Witam ponownie, jest niewymownie, ptaszki wokół kwilą cudownie.. Nawet nie czuje jak mi się rymuje, koniec poety, przedstawiam konkrety:
1. Kadra

Bramkarze:

1. Marco Villari - jak zwykle pewny punkt zespołu i jak zwykle zawalił jeden mecz kompletnie. W 50 meczach puścił 59 bramek (w lidze 33/38). Ciągle rezerwowy bramkarz w kadrze Włoch (na WC'06 zagrał w dwóch meczach grupowych z powodu kontuzji Buffona). Uznany trzecim bramkarzem Europy.

12. Fidel Argenso - u mnie ciągle rezerwowy i raczej Villariego nie wygryzie. Gwiazda reprezentacji Paragwaju.

31. Michael Maier - ciągle rozwija się w rezerwach. Niedługo chyba nadejdzie jego czas.

32. Andy Leonard - bardzo utalentowany bramkarz rodem z Anglii. Konkurent w przyszłości dla Maiera. Podstawowy bramkarz młodzieżówki.

Obrońcy:

27. Andrea Grieco - splot wielu nieoczekiwanych okoliczności i zawirowań spowodował, że ten 15 latek musiał być podstawowym lewym obrońcą w tym sezonie. Nie zagrał gorzej niż się spodziewałem.

15. Ivan Navarro - w końcu dostał swoją szansę i nie do końca potrafił ją wykorzystać. Nie wiem dlaczego po zakończeniu sezonu został uznany drugim obrońcą w Europie!

3. Rade Prica - w tym sezonie grał jako stoper, lecz z dość miernym skutkiem.

4. Trevor Reynolds - ustabilizował formę na bardzo wysokim poziomie. Mimo 20 lat już zadebiutował w reprezentacji Anglii. Mój obecnie najlepszy stoper.

2. Keith Poole - zaczynał sezon jako podstawowy prawy obrońca, lecz w trakcie sezonu wygryzł go Navarro.

19. Davide Conte - największy buntownik w zespole. Najpierw na początku sezonu ukarałem go za nieobecność na treningu, to potem on przez cały sezon był unh. i chciał, żeby go wystawić na listę. Następnie pod koniec sezonu zaczął się żalić mediom, że San Marino potrzebuje lepszych zawodników. Ja go za to skrytykowałem (za co pochwalił mnie chairman i kibice), a on na to, że ja się nad nim znęcam. Drużyna przestała go lubić. Z ulgą sprzedałem go do Salernitany za ponad 6 mln.

26. Josias de Souza Ferreira - bardzo obiecujący brazylijski stoper.

16. Brett Moric - jak wyżej, tylko że z Australii.

48. Gabriele Vianello - z powodu problemów kadrowych wypożyczyłem go z Interu. Nie pograł za dużo.

Pomocnicy:

11. Joe Cole - wybuliłem się na niego 44,5 mln z West Ham., a on odwdzięczył mi się dobrą grą. 5 bramek i 7 asyst. U mnie od razu został kapitanem. Pewny punkt reprezentacji Anglii. Wtajemniczeni w moją karierę już wiedzą co oznacza nr. 11 przy Cole'u..

6. Michael Flood - rozgrywający z prawdziwego zdarzenia. 4 bramki i aż 17 asyst (w lidze 11). Gwiazda reprezentacji Eire.

7. Kennedy Bakirciglu - troszeczkę spuścił z tonu. Widać, że się chłopak męczy. Po sezonie sprzedałem go za 21 mln. do West Ham.

10. Kim Kallstrom - niezbyt dobry sezon w jego wykonaniu. Co prawda 7 asyst, ale żadnej bramki. Chyba go sprzedam.

13. Gary Jackson - Rewelacyjny sezon tego młodziutkiego Anglika. Często wchodził z ławki. 3 bramki i aż 8 asyst. Być może za rok będzie grał w pierwszym składzie.

24. Danny Diduilca - kolejny z moich "kangurów". Nie rozwinął się tak jak myślałem, więc po sezonie sprzedałem go do Spartaka Moskwa za 12,5 mln.

17. Davide Papini - bardzo dużo dobrych wejść z ławki. 4 bramki i 6 asyst.

28. Markus Zeyer - na razie ciągle w rezerwach.

30. Dinko Skocibusic - cholernie utalentowany 16 latek z Chorwacji.

35. Krzysztof Madej - utalentowany 19 latek z Polski. U mnie za dużo nie pogra, ale może kiedyś w przyszłości kadra będzie miała z niego pożytek.

14. Ricardo Rocha - nie potrafił mnie przekonać do swojej osoby i po wielu perturbacjach w końcu wrócił za 1mln. do ojczyzny.

Napastnicy:

8. Ronaldinho - bardzo udany sezon tego Brazylijczyka. W 48 meczach strzelił 31 bramek (w lidze 32/23 - co dało mu tytuł króla strzelców). Pewny punkt reprezentacji Brazylii. Uznany trzecim zawodnikiem Ameryki Południowej.


n9. Antonio Floro Flores - w tym sezonie "Florek" odżył - w 39 meczach 29 bramek (w lidze 29/19 co dało mu drugie miejsce). Zadomowił się na stale w kadrze (choć na MŚ nie pojechał z powodu kontuzji). Uznany trzecim napastnikiem w Europie oraz najlepszym zawodnikiem kibiców. W jednym z meczów strzelił 4 bramki. Jego notę obniża to iż nie wykorzystał aż 3 karnych w tym sezonie.

18. David Trezeguet - następca Viduki na prawym ataku. Grał przyzwoicie (najlepiej w środku sezonu). Strzelił 9 bramek.

22. Simone Perrone - bardzo przydatny zmiennik, prawdziwy joker. 6 bramek i 7 asyst.

20. Matt Engele - przydatny.

21. Emanuele Calaio - kupiłem go za ok. 9 mln z Torino. Miał przebłyski wielkiej klasy.

25. Steven Cassar - czwarty z moich kangurów. Przyda się w przyszłości.

23. Christian Meier - nie wiem czy kiedyś się przebije do pierwszego składu.

29. Craig Watts - bardzo utalentowany Anglik.

33. Alan Hutchinson - drugi talenciak z Albionu.

34. Sven Wirsching - perspektywiczny niemiaszek.

50. Uwe Zimmermann - 18 latek z Niemiec.

2.Serie A

W tym sezonie bardzo ciekawe rzeczy zaczęły się dziać już przed sezonem. Inter zaproponował mi 30 mln dolarów za Jamesa Flooda. Aby ich odstraszyć, powiedziałem im, że chce za niego 80 mln. Jakież było moje zdziwienie, gdy dwa dni później Inter złożył mi ofertę w wysokości tychże 80 mln $ płatnych gotówką! Po długim zastanowieniu postanowiłem sprzedać mojego najlepszego zawodnika (stał się drugim najdroższym piłkarzem świata, po Veronie). Aby załatać tę dziurę, postanowiłem przestawić na atak (przewidywanego wcześniej na pomoc) Ronaldinho, a do drugiej linii zakupiłem za ponad 40 mln $ Joe Cole'a. W międzyczasie prawie niezauważalnie pokonałem Milan 2:1 w meczu o Superpuchar Włoch (2 bramki "Florka"), lecz ze względu na omawiane perturbacje nie przykładałem zbyt wielkiej uwagi do tego meczu i potraktowałem go towarzysko. Następnie nastąpił cios, który w dużej mierze odbił się na postawie mojej drużyny w tym sezonie. Mój najlepszy stoper - 35 letni Florin Batrinu powiedział, że potrzebuje nowych wyzwań i nie zechciał podpisać kontraktu. Chcąc nie chcąc, sprzedałem go do Parmy za 1,2 mln. Oprócz tego z drużyny odeszli - Feng Li (2,5 mln - Reggina), Robbie Keane (10 mln. Celtic), Zlatan Ibrahimovic (9,5 mln - Hajduk). Sezon rozpocząłem nie.. tradycyjnie, od zwycięstwa (3:0 Ternana), by za chwilę przegrać u siebie z Lecce 1:2. Porażka w 5 kolejce i remis w 6 spowodowały, że spadłem na 10 miejsce. Następnie seria 6 zwycięstw z rzędu (m.in. 3:1 z Fiorentiną na wyjeździe) pozwoliła mi się wysforować na 4 miejsce. Następnie remis u siebie z Milanem i na wyjeździe z Juve, spowodowały mój spadek na 5 miejsce, lecz seria 3 zwycięstw (np. 5:2 z Lazio!) z rzędu spowodowała, iż rundę jesienną zakończyłem na pierwszym miejscu z 39 pkt. W tym momencie utworzyła się już grupa pięciu zespołów (SM, Lazio, Milan, Roma, Parma - wg kolejności na półmetku), która jak się później okazało, walczyła ze sobą o najwyższe cele. Rundę rewanżową rozpocząłem od zwycięstwa 1:0 nad Ternaną i pechowego remisu z Interem 2:2 u siebie (2 bramki Flooda dla Interu!). Ciągle byłem na pierwszym miejscu.

26.02.2006 w 23 kolejce odbyło się bardzo ciekawe spotkanie pomiędzy San Marino a Torino. Składy:

SM : Villari - Grieco, Conte, Ferreira, Navarro (49.Poole) - Cole, Flood Ż, Bakircioglu (49.Kallstrom) - Ronaldinho, Floro Flores, Trezeguet Ż(49.Calaio)

Torino : Voulgaris - Taddei, Rustico, Repka, Bonomi - Nedved, Baronio Ż, Di Salvatore Ż(63.De Ascentis), Sommese --Galletti, Cannoville (46.Napoli, 83.S.Inzaghi)

Mecz rozpoczął się od ataków Torino udokumentowanych bramką Nedveda w 10 min. Mimo tej bramki Torino dalej atakowało i w 22 min. Galletti podwyższył na 2:0. Jakby tego było mało w 29 min strzelił trzecią bramkę i zacząłem się obawiać jakiegoś blamażu. Do przerwy już nic, się nie zmieniło. Na początku drugiej połowy dokonałem pokerowej zagrywki i zmieniłem trzech zawodników równocześnie, oraz ustawiłem drużynę bardziej
ofensywnie. Na pierwsze efekty nie musiałem długo czekać. Najpierw w 50 min. Calaio po dośrodkowaniu Grieco strzelił bramkę głową, a w 56 ten sam Calaio po akcji Cole'a strzelił na 2:3. Myślałem, że już ich doganiam, ale Torino się nie przestraszyło. W 66 min. Baronio po indywidualnej akcji strzelił na 4:2. Po tej bramce Torino zaczęło bronić wyniku i to się na nich zemściło. W 69 min. po wyrzucie z autu Flooda, Calaio ustrzelił swojego hat-tricka. Zaryzykował już kompletnie i ustawiłem drużynę na maxa ofensywnie. Starania te nie przynosiły jednak rezultatu i już myślałem, że przegrałem. Ale w 90 min po wrzutce w brytyjskim stylu Flooda, Poole strzelił wyrównującą bramkę. Liczyłem, że może jeszcze przycisnę, ale kontuzji doznał Flood i remis mnie zadowolił. Najlepszym graczem został oczywiście Calaio, a Villari.. najgorszym (nota 3).

W następnym meczu Villari jednak pokazał klasę i dzięki niemu zremisowałem z Romą na wyjeździe. Niestety, Lazio zaczęło wygrywać i odskoczyło mi na 4 pkt. Następne dwa mecze wygrałem (m.in. 3:1 z Parmą - po tym meczu Parma przestała się już liczyć o mistrzostwo) i już myślałem, że dochodzę Lazio. Następny mecz grałem u siebie już ze zdegradowaną Salernitaną i.. przegrałem 1:2. Później znowu dwa zwycięstwa i.. głupia strata punktów z Napoli. W 31 kolejce grałem bardzo ważny mecz z walczącym o LM Milanem. Remis nie zadowalał nikogo. Co prawda straciłem bramkę już na początku meczu, lecz w 9 min. czerwoną kartką ukarany został Boateg. W 39 min. wyrównał Prica. Mimo moich starań wynik meczu nie uległ już zmianie. Przez to Milan stracił szansę na występy w LM, a ja nie dość, że już straciłem jakiekolwiek szansę na mistrza (Lazio zapewniło go sobie na trzy kolejki przed końcem), to musiałem bronić drugiego miejsca przed naporem Romy. Jednak w następnym meczu pokonałem Juve po dwóch bramkach "Florka", a następnie wygrałem na wyjeździe ze świętującym mistrza i niezbyt już skoncentrowanym Lazio 2:1. Ostatni mecz nie miał już znaczenia, ale wygrałem z Bari 2:0. W międzyczasie przyklepałem transfery Fabio Aurelio i Angulo z Valencii (na prawie Bosmana).

Końcowa tabela:

1. Lazio 77 pkt.
2. SAN MARINO 75 pkt. (22Z-9R-3P) Bramki 76 - 39
3. Roma 71 pkt.
4. Parma 70 pkt.
5. Milan 66 pkt.

3. Italian Cup

W drugiej rundzie trafiłem na Torino. U siebie wygrałem 2:1 (Cassar, Trezeguet), w rewanżu zaś zremisowałem 2:2 decydującą bramkę strzelając w 85 min. (Engele). W ćwierćfinale spokojnie pokonałem Ternane 2:1 (A) i 2:0 (H). W półfinale pierwszy mecz z Parmą przegrałem 0:4 (szybka czerwona kartka Villariego) i wszystko było jasne. W rewanżu moje rezerwy zremisowały 1:1 (Cassar). W finale Parma przegrała jednak z Lazio.

4. Champions League

Pierwsza runda grupowa nie sprawiła mi najmniejszych problemów. Dwa razy zmiażdżyłem Heerenven (5:1 (H - cztery bramki "Florka") i 4:2 (A)), dwa razy wygrałem z NK Dinamo (1:0 (A) i 2:1 (H)) oraz rozprawiłem się z Leeds (1:1 (A) i 4:1 (H)).

Druga runda grupowa to już nie była bułka z masłem. Zaczęło się od dwóch porażek : 2:3 z PSV (A) i 1:2 z Realem (H). Następnie dwa razy po 2:0 pojechałem Tottenham i rozgromiłem rezerwowym składem PSV 4:0 (Perrone2, Jackson, Calaio). Przed ostatnią kolejką byłem na pierwszym miejscu i remis dawał mi pewny awans. Niestety mimo szczerych chęci przegrałem 0:2, ale korzystne rozstrzygnięcie w meczu PSV - Tottenham pozwoliło mi wyjść z grupy na drugim miejscu. W ćwierćfinale trafiłem na Lazio. Na wyjeździe mimo znacznej przewagi Lazio, wyprowadziłem trzy kontry (Ronaldinho2, Milanese o.g.) i wygrałem 3:2. Myślałem, że to wystarczy, ale.. źle myślałem. W rewanżu dałem dupy i po beznadziejnej grze przegrałem 2:0. Największy lewar tego meczu - Conte, stwierdził, że drużyna wymaga wzmocnień, a ja mu na to, że jeśli jakaś pozycja wymaga wzmocnienia, to chyba jego i skorzystałem z dobrej rady i zakontraktowałem na jego miejsce na przyszły sezon Fabio Aurelio, a Conte wyleciał na zbity pysk. Ligę Mistrzów wygrał Liverpool pokonując Romę 1:0.

5. Ciekawostki


Chłopcom
Engela rzutem na taśmę udało się wygrać grupę eliminacyjną z 23 pkt. (przed Czechami z taką samą ilością punktów. Awansowali więc do Mistrzostw Świata'06 w Niemczech. Tam w grupie eliminacyjnej przegrali z Brazylią 0:1, zremisowali z Turcją 1:1 i pojechali Egipt 3:0. W drugiej rundzie niespodziewanie rozpykali Hiszpanów 3:1. W ćwierćfinale jednak nie sprostali Argentynie i przegrali 0:1. Trzecie miejsce zajęli Norwegowie pokonując 3:0 rewelację turnieju - Chile. W wielkim finale zaś, Argentyna pokonała Francję 2:1. Królem strzelców z 7 bramkami został Crespo.
Mistrzem Anglii został Liverpool (spadł m.in. Arsenal). Na uwagę zasługuje wyczyn MU, który strzelił w lidze aż 105 bramek!
Mistrzem Hiszpanii została Zaragozza (spadła m.in. Celta Vigo).
Mistrzem Niemiec został Nurnberg z Kubą Wierzchowskim i Krzysiem Nowakiem w składzie (spadło m.in. Kaierslautern).
Mistrzem Polski został Widzew, przed Śląskiem, który mistrzostwo stracił na własne życzenie, nie wygrywając meczu w 5 ostatnich kolejkach! Nawet nie najgorzej szło w lidze Polarowi. Spadła m.in. Amica.
Finał Pucharu UEFA: Chelsea - Milan 3:0
Najlepsza trójka zawodników Serie A: 1. Boateg (Milan) 2. Crespo (Lazio) 3. Ronaldo (Inter)
Najlepsza trójka młodych w Serie A: 1. Falcone (Roma) 2. M.FLOOD (SM) 3. Villa (Atalanta)
Najlepsza trójka trenerów w Serie A: 1. Prandelli (Lazio) 2. Zacheroni (Milan) 3. Brini (Inter)
W najlepszej jedenastce sezonu trzech moich (Villari, M.Flood, Ronaldinho)

Jaxx