Po odejściu Sir Alexa Fergusona ze stanowiska trenera MU i odejścia na stanowisko managera Reprezentacji Szkocji postanowiłem spróbować swoich sił i zgłosić swoją kandydaturę. Nie było
innych chętnych do objęcia tego stanowiska (za wysokie progi na lisie nogi :)) więc Martin Edwards zaprosił mnie do swojego biura, podpisaliśmy kontrakt, załatwiliśmy wszystkie formalności i od następnego dnia miałem już umówiony trening.

Pierwszego dnia zapoznałem się ze składem, przedstawiłem taktykę, ustaliliśmy treningi. Po naszym pierwszym spotkaniu kilku graczy MU nie zgadzało się z moją ideologią taktyczną więc opuścili szeregi naszego klubu. Byli to:

- Michael Clegg, za 1,6 mln. $ do Rushden
- Luke Chadwick, za 7,5 mln $ do Club Brugge
- Quinton Fortune, za 3,7 mln $ do Totenham Hotspur London

Zasiliłem konto klubu o niewiele ponad 10 mln $ ale to nie miało większego znaczenia, gdyż i tak klub należał do najbogatszych. Postanowiłem więc wzmocnić ławkę rezerwowych. Przybyli:

- Joe Cole, 19 mln $ z West Ham Utd. (Miał być rezerwowym lecz bardzo często grał od 1 minuty)
- Simone Inzaghi, 10,75 mln $ z Lazio Rzym (Pokłócił się z trenerem, nie przepuściłem okazji)

To były początkowe przemeblowania składu. W trakcie sezonu odeszli słabo spisujący się:

- David Beckham, 24,5 mln $ do Juventus Turyn (Łapał same 7 nie asystował i nie strzelał więc odszedł)
- Roy Keane, 16 mln $ do Barcelony (Nie mieścił się w pierwszej 11 więc odszedł z własnej woli)

Co do taktyki. Uznałem zespół MU za drużynę o bardzo dużym potencjale ofensywnym, więc postanowiłem, że wypróbuje taktykę 4-3-3 lekko tylko zmodyfikowaną. Tak się prezentowała pierwsza 11-stka po wszystkich zmianach w składzie w tym sezonie:

GK- Fabien Barthez

DR- Phil Neville
DL- Michael Silvestre
DC- Gary Neville
DC- Laurent Blanc

MC- Joe Cole
MC- Juan S. Veron
MC- Ryan Giggs

FC- Ruud Van Nisterlooy
FC- Dwight Yorke
FC- Andy Cole


Sezon rozpocząłem trzema meczami z niezbyt mocnymi drużynami, ale w tych meczach chciałem, aby zespół się zgrał. Mecze wypadły bardzo dobrze - grałem z Sheffield Utd. 4:0 (Giggs, Yorke, A.Cole. Veron), z Odd Grenland 1:0 (Giggs) oraz z Stromsgodset 5:0 (3x Yorke, Giggs, A.Cole).

Ogólnie zgranie było OK więc stanąłem przed szansą zdobycia "Charlity Shield", o które walczyłem z Liverpoolem. Wygrałem mecz 1:2 (Yorke, A.Cole) lecz było to "szczęśliwe" zwycięstwo, gdyż podczas wyniku 1:0 dla przeciwników, z boiska został zdjęty Fabien Barthez. Musiałem skorzystać z usług Roy'a Carrola, który spisał się bardzo dobrze i zdobyłem Charlity Shield.

Sezon zaczął się na dobre, gdy rozpoczęło się Premiership. W pierwszych meczach nie miałem problemów z przeciwnikami. Wygrana z Fulham 3:0 (2x Veron, Yorke), z Derby 2:1 (Veron, Scholes) oraz z Aston Villą aż 5:0 (Yorke, J.Cole, Veron, Van Nisterlooy, Giggs). Jedyne punkty stracone na początku sezonu to mecz z Middlesbrough zremisowany 1:1 (Yorke).

W LM zostałem wylosowany do grupy A razem z Levski Sofia (2:0, 1:0), Spartakiem Moskwa (4:4, 1:0) oraz z Bayerem Leverkusen (4:0, 1:3). Jedyną porażkę odnotowałem z Bayerem Leverkusen i tylko on mnie wyprzedził w grupie, więc awansowałem z drugiego miejsca, z czego zresztą byłem zadowolony. Przecież to dopiero pierwsza faza..

Następnym pucharem który mogłem zdobyć był Puchar Ligi. Zostałem wylosowany dopiero w 3 rundzie. Gładko poradziłem sobie z Bristol Rovers 4:0 (3x Van Nisterlooy, A.Cole). W następnej rundzie zwyciężyłem nad Fulham 1:3 (2x Van Nisterlooy, Yorke). W ćwierćfinale rozgromiłem Lincoln 0:5 (2x Yorke, 2x Van Nisterlooy, Veron). Półfinał rozegrałem z moim przeciwnikiem nr.1 Arsenalem Londyn. Po jednym bezbramkowym remisie na wyjeździe i 1:1 na Old Trafford to niestety Arsenal awansował do finału, gdzie wygrał z Liverpoolem 4:1. Na pocieszenie zostaje korona króla strzelców Pucharu Ligi dla Ruuda VanNisterlooya, który strzelił 7 bramek. Udział
brałem także w FA Cup, ale odpadłem z Bradford grając rezerwami 2:3 (Webber, May).

W Priemiership nadal byłem pierwszy lecz przewaga stopniała po nieudanych meczach z Arsenalem, porażka 0:2 i 0:1. Jednak cały czas miałem przewagę ok. 3 pkt. Po tych porażkach moi chłopcy zbudzili się na nowo, wygrywając 8 meczów z rzędu. Przerwa tak dobrej passy nastąpiła dopiero w meczu z Totenhamem - 1:1 (J.Cole). Cały czas byłem dobrej myśli, gdyż przewaga nad Arsenalem była wciąż widoczna. Inne zespoły się już w walce o mistrzostwo nie liczyły, ponieważ miały około 15 pkt straty do lidera.

Tym razem w LM znalazłem się w najsilniejszej grupie D z włoską Parmą, wielokrotnym triumfatorem LM - Bayernem Monachium oraz szkockim asem - Celticem Glasgow. Na początek przyszła wygrana na wyjeździe z Celticem 3:2 (2x Veron, Yorke). Następnie remis z Parmą 1:1 (A.Cole), zwycięstwo nad Bayernem u siebie 1:0 (Giggs), a na wyjeździe przegrana 0:1. Kolejnym meczem był pojedynek z
Celticem na Old Trafford, który miał być łatwą wygraną i przepustką do ćwierćfinałów. Wszystko na to wskazywało, gdyż po pierwszej połowie prowadziłem po golu Joe Cole'a. Jednak straciłem 2 bramki w ostatnich 10 minutach meczu i przegrałem 1:2.
Po takim rozwoju sytuacji musiałem koniecznie w ostatnim meczu zdobyć 3 punkty. Moim przeciwnikiem była Parma, co więcej - graliśmy na Enio Tardini w Parmie. Po meczu mogłem usiąść spokojnie. Łatwa wygrana 2:0 (Van Nisterlooy, Yorke) i z pierwszego miejsca awansowałem do 1/4 finału. Drugie miejsce zajął Bayern Monachium po przegranej z Celticem 1:0.

Po ciężkim meczu z Parmą nadszedł czas na mecz z Bolton w Premiership. Niestety nadciągnąłem możliwości moich graczy i wystawiłem tę samą 11-stkę co w meczu z Włochami. Efektem mojej bezmyślności była porażka 2:3 (Yorke, Veron). Po 4 następnych wygranych z Blackburn 3:0 (Van Nisterlooy, A.Cole, J.Cole), z Leicester 2:0 (Van Nisterlooy, Scholes), Leeds 2:0 (Giggs, Johnsen) oraz
z Southampton 5:3 (J.Cole, Solsjaer, Inzaghi, Giggs, Veron) na 3 kolejki przed końcem zapewniłem sobie Mistrzostwo w Premiership!!!


TABELA PREMIERSHIP:

1.Manchester Utd. 29 W 3 DRN 6 LST 103 FOR 40 AG 90 PTS
2.Arsenal Londyn 25 W 5 DRN 8 LST 61 FOR 31 AG 80 PTS
3.Leeds Utd. 21 W 9 DRN 8 LST 74 FOR 39 AG 72 PTS
--------------------------------------------------------------------
18.Everton 8 W 12 DRN 18 LST 36 FOR 59 AG 36 PTS
19.Derby 7 W 4 DRN 27 LST 42 FOR 79 AG 25 PTS
20.Charlton 4 W 11 DRN 23 LST 38 FOR 74 AG 23 PTS


Do Premier Division awansowały: W.B.A, Milwall, Manchester City.


Teraz musiałem się już tylko skupić na Lidze Mistrzów. Ćwierćfinał grałem z Lazio Rzym. W Rzymie bez kontuzjowanego Van Nisterlooya przegrałem 1:3 (Yorke), aby w Manchesterze wygrać 2:0 (A.Cole, Blanc) i awansować dalej. Los tak chciał że w 1/2 finału LM zagrałem z ... Arsenalem. Pierwszy mecz grałem na wyjeździe i udało mi się zremisować 4:4 (2x Van Nisterlooy, Yorke, Brown). Uspokoiłem się ponieważ bardzo rzadko przegrywam u siebie. I stało się jak zaplanowałem, bardzo mocny atak przyniósł skutki i w efekcie wygrałem 1:0 po golu Yorke'a. Byłem w finale Ligi Mistrzów!!! Moim przeciwnikiem był najmocniejszy klub z jakim grałem w tym sezonie, włoski gigant - AC Roma.

Przyjechaliśmy na Hampden Park w Glasgow 2 dni przed meczem ponieważ był to ostatni mecz w sezonie i odbyliśmy 2 treningi na tamtejszej murawie. W dzień meczu było sucho i ciepło, ale na widowni zasiadło tylko... lub aż 50000 widzów ( stadion ten nie był zbyt dużym obiektem ). Mecz trwał 90 minut, jednak już w przerwie wiadomo było kto wygra. Najpierw Pelizzoliego pokonał Scholes, a potem niezastąpiony Ruud Van Nisterlooy. Wygrałem 2:0 i zdobyłem LM!!!

GRACZE ROKU W ANGLII:
1.Ruud Van Nisterlooy 8.41
2.Dwight Yorke 8.38
3.Juan S. Veron 8.13


NAJLEPSI STRZELCY:
1.Ruud Van Bisterlooy 23
2.Henrik Pedersen
22
3.Sergei Rebrov 22
----------------------------
7.Andy Cole 18
11.Juan S. Veron 16
13. Dwight Yorke 15


NAJLEPSI ASYSTENCI:
1.Ryan Giggs 21
2.Gary Kelly 17
3.Michael Gray 15
----------------------------
5.Juan S. Veron 12
6.Dwight Yorke 12
7.Andy Cole 12

Trenerem roku zostałem oczywiście ja - czyli GreenMan. Do jedenastki sezonu trafiło 6 moich graczy: Andy Cole, Ruud Van Nisterlooy, Dwight Yorke, Juan S. Veron, Ryan Giggs oraz Fabien Barthez.


NAJWIĘKSZE TRANSFERY SEZONU 2001/2002

1.Michael Lamey RKC do PSV 34 mln $
2.David Beckham MU do Juventus Turyn 24,5 mln $
3.Ebbe Sand Shalke 04 do Hertha BSC 24 mln $
4.Figo Real Madryt do FC Bayern 24 mln $



MISTRZOSTWA ŚWIATA 2002

Mistrzem świata zostali Argentyńczycy, pokonując w finale czarnego konia turnieju - Japonię. Trzecie miejsce również nieoczekiwanie zajęła Portugalia, a czwarte Anglia. Polska wypadła słabiutko nie wychodząc z grupy, przegrywając z Włochami, Ekwadorem i Hondurasem.

c.d.n

GreenMan