16 sierpień 2009r.

„Wokół Piłki”

• Witam Państwa w naszym niedzielnym programie. Dzisiaj będziemy rozmawiać o nadal trwającej aferze korupcyjnej, o kolejnych zatrzymaniach w tej sprawie, a także naszym gościem dzisiaj będzie rzecznik prasowy Związku piłkarskiego. Jednak, że gwoździem programu będzie wizyta pana Adama- menedżera czeskiej drużyny „Slovan Liberec”. Opowie nam min. o osiągniętych już sukcesach, a także zbliżającym się ciężkim meczu przeciwko włoskiemu „Lazio”. Powitajmy więc naszego cichego bohatera.

• Witam Państwa.

• Witam Panie Adamie, urodził się Pan w Brazylii, nie boi się pan sprzeciwu swoich rodaków wyznając, że jest Pan jedynie Polakiem?

• Nie, cała moja rodzina jest stąd, ja także teraz tu mieszkam. Miejsce narodzin nie mówi nic o twoim pochodzeniu. Czy jak urodziłem się w szpitalu zostanę lekarzem?

• Dobrze pozostawmy już tematy prywatne, ciekawi nas pańska kariera za granicą. Jak się panu układa współpraca z angielskim asystentem?

• Ian Banks to bardzo miły człowiek, a co najważniejsze jest największym profesjonalistom, jakiego dane mi było poznać. Świetnie się rozumie z każdym z piłkarzy, jest świetnym psychologiem. Gdyby nie On, nie osiągalibyśmy takich wyników, w szatni panuje świetna atmosfera. Ian wchodzi do niej, a piłkarze stoją jak wryci, czekają tylko na to co powie. Co raz opowiada różne historie ze swojej piłkarskiej kariery. Był piłkarzem, nie ma innego wyjścia musi się z nimi rozumieć.

• Właśnie jeśli już jesteśmy przy piłkarzach, sprowadził pan do Czech młodego Milinkovica, który się świetne wpasował do drużyny. Świetne operuje piłką, jest świetnym technikiem, a co najważniejsze strzelił już dwa gole w tych sześciu meczach grając na pozycji ofensywnego pomocnika. Skąd pan wiedział, że to właśnie on będzie idealnym piłkarzem?

• Prawdę powiedziawszy był to przypadek. Miał być napastnikiem, sprowadziłem go do drużyny, aby grał obok dwóch innych świetnych zawodników- Jana Nezmara i Andreja Kerica, lecz taktyka 4-3-3 została okrzyknięta największym idiotyzmem roku i po długich rozmowach z zarządem klubu postanowiłem zmienić ją na „4-4-2 Diament”. Milinkovic świetnie pasował właśnie na pozycję of. Pomocnika, gra zaraz za dwoma napastnikami i bardzo dobrze mu to wychodzi.

• Czy postawi Pan również na niego w czwartkowym meczu z Lazio Rzym?

• Nie mam innego wyjścia, jest najlepszym piłkarzem na to stanowisko.

• W lidze radzi sobie Pan równie dobrze, co w Lidze Europejskiej. Dwa remisy, dwie wygrane z wymagającymi przeciwnikami naprawdę dobrze wróżą na przyszłość. Kibice wprost nie mogli uwierzyć w ostatnie zwycięstwo 3:1 nad Spartą Praga i to na ich własnym terenie. Jak Pan oceni ten występ?

• Cóż mogę powiedzieć. Mogę tylko pochwalić chłopaków za świetną grę. Od początku meczu rozpoczęło się strzelanie. Milinkovic, już w piątej minucie wyprowadził nas na prowadzenie. W drugiej połowie Keric,  strzelił jeszcze jedną bramkę. Dwadzieścia minut później groźnie się zrobiło pod naszą bramką i Wilfried strzela bramkę kontaktową. Niestety na złość przeciwnikom idealnie z rzutu wolnego strzelił Papousek, jak dla mnie bramka roku.

• Wracając jednak jeszcze do Ligi Europejskiej. W trzeciej rundzie kwalifikacyjnej zagraliście z KAA Gent. Na wyjeździe zagraliście na remis, a na własnym boisku pokazaliście klasę i wygraliście dwiema bramkami, zachowując czyste konto. Czy z Lazio, przewiduje pan równie dobre występy?

• Na pewno zostawimy litry potu na boisku. Będę z piłkarzami równie mocno angażował się w mecz. Planuję przećwiczyć parę aspektów gry, które jeszcze nie są doskonałe.

• Mówi Pan min. o stałych fragmentach?

• Tak min. o tym. O ile rzuty wolne wychodzą nam dobrze, po rzutach rożnych nie możemy sobie stworzyć żadnej groźnej akcji. Na pewno to poprawimy przed zbliżającym się meczem. Kibice mogę liczyć na piękne mecze.

• Planuję Pan zaryzykować mecz ligowy z FC Slovacko, aby dobrze wypaść w zmaganiach z Włochami?

• Tak, powiem więcej, na mecz ligowy planuję wystawić częściowo rezerwowy skład. Dam odpocząć paru chłopakom, aby byli gotowi na mecz 26 sierpnia.

• Ostatnio z kontuzją zmagał się Jan Nezmar. Zdąży wykurować się na czwartek?

• Jak pewnie Pan zauważył, już wczoraj zagrał parę minut. Jak na razie jest trochę zmęczony, ale na mecz z Lazio powinien być gotowy.

• Jeszcze ostatnie pytanie, co pan planuje zrobić w związku z wczorajszymi wydarzeniami? Wieczorem w Pradze, kibice Pańskiej drużyny zdemolowali miasto. Świętowali całą noc zwycięstwo, ale czy nie powinno być one zachowane w jakiś granicach?

• Jak świętować to na całego. Sam spotkałem się dzisiaj z najwierniejszymi kibicami i pogratulowałem im zachowania.

• Przepraszam, czyli akceptuje Pan wczorajsze zachowanie?

• Oczywiście, że tak, zawsze będę popierał swoją drużynę i ludzi w ich skład wchodzących, a na pewno są nimi kibice. Dziękuję za wywiad, możemy już kończyć?

• Dobrze, również dziękuję. Do zobaczenia

    Uścisnąłem rękę dziennikarzowi i szybkim krokiem dotarłem do samochodu. Nim udałem się do domu. Od razu po przekroczeniu progu odezwał się telefon. Zobaczyłem tylko napis „Prezes” i nacisnąłem czerwoną słuchawkę. Nie dawał łatwo za wygraną, odezwał się jeszcze parę razy. W końcu odebrałem. Dobrze, nie przyłożyłem telefonu do ucha, a już słyszałem krzyki tego starego kasiarza. Odłożyłem „komórkę” na stół i poszedłem się wysikać, gdy wróciłem słyszałem głośno krzyczącego prezesa.

• Adam jesteś?!

• Jestem, jestem, przecież odebrałem telefon.

• Co Ty sobie wyobrażasz, wygadujesz takie rzeczy w telewizji. Przecież uzgadnialiśmy co masz mówić. Miałeś pochwalić kibiców za zaangażowanie na meczu, ale miałeś potępić zachowanie poza nim.

• Miałem.... Miałem też być wysokim brunetem o niebieskich oczach. Tak przynajmniej moja matka myślała.

• Czy Ty sobie jaja robisz?

• Muszę odpowiadać?

• Nie!! Ale masz natychmiast przyjechać do mojego gabinetu.

• Nie mogę potem?

• Nie!! Ty chyba nie chcesz za długo pracować u mnie. Przyjeżdżaj, albo już się nie pokazuj tutaj.

• Dobra, dobra. Nie denerwuj się tak, za parę minut będę.

    Dotarłem na parking przy stadionie. Wysiadłem z auta i udałem się do gabinetu prezesa. Siedział w fotelu rozwścieczony i krzyczał nieziemskim głosem. Usiadłem spokojnie w fotelu, poprosiłem o kubek kawy i zacząłem wszystko tłumaczyć spokojnie.

• Pan ma mi czelność wypominać takie rzeczy?

• Tak, mam. To ja jestem twoim pracodawcą, masz robić co ja mówię. Czy Ci się to podoba czy nie.

• Tak, ale żadnej mojej prośby nie potrafisz spełnić.

• Dalej masz pretensje o tego Włocha?

• Tak! Mam, jest świetnym piłkarzem. Poskąpiłeś 10 tysięcy na jego zakup.

• Trzeba było sobie zostawić z budżetu transferowego.

• Jak?! Kupiłem najpotrzebniejszych piłkarzy. Milinkovic. Okazał się strzałem w dziesiątkę. Dwaj pozostali przyszli za mniejszą stawkę. Przecież sprzedaliśmy paru piłkarzy. Miałeś wolne środki.

• Jakie, te marne parę tysięcy?

• Marne?! Dzięki mnie budżet klubu wzrósł o prawie 200 tysięcy. Ty masz jeszcze czelność mi wypominać każdą monetę.

• Zamknij się! Ja tu jestem prezesem. Wyłaź natychmiast z gabinetu i pracuje dalej. Jeśli będziesz siedział cicho, kto wie może znajdę te 10 tysięcy.

• Nie będę siedział cicho. Wiesz, że jeśli mnie zwolnisz to Cię z tego klubu wyniosą. Nie masz szans.

• Bo co, bo osiągnąłeś parę dobrych wyników?

• Dokładnie sześć. Po ostatnim meczu kibice mnie pokochali. Jeśli mnie zwolnisz, Ciebie znienawidzą.

• Patrzcie, patrzcie. Jakiś czas temu ten Brazylijczyk bał się odezwać.

• Nie Brazylijczyk tylko Polak. Może nie odzywałem się, ale wiem teraz, że jeśli mam jakiś cel to go osiągnę. Jednym z nich jest zdobycie tego piłkarza. Drugim, abyś Ty stąd wyleciał.

• (Mówi, dusząc się własnym śmiechem) Co? Myślisz, że masz tu władzę? Kibice mogą mnie pocałować, sam wiesz gdzie, zarząd się nie zgodzi na moje odejście.

• Teraz nie. Zobaczymy za jakiś czas

• To chyba nie nastanie w tym życiu. Wynoś się i nie pokazuj mi się już dzisiaj na oczy.

    Jak już zdążyliście zauważyć, moje kontakty z prezesem szybko się pogorszyły. Zwycięzca w tej bitwie może być tylko jeden. I To na pewno ja nim będę...