Zimowa przerwa w rozgrywkach polskiej ligi piłkarskiej nieubłaganie dobiegała końca. Zawodnicy wszystkich drużyn tłumnie wylegli na boiska, rozgrywając kolejne mecze sparingowe. Zbliżający się początek rozgrywek zbudził także z zimowego snu prezesów pierwszoligowych klubów…

*
- Pozbyłem się wszystkich, którzy zarabiali na kotleta i zestaw surówek, a nie tylko na same frytki - cieszył się Andreas Spieler, prezes łódzkiego Wyziewu. Teraz trzeba tylko załatwić te kilka punktów, i pozostaniemy w ekstraklasie - rozmarzył się zapalając cygaro i wykręcił numer do premiera RP, Leszka Dillera…
*
- Pozbyłem się złudzeń - ponuro stwierdził Zbigniew Kimała, właściciel Młociarza Wielkopolskiego. Płaciłem najlepiej w kraju, dawałem prezenty, nawet założyłem im centralne na boisko, żeby nie marzli - kontynuował z narastającym przygnębieniem.
- I wszystko na nic, przegrali w pucharze z Winogronaux! - tu prezes już prawie płakał. I jak ja mam teraz sprzedać we Francji te foteliki…???

*
- Pozbyłem się wszystkich zaskórniaków, jakie miałem schowane przed żoną!!! I to twoja wina, drogi Henryku!!!- prezes Dorzecza Kraków, Bogusław Krupier, oskarżycielsko wycelował palec w stojącego na baczność w jego gabinecie trenera, sławnego nawet w Afryce Henryka Koperczaka.
- I jak te grajki nie awansują do tej, no, jak jej tam, mistrzowskiej ligi, to adieu, monsieur - zakończył po francusku i dał Koperczakowi znak, że może już opuścić gabinet…

*
- Pozbyłem się Świetlicy, ale za to załatwiłem Piotra Włóczykijka - po wojskowemu meldował szef Dywizji Warszawa, Edward Trybik.
- I jeszcze na tym zarobiłem… - dodał tonem o wiele mniej pewnym.
Słuchający jego sprawozdania przyszły właściciel Dywizji, a obecnie boss koncernu E.T., Mariusz Kartel, ciągle zachowywał znaczące milczenie. Na jego kamiennej twarzy w żaden sposób nie dało się wyczytać myśli, która mu w tej chwili przyświecała. A myśl ta brzmiała: „ Już niedługo to ja pozbędę się pana, panie Trybik…”

* - Pozbyłem się sprzedawczyków i
handlarzy - radował się Wojciech Szamański, prezes niezwykle popularnego w mediach klubu, o pięknej, polskiej nazwie Poranek-Cumullus Podwarszawski.
- Co prawda, kupiłem nowych - zafrasował się trochę. Wtem przypomniał sobie, że jeszcze nie jadł drugiego śniadania, i ta myśl poprawiła mu humor. Wyciągnął z lodówki salceson, ukroił potężny plaster, i nałożył na chleb. Przeżuwał z rozkoszą, wyobrażając sobie, że jest prezesem, co najmniej Galaktyki Madryt…

*
- Pozbyłem się wreszcie tego kłopotu - Janusz Romaniszczyn, były prezes FC Bieda Ojczyźniana Warszawa, radośnie przemawiał do swego odbicia w lusterku.
- Zero stresów, zero problemów - ciągnął dalej z rosnącą satysfakcją.
Lecz nagle myśl ciemna przeszyła jego umysł, i zasmuciła radosne dotąd oblicze. Romaniszczyn zamyślił się i wyszeptał:
- I tylko koni, tylko koni żal…

---

Część I - Andrzej Poniedziałek

Część II - Don Antonio Papuga

square> Część III - Polski Związek Piłki Nienormalnej

Część IV - Wyziew Łódź

Część V - Tomasz Hamto

Część VI - Dywizja Warszawa

Część VII - Lokomotywka Poznań