"Samolot hańby" to zaledwie jedno z wielu określeń dotyczących włoskiej reprezentacji. Wstyd, hańba, kompromitacja - te słowa najczęściej przewijają się w kontekście Squadra Azzurra.  Po ośmiu latach powtórzyła się sytuacja kiedy aktualni mistrzowie globu odpadają w fazie grupowej kolejnego turnieju, lecz po raz pierwszy zarówno mistrz jak i wicemistrz nie zagrają w fazie pucharowej.

Co prawda we Włoszech ani Francji nikt nie spodziewał się kolejnego wielkiego sukcesu, jednak rozczarowanie jest wielkie. Podopieczni Marcello Lippiego trafii do najsłabszej grupy na całych mistrzostwach, więc ostatniego miejsca za Nową Zelandią nikt nie kalkulował. Kto jest temu winny? W największej mierze sam trener, którego dziwne decyzje kadrowe nieraz krytykowano, a fakt że jego następca był znany jeszcze przed turniejem finałowym na pewno nie wpływał pozytywnie na jego pracę, oraz samych piłkarzy którzy wiedzieli że od lipca będą mieć "czystą kartę" u Cesare Prandelliego i będą musieli od nowa pracować na zaufanie trenera.

Nadmierne stawianie na zawodników Juventusu Turyn - to najczęstszy zarzut już od czasu kiedy Lippi objął kadrę po raz pierwszy. Mistrzostwo Świata uciszyło krytyków, a sam Lippi odszedł w glorii chwały. Kiedy ponownie przybył po nieudanym Euro 2008 pojawiły się głosy krytyczne - w końcu takie powroty rzadko wychodzą na dobre. Przypuszczenia potwierdziły się, ale selekcjoner dalej uparcie stawiał na piłkarzy Juventusu, mimo iż Ci mieli za sobą katastrofalny sezon i na dobrą sprawę niewielu z nich zasługiwało na powołanie.

Jest to jednak jakiś znak regresu włoskiego calcio, a zwycięstwo Interu w Lidze Mistrzów tylko to potwierdza - mistrz Europy gra bez ani jednego rodaka w decydującym meczu, upokarzające. Na dobrą sprawę nie ma też zawodnika którego można by pochwalić za jego grę w RPA - Simone Pepe zachwycił tylko w meczu z Paragwajem, choć "zachwycił" to być może za duże słowo.

Problem we włoskim futbolu tkwi jednak dużo głębiej; od czasu wygrania mundialu w 2006 roku Italia nie doczekała się nowych talentów, które mogłyby zastąpić odchodzącą generację.  Między innymi Marcello Lippi miał do dyspozycji taki a nie inny skład, a kontuzja jednego gracza - Andrei Pirlo - sprawiała że Włosi zupełnie nie radzili sobie na boisku.

"W punkcie zwrotnym znajdują się reprezentacje Francji oraz Włoch - w tych krajach prawie nikt nie wierzy w sukces, wszyscy chcą uniknąć kompromitacji. Znamienitym faktem jest to, że obydwaj finaliści poprzedniego Mundialu po tych mistrzostwach zmieniają trenerów, bez względu na wynik w RPA" - pisząc te słowa w dzień rozpoczęcia Mundialu nie byłem prorokiem, jednak faktem jest iż zarówno Włochom jak i Francuzom nie udało się uniknąć kompromitacji.

Wszystkie moje teksty przeczytasz na www.lucasinho.blox.pl - serdecznie zapraszam!

Afrykańskie rozczarowanie

Copa America