Cze! Tu znowu Jaxx! Przepraszam wszystkich, że tak długo trwało oczekiwanie na kolejną część moich wypocin, ale sami wiecie, jak to jest zaraz po sesji... (remember children, drugs are bad! M'kay!). Ale starczy już tej ściemy i przejdźmy do meritum:
1. Kadra

Bramkarze:
1. Marco Villari - w tym sezonie grał już bardzo pewnie (zawalił mi tylko jeden mecz - z Romą). W 53 meczach puścił 63 bramki (w lidze 34/45). 3 MOM-y. Ugruntował swoją pozycję zmiennika w kadrze dla Buffona.

24. Fidel Argenso - pierwszy rezerwowy bramkarz. Po prostu clo(w)n Chilaverta. Jak Villari odszedłby z San Marino, to o obsadę bramki nie muszę się martwić.

12. Michael Maier - 18 lat. Ma predyspozycje, by za 6,7 lat być najlepszym bramkarzem świata, a kto wie, może i Europy :).

Obrońcy:
8. Agostinho - bardzo dobry sezon tego lewego "ofensywnego" obrońcy. Szalał po lewej flance zarówno u mnie jak i w reprezentacji Portugalii. Ale, że miał już trzydzieści lat i za rok kończył mu się kontrakt, więc po sezonie sprzedałem go do Fiorentiny za 15,25$.

2. Keith Poole - bardzo poprawnie grał na prawej stronie obrony. Pokazałby więcej, gdyby nie częste kontuzje.

5. Florin Batrinu - po prostu brak mi słów by opisać postawę kapitana San M. Mógłby być wzorem do naśladowania dla moich młodzianów. Pomimo 34 lat wciąż wielka forma zarówno na arenie klubowej jak i międzynarodowej. Media co chwilę go chwaliły. 7 MOM-ów, średnio 5,4 wślizgu na mecz. Jak zwykle jednak dużo żółtych kartek (14).

3. Keith Mason - po poprzednim rewelacyjnym sezonie, liczyłem na eksplozję jego talentu, a on o mało nie rozsadził mi... drużyny. Zaczął przebąkiwać coś w mediach o odejściu do Interu. Drużyna zbuntowała się przeciwko niemu i z niekłamanym żalem wywaliłem go na zbity pysk (za 15 mln do Juve).

16. Trevor Reynolds - ten nieopierzony młodzian musiał stać się w jednej chwili podstawowym stoperem (za Masona) i poszło mu nadzwyczajnie. Zawodnik, który początkowo był przewidywany do pierwszego składu za 4,5 lat, stał się jedną z gwiazd drużyny. 8 żółtych i 1 czerwona.

15. Ivan Navarro - mimo iż był rezerwowym prawym obrońcą, to zagrał więcej meczów w pierwszej jedenastce od często kontuzjowanego Poole'a. Grał poprawnie.

13. Rade Prica - typowa "zapchajdziura". Pierwszy rezerwowy obrońca. W przyszłym sezonie chyba zagra na lewej obronie, po odejściu Agostinho.

14. Mikael Dorsin - trochę podobnie do Pricy, tylko trochę gorzej. Po sezonie sprzedałem go do Atalanty za 12,5.

26. Feng Li - grał słabo, ale jeszcze zobaczymy. Pierwszy Chińczyk, który zadebiutował w kadrze... Grecji.

Pomocnicy:
6. Michael Flood - wyraźna poprawa w porównaniu z poprzednim sezonem. 10 asyst i 3 bramki to już całkiem przyzwoity dorobek.

7. Kennedy Bakirciglu - bardzo dobry sezon. Najpewniejszy punkt drugiej linii. 10 asyst i 5 bramek.

10. Kim Kallstrom - spodziewałem się po nim dużo więcej niż tylko 3 asysty i 2 bramki. Za to aż 9 żółtych kartoników!

21. Robbie Keane - często grał za Kallstroma. Niby nie zawiódł (7 asyst i 2 bramki), ale trochę więcej oczekuję od kogoś, kogo kupuję za ponad 10 baniek. Pod koniec sezonu grywał także na prawym ataku.

23. Dimitar Vasilev - dobry sezon tego "greko-bułgara". Kilka dobrych wejść z ławki i 6 asyst to całkiem nieźle. Po sezonie skorzystałem z ciekawej oferty i sprzedałem go do HSV za 17,5.

27. Ricardo Rocha - ponad rok trwało nim przystosował się do włoskiego stylu życia. Nie pokazał jeszcze swoich prawdziwych możliwości (w każdym razie mam taką nadzieję).

19. Davide Conte - parę razy pokazał się z dobrej strony. Ponieważ w pomocy jest duża konkurencja, to przed następnym sezonem przekwalifikuję go na obrońcę. Zadebiutował w kadrze... San Marino.

17. Gary Jackson - rozwijał się w rezerwach. Już chyba jest gotowy by go częściej wystawiać.

28. Markus Zeyer - podobnie jak Jackson, tyle że jeszcze nie gotowy.

33. Davide Papini - cholernie utalentowany 19
-latek. Będą z niego ludzie. Może grywać także w ataku.

Napastnicy:
11. James Flood - po prostu eksplozja jego talentu! Po prostu człowiek orkiestra. Nie miał ani jednego słabego meczu. W 32 meczach ligowych ustrzelił 29 bramek (o 13 więcej od następnego w klasyfikacji) czym pobił rekord Serie A aż o 7 goli. W całym sezonie w 49 meczach - 44 bramki. Najlepszy asystent w zespole - 10. Aż 18 MOM-ów (w lidze - 11, czym wyrównał swój własny rekord). Najlepszy drybler w lidze - 3,9 na mecz (a miał i mecz z 16 dryblingami). Najlepszy strzelec pucharu UEFA - 11 goli. Uznany najlepszym zawodnikiem przez moich kibiców. Zadebiutował w kadrze. Mój najdroższy zawodnik (obecnie warty 31 mln. $). Pobił rekord średniej meczowej w Serie A - 8,44. Po prostu naj...

9. Antonio Floro Flores - coraz bardziej usuwa się w cień "Dżemika". W tym sezonie tylko 10 bramek (6 w lidze). Dobre uzupełnienie. Zadebiutował w Squadra Azurra.

18. Mark Viduka - 8 bramek i 2 asysty. Pod koniec sezonu sprzedałem go do Club Brugge za 10 mln.

50. Matt Engele - grał bardzo dobrze. 7 bramek i 5 asyst.

25. Zlatan Ibrahimovic - jak zwykle joker z ławki. Strzelił kilka ważnych bramek (w sumie 9).

22. Simone Perrone - grał bardzo przyzwoicie. Ma jeszcze chłopak czas.

20. Christian Meier - dopiero 18 lat, ale jakby trochę się zatrzymał w rozwoju. Jeszcze poczekamy.

29. Craig Watts - na razie bez szans na grę w pierwszym składzie.

2. Serie A

Przed sezonem szefowie oczekiwali trudnego sezonu, ale i ja sam po zeszłorocznych doświadczeniach wiedziałem, że lekko nie będzie. Pierwszy mecz potwierdził moje obawy - przegrałem u siebie 1:0 z beniaminkiem z Treviso. Następnie nadeszła seria 3 zwycięstw (Como, Monza, Fiorentina). Po takiej serii spokojnie przystępowałem do meczu z Romą u siebie i zgarnąłem baty 5:0 (chociaż oddałem więcej celnych strzałów od nich - ale Villari się nie popisał). Następnie wygrałem z Genoą 3:1 (A), by za chwilę znów zgarnąć u siebie 1:5 z Milanem. Chwilę później przegrałem 2:1 z Juve na wyjeździe (decydującą bramkę straciłem w 90 min.) i znalazłem się na 11 miejscu w tabeli z ponad 10 punktową stratą do czołówki. Pomyślałem wtedy, że o europejskich pucharach mogę już zapomnieć, ale postanowiłem się nie poddawać. Zrobiłem małą czystkę w drużynie, której ofiarą padli: De Souza (za 11 mln. do Toluca), Weib (za 3,4 do Hannoveru), Alex (za 2,1 do Como) oraz wspomniany wcześniej krnąbrny Mason. I zdarzył się cud - 5 zwycięstw z rzędu (między innymi z Lazio na wyjeździe) i wywindowałem się na 3 miejsce za Interem i Romą. Później były wyjazdowe remisy z Interem i z Parmą i seria 4 zwycięstw z przeciwnikami z dołu tabeli. Byłem już na drugim miejscu i kiedy wydawało się, że już doganiam Romę, przegrałem 4:1 z Treviso. Na szczęście Roma też nie wygrała. Miałem więc 6 pkt straty do Romy. 20.02.2005 w Rzymie odbył się bardzo ważny mecz pomiędzy Romą a San Marino. Oto składy obu drużyn :

Roma: Antonioli - Zago, Iuliano, Cafu - Doni, Emerson, Scholl Ż(78. A.Conte), Nakata, Mendieta - Delvecchio (56. Cassano), Montella

SM: Villari - Agostinho (77. Dorsin), Poole (61. Prica), Batrinu, Reynolds - M.Flood Ż, Keane, Bakircioglu (84. D.Conte) - J.Flood, Floro Flores, Ibrahimovic

W 10 minucie meczu Bakircioglu sfaulował w polu karnym Iuliano i Nakata pewnie wykorzystał jedenastkę. Prawie do końca pierwszej połowy trwała wymiana ciosów i popis bramkarzy. I kiedy wydawało się, że pierwsza połowa skończy się wynikiem 1:0, po olbrzymim zamieszaniu w polu karnym Romy i dzięki przytomności umysłu Ibrahimovica padła wyrównująca bramka. Druga połowa rozpoczęła się od fantastycznej akcji dwóch Floodów i atomowym strzale "Dżemika" w okienko, prowadziłem 2:1. Później było już tylko bicie głową w mur przez Romę i groźne kontry SM oraz nie odgwizdany faul Reynoldsa w polu karnym. W ten sposób moja strata do Romy zmalała do 3 pkt. W 28 i 29 kolejce Roma przegrała, a ja dzięki kolejnym zwycięstwom wyszedłem na 5 pkt. prowadzenie. W kolejce miałem mecz z Lazio u siebie i przegrałem 3:1.
Roma wygrała i było tylko 2 pkt. Kolejka 31 - Roma znowu wygrała. Ja po 19 minutach przegrywam z Sampdorią 2:0 i klnę na czym świat stoi. Na szczęście 2 bramki J.Flooda i jedna wprowadzonego w drugiej połowie Engele pozwoliły mi wygrać ten mecz. Jeżeli myślałem, że to co się wydarzyło w Genui było horrorem, to co się działo w meczu z Interem było mega-horrorem. Nie muszę wspominać oczywiście, że Roma znowu wygrała (zresztą wygrała wszystkie mecze do końca sezonu). W 14 min. bramkę dla Interu zdobył Ronaldo. W 48 wyrównał "Dżemik", ale w 67 bramkę znowu strzelił Ronaldo. Wtedy zdecydowałem się na pokerową zagrywkę i dokonałem trzech zmian. Zacząłem cisnąć i w 83 min po bramce jednego z rezerwowych (Ibrahimovic) wyrównałem. Od tego momentu już praktycznie nie schodziłem z połowy Interu. I kiedy wydawało się już, że Inter dowiezie remis, fantastyczne dośrodkowanie w 94 min. drugiego z rezerwowych (Rocha) i cudowna główka Perrone dało mi wymęczone zwycięstwo. Najlepszym graczem meczu został Vasilev. Kolejka 33 i wymęczone zwycięstwo nad Torino (bramka J.Flooda) i do scudetto brakowało mi tylko zwycięstwa w ostatnim meczu z Lecce. Za żółte kartki nie mogli grać Batrinu i Reynolds. Lecce broniło się. W 3 min. z powodu kontuzji straciłem "Florka". Pomimo olbrzymiej przewagi do przerwy nie udało mi się nic strzelić. Po przerwie Lecce zaczęło cisnąć, ale oto nadeszła 57 minuta meczu, piłkę w środku pola przejmuje Poole, podaje do Keana ten prostopadłym podaniem uruchamia Jamesa Floda... nie ma spalonego... tylko bramkarz... mija go... i Gooooooollll !!!!!. W tym momencie zawodnicy SM zbyt mocno się spięli. Lecce osiągnęło przygniatającą przewagę i gdyby nie Villari i... słupek, to kto wie co by się stało. I wtedy nadeszła 93 min meczu. strzał van der Veerdena, piłkę odbija Villari, wykopuje ją Perrone, piłkę przejmuje Papini podanie do Pricy i koniec... pan Emiliano Seman odgwizduje koniec meczu!! San Marino mistrzem Włoch! Coś niesamowitego! Ponad 37 tysięcy ludzi próbuje wbiec na murawę! Wbiegają na boisko Batrinu i Reynolds w służbowych garniturach. Perrone biega już tylko w samych gaciach i jednej podartej getrze. Wszyscy podrzucają Jaxxa na 5 metrów do góry! Szampan leje się hektolitrami, a marynarka Jaxxa płonie! A oto wywiad udzielony przez Jaxxa telewizji RAI UNO:

RU: Jak się pan czuje panie trenerze?
J: Coś fantastycznego, nie do opisania! Przed sezonem nikt na nas nie stawiał! Za każdego postawionego na nas u bookmachera lira można było wygrać ponad 200!
RU: Czy chciałby pan kogoś wyróżnić za ten sezon?
J: Oczywiście całą drużynę. Może z leciutkim wskazaniem na J.Flooda i naszego kapitana Batrinu.
RU: Jakie plany na przyszły sezon?
J: W lidze miejsce na podium oraz jak najdalej zajść w Champions League.
RU: Jak pan myśli da pan radę?
J: Mam nadzieje, że tak! W końcu pracuje ze mną sztab fantastycznych ludzi: asystent Mark Hateley, coachowie: Craig Shakespeare, Steve Hodge, Piotr Wilk i nasz specjalista od bramkarzy Jarek Bako oraz fizjoterapeuci: Ali Bouafia, Piotr Jabłoński oraz Tae-Yo Yoon i jego azjatyckie specyfiki!
RU: Dziękuje za rozmowę!

A teraz porozmawiajmy z ulubieńcem kibiców z Serravalle - Jamesem Floodem:

RU: Jak samopoczucie?
JF: Super, po prostu super!
RU: Czy to był najlepszy sezon w pana karierze?
JF: Zdecydowanie tak! Mistrzostwo, debiut w kadrze, przygoda w europejskich pucharach, czego więcej potrzeba?
RU: Kto był ojcem tego sukcesu?
JF: Zdecydowanie nasz trener. Z nim chciałbym współpracować do końca mojej kariery! Właśnie niedawno podpisałem nowy 10-letni kontrakt z San Marino!
RU: Dziękuje bardzo!

Koło naszych mikrofonów jest już chairman San Marino pan Franco Bonavita:

RU: Panie prezesie, jakie wrażenia?
FB: To najszczęśliwszy dzień w moim życiu!
RU: Jakie oczekiwania przed następnym sezonem?
FB: Będę oczekiwał od drużyny awansu do europejskich pucharów.
RU: A czy planuje pan jakoś wzmocnić drużynę?
FB: Już w tym momencie mogę oficjalnie potwierdzić, iż naszymi zawodnikami będą David Trezeguet oraz
Ronaldinho pozyskany z Gremio Porto Alegre za 38 mln $.
RU: Kilka słów o współpracy z Jaxxem?
FB: Jest to najlepszy człowiek, z jakim kiedykolwiek współpracowałem!
RU: Dziękuje za rozmowę, życzę powodzenia!

Proszę państwa, nasza relacja powoli się kończy. Popatrzmy tylko jak odziani głównie w majtki i złote medale na szyi zawodnicy SM odbierają puchar. Do prezydenta federacji włoskiej podchodzi Batrinu i tak puchar w górze!! Kibice krzyczą: SSSSKUUUUUDEEEETTTOOOOOO!

Końcowa tabela:
1. SAN MARINO 80 pkt. (26Z-2R-6P) Bramki 70 - 45
2. Roma 78 pkt.
3. Torino 67 pkt.
4. Lazio 64 pkt.
5. Parma 64 pkt.

3. Italian Cup

Rozpocząłem go od drugiej rundy. Tam trafiłem na Lecce na wyjeździe 1:1 (Viduka) i w rewanżu 2:1 (J.Flood, Papini) i awansowałem dalej. W ćwierć-finale trafiłem na Milan. U siebie przegrałem 2:0. W rewanżu wystawiłem więc rezerwy, bo myślałem, że jest już pozamiatane. Ale szło mi całkiem nieźle i po bramce Ibrahimovica w 57 min. miałem jeszcze realne szansę odrobić straty. Postanowiłem więc przycisnąć i jak to często bywa dostałem bramkę z kontry. Jose Mari na 1:1 i wszystko jasne. Puchar Włoch wygrał Milan pokonując Sampdorię.

4. Intertoto Cup

Połowa lipca nie jest zbyt fortunnym terminem na rozgrywanie meczy (połowa drużyny z kondycją ok. 60%), więc nie bez obaw przystępowałem do tych rozgrywek. W pierwszym meczu grałem z Twente i przegrałem 0:1 u siebie. W rewanżu już więcej zawodników było zdatnych do gry i nie bez problemów wygrałem 2:1 (J.Flood, Perrone). Następna runda - Luzern. 2:0 (H) i 2:1 (A) załatwiło sprawę. W finale Intertoto zagrałem z czeskimi Drnovicami. Wyniki 3:1 (H) i 1:0 (A) i wraz z Torino i Deportivo jesteśmy w:

5. UEFA Cup

Pierwsza runda i Leverkusen. Myślę sobie co ja zrobię. Ale jedyne co zrobiłem, to się zdziwiłem, gdy w pierwszym meczu Leverkusen grając u siebie zagrało Man Behind Ball i Defensive. Dwie bramki Viduki załatwiły sprawę. W rewanżu spokojne 1:1 ("Dżemik") i jestem w drugiej rundzie z Ajaxem. U siebie przegrałem 2:1 (Dżemik). Rewanż był chyba najbardziej szalonym meczem w mojej grze ponieważ zapomniałem... wystawić w meczu rezerwowych. Do przerwy przegrywałem 1:0. Po przerwie jednak szaleńcza pogoń zakończyła się zdobyciem dwóch bramek (Gaslasek o.g. i Agostinho). W dogrywce zaś bramkę na miarę awansu strzelił Florek. W trzeciej rundzie trafiłem na Brann Bregen. Muszę przyznać, że trochę ich zlekceważyłem i do domu wróciłem z zimnej Norwegii z zerowym kontem bramkowym i trzema bagażu. Jednak i tym razem się nie poddałem. Po 17 minutach rewanżu prowadziłem już 2:0 (Dżemik, Florek), a tuż przed przerwą po kornerze na 3:0 podwyższył znów Dżemik. Druga połowa i dogrywka nie przyniosły bramek. Karne zaś to był popis Villariego - obronił trzy. Czwarta runda i HSV. I podobnie jak z Leverkusen, frajerzy bronili się u siebie, więc Ibrahimovic huknął jak z armaty i było pozamiatane. U siebie także 1:0 (Engele) i jesteśmy w ćwierć-finale. Tam czekała już Celta. U siebie tylko 2:1 (J.Flood 2), ale za to na wyjeździe 4:2 (J.Flood 3, M.Flood). W półfinale czekał już Milan - a więc rewanż za Puchar Włoch. I tutaj przeżyłem deja vu. U siebie przegrałem 2:0, a na wyjeździe prowadząc 1:0 dostałem kontrę Shevchenki na 1:1. Puchar UEFA wygrało Torino (przypominam, także z pucharu Intertoto) pokonując AC Milan 2:0.

6. Ciekawostki


Polska zajmuje 3 miejsce w swojej grupie eliminacyjnej po 7 kolejkach. Ma 14 pkt. i 2 pkt. straty do Finlandii oraz 3 do Czech (na ale skoro się nie chce wygrać z Wyspami Owczymi!).
Mistrzem Anglii został Liverpool.
Mistrzem Hiszpanii został Real z 78 pkt., przed Villareal i Barceloną po 77 pkt. (Barca nie zdobyła mistrza na własne życzenie, nie wygrywając trzech ostatnich meczów). Z ligi spadły, uwaga: Espanyol, Deportivo i Valencia!!!
Mistrzem Polski został Widzew. Najlepszym strzelcem Arkadiusz Aleksander (Śląsk). Śląsk wygrał też Puchar Ligi.
Mistrzem Niemiec zostało Leverkusen (Bayern dopiero 10!).
Finał Ligi Mistrzów po niesamowitym meczu wygrał
Inter po dogrywce 3:2 z Barceloną.
Najlepsza trójka zawodników Serie A: 1. J. FLOOD (SM) 2. S. Inzaghi (Torino) 3. Rossini (Sampdoria)
Najlepsza trójka młodych w Serie A: 1. REYNOLDS (SM) 2. Falcone (Como) 3. Espinal (Parma)
Najlepsi trenerzy w Serie A: 1. Camolese (Torino) 2. Brini (Inter) 3. JAXX (SM)
W najlepszej jedenastce 3 moich (Villari, Batrinu, J. Flood) + 1 na rezerwę (Reynolds)

Jaxx