Takie spotkania się zapamiętuje, można się w gorszych czasach pokrzepić, wspominając je. Ale też takie spotkania dają impuls do rozwoju. Niewielu wierzyło w Legię po pierwszym spotkaniu. Trzydziesta piąta drużyna rankingu UEFA to miała być ściana nie do przejścia (pozdrowienia dla Jacko), szczególnie, że remis 2-2 w pierwszym meczu stawiał Moskwiczan w lepszym położeniu.
Początek spotkania też nie zaczął się dobrze, szybko stracone dwie bramki mogły podłamać zawodników i kibiców. Legioniści jednak się nie poddali, szybko odpowiedzieli trafieniem Kucharczyka, a później powoli, gryząc trawę zdobywali teren. Ukoronowali to zdobyciem bramki. Piękne trafienie Rybusa (prawa noga!) i wszystko zaczynało się od nowa.

Nie wiem co Skorża powiedział chłopakom w przerwie ale w końcu poskutkowało, Legia grała mądrze, walczyła i momentami przeważała. Oczywiście przytrafiły się drobne wpadki ale poza jedna sytuacją gdy Kombarow był bliski trącenia piłki, na posterunku był Kuciak. Przy Słowaku na chwilę się zatrzymajmy. Decyzja aby to on, a nie Skaba, grał od pierwszej minuty zszokowała wszystkich. Część osób uważała że MS postradał zmysły. Widocznie nie, a po poprzednim sezonie nauczył się słuchać rad Dowhania (przyznał na konferencji, że sztab naciskał na Kuciaka w bramce). Słowak dał Legii to czego od bramkarza się oczekuje, spokój z tyłu. To właśnie różni go od Skaby, który niestety grywa trochę nerwowo, a i prostych błędów nie wystrzega się. Jeśli Słowak będzie tak grał dalej, a wierze, ze forma będzie rosła, to można powiedzieć, że mamy w końcu bramkarza. Wróćmy jedna na boisko...

92 minuta, Ohayon rozgląda się i widzi wbiegającego Wawrzyniaka, dokładna piłka, lewy obrońca podbiega pod pole karne i centruje a tam do fotbolówki wyskakuje Janusz Gol i oddaje celny strzał na bramkę. Piłka jeszcze odbija się od słupka i jest 2:3 dla Legii, a z mojego gardła wyrywa się „Jeeest, pobiliśmy Moskali!".

Cisną się na usta porównania do wtorku ale do tego wrócę innym razem gdy opadną emocje, bo jako kibic na arenie międzynarodowej, kibicujący wszystkim polskim klubom, chciałbym widzieć podobną determinację w dążeniu do celu. Ale mamy dwie drużyny w fazie grupowej LE, kibice Lecha cieszą się podwójnie, z awansu (punkty do rankingu), a także mając nadzieje, że zadziała ten sam schemat co w przypadku ich drużyny i dwóch najgroźniejszych rywali do mistrzostwa będzie w lidze grały słabo.

Warto było czekać szesnaście lat na rewanż ze Spartakiem, oj warto było.

A teraz chciałbym Śląsk zobaczyć razem z Legionistami i Wiślakami w LE.

PS Eh. Szkoda, że w trakcie pisania tego manifestu, Ślązacy stracili bramkę. 

Nie pierwszy to raz polski klub 23 sierpnia grał decydujący mecz o Ligę Mistrzów. Tak było też i w 1995 roku gdy Legia Warszawa mierzyła się z IFK Goeteborg. Przy okazji meczu Wisły z APOELEM słyszę ciągle o jakimś fatum daty 23...

Przedmowa Gdy kilka lat temu odnalazłem dzienniki mojego ojca, nie spodziewałem się, że będą towarzyszyć mi przez ten cały czas. Leżały w kartonowym pudle, przyrzucone masą innych papierów. Pewnie dlatego nigdy wcześniej do nich...

Początkowo chciałem pisać o całej Ekstraklasie, ale zdałem sobie sprawę, że to niemożliwe i było by nieuczciwe. Będzie za to głównie o Legii. To jej mecze oglądałem, a jedno spotkanie naszej ligi na kolejkę, to maksymalna dawka...

Kolejny już finał Ligi Mistrzów za nami. Barcelona i tym razem nie zawiodła, choć trzeba przyznać, że Manchester zbytnio nie utrudniał zadania piłkarzom z Katalonii. Nie jestem fanem ani jednych, ani drugich ale w tym spotkaniu...

Tym razem pobawimy się w taktyka. Postanowiłem, że zaprezentuje wam ustawienie, które stosowałem z powodzeniem w FC Rimavská Sobota oraz w Valmieras FK. Jest to taktyka w miarę ofensywna, świetnie sprawdza się z rywalami o...

Początki bywają trudne. Doskonale sobie zdaje z tego sprawę. Dlaczego o tym piszę? Zapewne część z was widziała mój pierwszy manifest. Dlaczego był pierwszy i jak do tej pory ostatni? Nie, nie chodziło tutaj o brak odzewu ze...

czyli zdetronizować Hiszpanów i Anglików! Gdy wsiadałem w Helsinkach do samolotu, który miał mnie dostarczyć do Mediolanu, na rozmowę z premierem Włoch, byłem pewnym swego, młodym menadżerem. Wydawało mi się, że przenoszenie gór...