Z pewnej świeckiej reguły wynika jasno, że tytuł tekstu powinien być zagadkowy i w gruncie rzeczy nie zdradzający całej, pozostałej treści. Za zadanie ma informowanie potencjalnego odbiorcę, na co też może liczyć, wgłębiając się w jego lekturę. Tym razem tak jednak nie jest - w końcu każdy (na pewno każdy??) wie, że głównymi rodzicielami CM’a są Angole, a udział resarcherów z innych państw jest tylko symboliczny. Tak jest - CM został wykuty w angielskiej stajni. Jednak jak się okazuje, jest to też gra stworzona tylko dla mieszkańców UK. Przypatrzmy się argumentom.

Angielska liga to potęga
W CM3 w zasadzie nie było jakieś faworyzowanej ligi. Większość trzymała równy poziom. Z biegiem czasu (a w zasadzie z biegiem wersji :) liga włoska stawała się coraz mocniejsza – wręcz do kosmicznego poziomu w wydaniu 01/02. Przykładowo spotkanie Roma- Lazio według „Champa”, to wyjście na boisko dziesięciu - piętnastu mega gwiazd klasy Zidane’a czy Kluiverta. Do tego doszło sporo miejscowych asów – Montella, Totti, Gattuso, etc. Nadszedł CM4 (napisany od nowa) i.. programiści powielili stary błąd, z tym, że teraz „przepakowali” ligę angielską. Grając na minimalnej bazie danych z kilkoma ligami, w zasadzie możemy w ciemno obstawiać, że Ligę Mistrzów wygra ktoś z trójki MU – Arsenal - Liverpool. W pucharze UEFA jest trochę lepiej, ale w ćwierćfinale i tak można przewidzieć z dwa - trzy zespoły z ojczyzny futbolu. Zakładając, że w zamierzeniach twórców, gra miała być maksymalnie realistyczna, zastanówmy się czy naprawdę Premiership jest tak mocne?

Dudziowi też się kilka pucharów wygrało...
Rygorystyczne przepisy, co do obcokrajowców spoza Wspólnoty Europejskiej, z pewnością podwyższają poziom ligi. W większości klubów grają zawodnicy reprezentacyjni, a nie jacyś przypadkowi „rezerwowicze” ;) z Bundesligi. Jednakże jeśli chodzi o poziom samych Angoli, to zazwyczaj są to gracze albo zaawansowani wiekowo (Le Saux, Cambell, Shearer, Les Ferdinand, Seaman - czyż to nie trzon reprezy Anglii z Euro 96?), albo typowi „ławkarze”, jak np. Chadwick, Jeffers, Robinson. Oczywiście jest też parę talentów (Terry, Barry), ale giną w nawale Francuzów, Brazylijczyków, Hiszpanów i innych nacji. Do tego nawet największe kluby ligi (Chelsea) mają problemy finansowe. Czy słusznie postąpili więc twórcy gry, „pakując” CeeMowe Premiership? Zdecydowanie nie, gdyż jak widać w rozgrywkach UEFA czy Ligi Mistrzów kluby z Premiership nie zachodzą zbyt daleko. Oczywiście te mało znaczące fakty są niczym dla bossow z SI Towers, ponieważ oni dobrze wiedzą, że typowy odbiorca CeeMa pochodzi z Wysp i na pewno będzie prowadził swój ukochany klub, z rodzimej ligi. Czym można sprawić graczom większą przyjemność, jak nie meczami gwiazd czy workiem pucharów i odznaczeń za najlepszego gracza globu? Notabene, na pięć rozegranych u mnie sezonów, trzy złote piłki przypadły graczom z Premiership.

Angielska wersja najlepsza jest
Teraz czas na krótki quiz - ile wyszło (do momentu publikacji tego tekstu) oficjalnych łatek, zwanych powszechnie Enhancement Packami? Brawo! Cztery + oczywiście z sześć w przyszłości. A ile jest EP w wersji Unicode (czytaj: dla Polaków)? Jak na lekarstwo...

Angielskie „Diabełki” z pucharami? W CM4 to normalne
Dbanie o angielskiego konsumenta przejawia się nie tylko w robieniu ku jego uciesze coraz to nowszych wersji łatek, ale i w zasadzie dostawie ich do jego domu - specjalny
magazyn dla spożywców z Wysp. Oczywiście na ten stan ma wpływ również ilość oryginałów sprzedanych w naszym pięknym kraju, ale nie można czynnikiem sprzedaży szykanować graczy w innych krajach. Swoją drogą, mimo tego „dbania” o gracza, to najprężniejsze sceny Cma rodzą się tam, gdzie programiści SI najchętniej by nie zaglądali.

Angielski styl gry rządzi
Trzeci taki śródtytuł zapewne u czytelnika wywołuje już konwulsje, ale niestety „Champ” jest taki, a nie inny. W poprzednich wersjach menedżera można było grać różnymi stylami gry - hiszpańskim atakiem pozycyjnym, włoskim cattanaccio, niemieckim 5-3-2 czy też angielskim 4-4-2. Do tego prowadząc zespół można było stworzyć zupełnie coś nowego (np. zabójczo skuteczne 4-3-1-2). Tymczasem w nowej edycji CMa mocno się zdziwiłem, gdy ani 5-3-2, ani 4-2-4 (nie mówiąc już o 4-1-3-2) nie spełniają swoich zadań. Rozumiem, że nie wszystkie skuteczne ustawienia ze starych wersji, muszą także działać idealnie w „czwórce”, ale ilość skasowanych przez ten proceder taktyk jest przerażająca. Łatwo się domyślić, że coś, co jest naturalne dla Anglików – to znaczy 4-4-2 - jest oczywiście dalej skuteczne (a w zasadzie o wiele bardziej produktywne niż dawniej).

Wiwatujący David – tutaj jeszcze jako „Czerwony Diabeł” – ciekawe, czy w Realu będzie też miał tyle powodów do radości?
Autorzy gry dają nam „strzałkę o maksymalnym stopniu nachalności” jak grać - mamy do wyboru: Cross from, czyli skąd wrzucać, Cross ball – ogólnie wrzucać piłkę w pole karne i Cross aim, czyli gdzie wrzucać. Dzięki ci SI za tak duże sprecyzowanie tak prostego elementu gry, jak wrzucenie piłki w pole karne. :) Co ciekawe, nie mamy jeszcze możliwości płaskiego wrzucenia piłki, bo oczywiście nie należy to do kanonu angielskiego stylu gry. Dzięki tym nowalijkom w taktyce, nawet argentyńskie zespoły wrzucąją co drugą piłkę na oślep w pole karne, zamiast prawidłowo ją rozegrać „po swojemu”. Autorzy gry już wielokrotnie pokazali nam przyszłe trendy w futbolu (np. siła włoskich klubów w CM01/02, a tegoroczne półfinały LM). Czyżby przewidywali ten trymufalny przemarsz po stadionach całego świata takiego stylu gry?

Obstaw po angielsku
W CM4 pojawiły się typy bukmacherów w okienku fixtures. Opcja ta jest dziwnym trafem pomijana jako nowość, przez większość recenzentów nowego dziecka SI, a przecież to dzięki niej możemy zorientować się w przewidywaniach widowni na trybunach.

Swoją drogą – kiedy w Polsce coś takiego ujrzymy?!
Wszystko pięknie, tylko dlaczego grając w Polsce mam kursy wyświetlone jak dla Anglików, czyli np. 2-14 (czyli za postawione dwa funty otrzymuję czternaście - w przypadku pozytywnego wyniku). U nas wypisuje się to jako 7.00, czyli za jedeną złotówkę otrzymujemy siedem. Po tym krótkim wykładzie z ekonomii, chciałbym zadać pytanie retoryczne: czy robiąc coś nowego, SI może spojrzeć trochę dalej niż poza zamglone Wyspy i sprawdzić sposoby obstawiania w innych krajach? Już wolałbym procentowo ukazane przewidywania remisu czy zwycięstwa, a nie przeliczniki rodem z gonitw na hipodromie.


Wyjść po angielsku?
Co można po tylu argumentach wypisać w podsumowaniu? Zapewne to, że twórcy CM4 doskonale zdają sobie sprawę z tego, że wypuścili na rynek produkt wybrakowany i grywalny w zasadzie tylko dla ich rodaków. Możliwe, że po zakończeniu procesu integracji europejskiej, Polska nie będzie traktowana jako kraj
trzeciego świata i CM5 dostaniemy zaraz po premierze światowej (czytaj: premierze w UK), ale również w wersji polskiej i to bez bugów, a każdy styl gry będzie pozwalał na osiąganie sukcesów. Tyle moich pobożnych życzeń na dziś, trzeba wracać do „bugCMa”.