uuW Auxerre trwa tajna narada - czy Guy Roux pozostanie na pozycji menedżera drużyny czy też zostanie zatrudniony nowy trener. Po ostrej dyskusji zapada decyzja - Guy Roux musi odejść. A kto go zastąpi? Padają różne nazwiska, tych bardziej znanych jak i tych mniej znanych. Padają również dwa polskie nazwiska - pierwsze Henryk Kasperczak, a drugie... no właśnie, to drugie nazwisko...

Było już gdzieś koło 21 gdy zadzwonił u mnie w domu telefon. Kto to mógłby być? Usłyszałem potok francuskich słów. No i musiałem sięgnąć wstecz pamięcią do lat nauki francuskiego... Z trudem zrozumiałem o co chodzi. Mam objąć posadę trenera Auxerre. Aż mnie zatkało ze zdziwienia. Orzeźwił mnie dopiero zaniepokojony głos w słuchawce. Dano mi tydzień do namysłu.
Oczywiście, nie zastanawiałem się długo. Dwa dni później poleciałem do Francji aby oznajmić swoją decyzję - przyjmuję ofertę. Był to 14 lipca 2001 roku. Jako cel postawiono mi miejsce mniej więcej w środkowej części tabeli.

W Auxerre - olbrzymie zaskoczenie. Praktycznie codziennie lokalne gazety "Le Bien Public", "Le Progrčs" i "L'Yonne Républicaine" obsmarowywały mnie twierdząc, że nie była to dobra decyzja. Na początek zapoznałem się trochę ze składem. Od razu awansowałem Mexesa do głównego składu. Niezbyt wielki budżet musiałem przeznaczyć na jakieś wzmocnienia. Musiałem kupować tanich graczy, zdecydowałem się więc na zakup Steve Palmera z Telfordu, Jarosława Świętochowskiego i Marcina Harasimowicza z Gwardii. Całkowitej zmianie uległa koncepcja gry. Zacząłem grać z ustawieniem 3-1-4-2.

Pierwszy mecz w rozgrywkach First Division - u siebie z Lille. A zarazem mój debiut w lidze francuskiej. Atmosfera mocno podgrzewana przez okoliczne media. Czy stanę na wysokości zadania? Ja wierzyłem przede wszystkim w talenty Auxerre - Djibrila Cisse i Jeana Alaina Boumsonga oraz nowe nabytki. Na trybunach wspaniała atmosfera, prawie komplet widzów. Mecz, mimo naszej wyraźnej przewagi nie rozpoczął się zbyt pomyślnie. W 13 minucie Olufade pokonał bowiem Coola strzałem z woleja i wynik 1:0 dla gości. Postanowiłem zwiększyć siłę naszego ataku, co zaowocowała wyrównaniem już 4 minuty później. W 23 minucie na 2:1 podwyższa Yann Laucher. Ale to nie koniec. Wspaniała piłka Djibrila Cisse do Harsimowicza i gooooooooool!!! Do przerwy 3:1. Lille na kolanach. Jednak motywuję w szatni chłopaków aby wykrzesali z siebie w drugiej połowie jeszcze więcej. No i jakże mogło być inaczej? Djibril Cisse w 66, Marcin Harasimowicz w 78 i jeszcze Cisse w 90. Pogrom! 6:1!!!
Po takim początku wszyscy mieli nadzieję, że pokażemy coś jeszcze. No i jak tu ich nie zawieść? Zgromiłem 7 zespołów z rzędu, dopiero mecz na wyjeździe z PSG przerwał wspaniałą passę. Ale fotel lidera wciąż w naszych rękach.
Dzięki wspaniałej grze zdobywamy wciąż punkty, choć zdarzają się czasem różne wpadki.
Niestety odpadamy z walk o puchary, przegrywając w 10 rundzie Pucharu Francji z Niort i w ćwierćfinałach Pucharu Ligi po rzutach karnych z Monaco. Ale dla nas najważniejszym celem jest trofeum mistrza Francji.

18 maja 2002 r. - ostatnia kolejka francuskiej First Division. Rozstrzygnięcie walki o mistrzostwo. Gramy na wyjeździe z Lille. Monaco mające punkt straty gra u siebie z Marseille. Reszta już się nie liczy. Media podgrzewają atmosferę jak tylko mogą, przypominając inaugurację sezonu i pogram właśnie Lille, lecz nie dają nam zbyt dużych szans. Zakłady bukmacherskie typują wygraną Monaco i nasz remis. Ale my musimy wygrać. Czy tak dobrze skończymy jak zaczęliśmy?

Początek spotkania. Gwizdek sędziego. Atmosfera wspaniała, 14500 widzów. Znów zaczęło się jak w pierwszym meczu. Nie pilnowany Witschge i 1:0 dla Lille. Krzyczę na chłopaków aby zebrali się w sobie. Daje to natychmiastowe efekty. Kapitalny strzał Diabate obroniony przez golkipera gospodarzy, lecz piłka trafia do Tainio, a ten już pewnie wyrównuje w 16 minucie. Przerwa. Złe wieści ze Stade Louis II, gdyż Monaco pewnie prowadzi 2:0. W takiej sytuacji to oni zdobywają
mistrzostwo. Druga połowa rozpoczęła się fatalnie. Cudowny strzał Olufade i znów przegrywamy. Jednak w 60 minucie Harasimowicz wyrównuje. 2:2!!! Słabsi nerwowo kibice zostali proszeni przez megafon do opuszczenia stadionu. Jeden z zawodników Lille zasłabł z nerwów, ocucają go. Jednak mecz za chwilę wznowiony, Prunier wraca na boisko. 75 minuta. Assati podaje długą piłką do Cisse, ten odgrywa głową do Świętochowskiego i.... GOOOOOOOOOL!!! Genialny strzał z woleja!!! Na trybunach euforia radości. 3:2!!! Jeżeli tak się zakończy to spotkanie to my zdobywamy mistrzostwo. Zmasowane ataki Lille nie przynoszą efektu. Koniec!!! Zdobywamy mistrzostwo Francji!!!
Ten nasz dosyć niespodziewany triumf pokazał, że to nie ci najlepsi muszą dyktować warunki. To my je dyktowaliśmy. Pokazaliśmy klasę, a teraz już ostrzymy apetyt na kolejne triumfy w lidze francuskiej i w Lidze Mistrzów. Już robimy miejsca na półkach z pucharami...

Czachor