robert Lewandowski (6 meczów/4 gole/1 asysta) - zrobił dokładnie to, czego wymagałem od kapitana, od najlepszego zawodnika. Był podporą drużyny i pomagał jej w trudnych i kluczowych momentach. Otwarcie z Austrią? Nie ma sprawy, załaduję dwie bramki. Ćwierćfinał z Portugalią? Ok, zdobędę jedynego gola. Przyczepić się do niego nie sposób. Oby grał w reprezentacji jak najdłużej.

Arkadiusz Milik (5 meczów/0 goli/ 1 asysta) - O ile powyższych dziesięciu graczy w pełnej dyspozycji miało miejsce w wyjściowym składzie, o tyle Milik często zmieniał się w jedenastce z Zielińskim. Ogólnie nie zawodził, ale bardziej harował dla drużyny, niż popisywał się w grze ofensywnej. Zaliczył jednak jedno kluczowe podanie - asystę do Lewandowskiego w meczu z Portugalią, która zapewniła nam historyczny półfinał.

Piotr Zieliński (5 meczów/0 goli/0 asyst) - Na razie nie efektowny, ale na pewno efektywny. Swoją robotę wykonywał bez zastrzeżeń. W zależności od moich założeń - jak wspominałem - raz wychodził on, raz Arek.

Kamil Grosicki (5 meczów/1 gol/2 asysty) - o ile Milik i Zieliński byli zawodnikami nr 11 i 12 w kadrze, o tyle Grosicki i Kapustka to gracze nr 13 i 14. Kamil, jako głównie rezerwowy, został wybrany na ławkę najlepszej jedenastki Euro 2016, co dobitnie obrazuje poziom jego gry na tym turnieju. Zaliczył dwie asysty w meczu otwarcia z Austrią, strzelił gola w 1/8 ze Słowacją.

Bartosz Kapustka (5 meczów/1 gol/0 asyst) - O Bartku wspomniałem już trochę wyżej. Debiutancki turniej dla niego samego potoczył się chyba ponad jego wyobraźnie - grał bardzo dużo, na dodatek zdobywając gola na 2-2 w niesamowicie prestiżowym starciu z Niemcami. Oj długo tego turnieju nie zapomni, a przecież następne powinny być jeszcze lepsze.

Pozostali piłkarze grali już mniej: wśród obrońców Pazdan zagrał w jednym meczu (całe 90 minut z Niemcami, gdzie spisał się bardzo dobrze), Jędrzejczyk dobrze zastępował Kędziorę dwa razy (Niemcy, Słowacja), a Dawidowicz najpierw pojawił się na dwie minuty z Portugalią, by potem wyjść w pierwszym składzie w półfinale z Holandią, tyle że na środku pomocy. Gajos wszedł na około piętnascie minut za Lewandowskiego ze Słowacją. W tym samym meczu zagrał mój ulubieniec Góralski, zmieniając w 85' Linettego. Sławek Peszko pojawił się na boisku w starciu z Niemcami, gdzie zaliczył asystę do Kapustki. Po fazie grupowej niestety doznał kontuzji, co za tym idzie był to jego ostatni występ na Euro. Grał jeszcze Łukasz Teodorczyk - trzy mecze. Być może grałby więcej, ale wspominałem o jego sytuacji w Tottenhamie.

Na Euro - jak pisałem wcześniej - nie wystąpiła tylko dwójka zawodników - bramkarze Fabiański i Boruc.

Dodam także, że na zgrupowaniu przed Euro w kadrze byli jeszcze Tytoń, Skorupski, Salamon, Olkowski, Mączyński, Jodłowiec, Sobiech.

Największy skarb tej reprezentacji? Przyszłość. Tak naprawdę żaden z zawodników, którzy pojechali na Euro nie musi rezygnować z gry w kadrze. Jasne, mamy na przykład bardzo doświadczonego Boruca, ale nie zdziwię się, jeżeli w takim samym składzie personalnym (lub bardzo podobnym) pojedziemy w 2018 roku do Rosji.