Włoska Catania

Będąc świeżo upieczonym absolwentem Łódzkiej Szkoły Trenerów Piłkarskich ;-) spędzałem wakacje na Sycylii. Piękna pogoda, plaże, kobiety... jednym słowem raj. Z ciekawością odwiedziłem też miejscowy klub Catania, grający we włoskiej Serie C1/B. Dopiero dwa sezony temu awansowała z niższej ligi, a przed nadchodzącym sezonem wielu (szczególnie miejscowych kibiców) upatrywało już w tym zespole kandydata do powalczenia o awans. W czasie odwiedzin spotkałem (oczywiście przypadkowo) prezesa klubu, don Riccardo Gaucciego (to "don" to podobno u nich rodzinne). Zaproponował mi on poprowadzenie klubu, gdyż dotychczasowy menadżer Aldo Luigi Ammazalarozo... zaginął w niejasnych okolicznościach, dzień po zażądaniu podwyżki (chciwość nie popłaca). Z radością przyjąłem to wyzwanie. Klub był w dobrej sytuacji finansowej, a atmosfera w mieście była entuzjastyczna. I tak 29 lipca 2001 roku zostałem menadżerem zespołu Catania.
Do pracy przystąpiłem z energią, która wprawiła wszystkich w zadziwienie. Odsunięcie od pierwszego zespołu kilku podstawowych dotychczas zawodników, zastąpienie ich młodzieżą, szał zakupów - nie wszystkim się to podobało, lecz prezes dał mi duży kredyt zaufania, mogłem więc spokojnie sprawować swoje rządy. Postanowiłem zaufać pokoleniu 20-latków, a do kompletu dodać kilku tylko rutynowanych zawodników. Potrzebne były wzmocnienia: szczególnie obrony, ataku, oraz na pozycji bramkarza (zdecydowałem się na taktykę 4-4-2, rzadko zastępując ją 4-3-3).
Do składu dołączyli: obrońcy Schofield (Lincoln) - został także trenerem, Puleo i Bennardo (Avellino), Marin (Vis Pesaro), Lancini (Brescia), Danotti i Mantelli (free); pomocnicy Thomasson i Barone (free), Vendrame (Arezzo); napastnicy Frankowski (Lubuszanin), Harasimowicz (Gwardia W.), Bahr (free), bramkarz/trener Libańczyk Ali Fakih (Ansar), oraz wypożyczony z Brescii pomocnik Guana. Zatrudniłem też kilku trenerów i nowych scoutów. Rozpoczął się sezon, a nadal nie miałem "klasowego" bramkarza, bo za takiego trudno uznać dotychczasowego- Genarro Iezzo, a tym bardziej Fakiha. Poszukiwania trwały.
Tymczasem w Pucharze Włoch odniosłem... 3 porażki i pożegnałem się z rozgrywkami na 12 miesięcy. Mecze te traktowałem jednak raczej jako pole doświadczalne, użyłem ich do wyłonienia podstawowej grupy zawodników. Wyjściowy skład w początkowych meczach sezonu był następujący: Iezzo- Puleo, Danotti, Bennardo, Mantelli- Vendrame, Pane (Bussi), Guana, Fini- Baggio, Kanyengele. Nadal poszukiwałem bramkarza i porządnego napastnika, a obu transferów dokonałem w październiku, tuż przed upływem czasu na to przeznaczonego.
Za ogromne pieniądze (1,2 mln$) odkupiłem od Chelsea(!!!) 19-letniego Rhysa Evansa, którego skusiłem obietnicą gry w pierwszej jedenastce. Dołączył do zespołu również, polecony mi przez Fakiha, jego kolega z Ansar, Brazylijczyk Toninho. Evans zastąpił w składzie meczowym Iezzo (nie zagrał już ani jednego spotkania), a Toninho- Kenyangale. Liga trwała już w najlepsze, a mnie szło całkiem nieźle: do końca listopada 9 zwycięstw, 3 porażki = 3 miejsce w lidze, za Acsoli (12 zw, 1 por!!) i Avellino (9-1-2). W międzyczasie dotarłem do ćwierćfinału rozgrywek Pucharu Serii C, w którym odprawiłem lidera C1/A, Lodigiani (w dwumeczu 7-3). W składzie w ramach rotacji coraz częściej wchodzili Lancini, Frankowski i Harasimowicz (Polacy strzelili po bramce w swoich debiutach).
Na półmetku rozgrywek byłem drugi (11-2-4), za Ascoli (14-1-3). Kupiłem dwóch zawodników: obrońcę Marka Camma (Lincoln) i Turka Hamzaoglę Hamzę (free). W drugiej rundzie (od 11 stycznia) nie przegrałem ani jednego meczu, remisując 3-krotnie. Mimo to Ascoli grało nadal wspaniale i na pięć kolejek przed końcem mieli nade mną 8 punktów przewagi. Grałem z Ascoli na wyjeździe: porażka to koniec marzeń o wygraniu ligi, zwycięstwo.. też może nie wystarczyć. Zmobilizowani gracze wychodzą w zestawieniu: Evans- Zeoli, Bennardo, Danotti, Mantelli- Bussi, Vendrama, Guana, Hamza- Toninho, Harasimowicz.
15
minuta: Evans dalekie podanie do Toninho, ten dwa zwody, strzał i 1:0 dla Catanii.
31 minuta: Toninho uderza bez piłki Tentoniego i... otrzymuje już trzecią czrwoną kartkę w tym sezonie. Nieciekawie. Po rzucie wolnym piłkę przejmuje Hamza, podaje do Harasimowicza, ten dośrodkowuje i Guana podwyższa na 2:0!!!
2 minuty później Harasimowicz sam mija dwóch obrońców, strzela i 3:0!!!
Coś niesamowitego, skaczę ze szczęścia. Tego meczu już nie można przegrać.
Drugą połowę Ascoli rozpoczyna ofensywnie, ale... 50 minuta, szybka kontra, lewą stroną ucieka Vendrame, dośrodkowuje, Harasimowicz główkuje, Bandieri broni, ale dobitka Polaka jest celna: 4:0. Ascoli załamane oddaje nam inicjatywę. W 71 minucie zmiany: Hamza- Frankowski, Guana- Arrigo. W 85 minucie dzieło wieńczy Bussi, który zdobywa bramkę po strzale zza pola karnego. 5:0 na boisku lidera to wspaniały rezultat lecz moja strata to nadal 5 punktów, a do końca już tylko cztery kolejki. Wyniki: 3:0 z Chieti, 5:0 z L'Aquila (już tylko 2 punkty straty), 2:2 z Castel di Sangro i 4:1 z Avellino, ale strata pozostaje.
Sezon zasadniczy
1. Ascoli 27-1-6 77-30 82pkt.
2. Catania 25-5-4 78-33 80pkt.
3. Pescara 22-6-6 74-45 72
4. Torres 18-8-8 75-61 62
5. Vis Pesaro 16-8-10 67-57 56
6. Avellino 16-7-11 67-59 55
W play-offach 3-0 i 1-0 z Vis Pasaro, 0-0 i 3-1 z Pescarą i awansuję do Serii B.
W jedenastce ligi: Evans, Danotti, Bennardo, Vendrame i Toninho. Toninho został wyróżniony tytułem Player Of The Year (najwyższa średnia 8,11) i był drugi w klasyfikacji na króla strzelców (23 bramki w 28 meczach). Oprócz niego na wyróżnienie zasłużyli :Rhys Evans (śr 7,38, 32 wpuszczone w 40 meczach), Harasimowicz (śr 7,88, 18 bramek), Danotti (7,70), Bennardo (7,69), Vendrame (7,61 7 goli 12 asyst) i Eddy Baggio (śr 7,47, 21 bramek).
Sezon był bardzo udany- awans do Serie B i półfinał Pucharu Serii C (1-2 i 1-0 z Lucchese), to więcej niż ode mnie wymagano. Teraz czekają mnie rozmowy z szefem (muszę mu delikatnie wytłumaczyć, że z takim składem nie powalczę i musi dać kasę na zakupy...).
Na świecie: Mistrzostwa Świata. 1 Argentyna,2. Dania, 3. Portugalia, 4. POLSKA !!. Polacy grali świetnie: wyszli z bardzo cięzkiej grupy (Argentyna 0-3, RPA 1-1, Kolumbia 1-0), w 1/8 finału 4-2 z Belgią, w 1/4 z Brazylią 3-2, w pólfinale 0-2 z Danią i z Portugalią w meczu o 3. miejsce 0-2.
Ligę Mistrzów wygrał Real pokonując w finale Parmę, a Puchar UEFA dla Borussi Dortmund, która wygrała ze Sportingiem. Największymi transferami sezonu były: (coś nieprawdopodobnego) zakup przez Real (nie zgadniecie...) Ronaldo i Christiana Vieriego (obaj Inter) tego samego dnia (15.12.2001), za sumę 131 mln $ (65+66); Figo przeszedł do Bayernu "tylko" za 22.5 mln; Vieira do Realu 46mln, Morientes do Valencii za 34mln; Lamey (znacie go???) z RKC do PSV za 34 mln.
cdn.

Jackos