2015/2016
Po nieudanym managerskim debiucie w Stockport County moje nazwisko nie było zbytnio rozchwytywane na rynku. Odbyłem wprawdzie kilka rozmów kwalifikacyjnych, jednak bez rezultatów.
Na pierwsze oferty czekałem aż do lipca, kiedy to wszelakiej maści beniaminkowie szukali szkoleniowca z jakimkolwiek doświadczeniem na poziomie Skrill N/S. Najciekawsza wydawała się propozycja z Dorchester Town. Klub,jak na ten poziom, dobrze zorganizowany. Niezłe pieniądze na budowę drużyny, jedna z lepszych akademii piłkarskich w niższych ligach, niewielkie wymagania zarządu. Niestety kadra pozostawiała bardzo wiele do życzenia i bez gruntownej przebudowy prowadzenie The Magpies byłoby prawdziwą udręką. Drugą w kolejce ofertę do rożważenia przysłali włodarze Eastbourne Borough. Drużyna praktycznie niczym nie różniła się od Dorchester Town – miała tylko zdecydowanie słabszy pion szkolenia młodzieży.
Wybrałem jednak pracę w Aberystwyth Town. The Seasiders wracali właśnie do walijskiej Ekstraklasy po rocznej banicji. Choć poziom sportowy i finansowy był nieco niższy niż w Skrill N/S, nie mogłem oprzeć się perspektywie prowadzenia klubu z najwyższej klasy rozgrywkowej.
Niestety, było gorzej niż myślałem. Znacznie gorzej. Dość powiedzieć, że jednym z lepszych zawodników w kadrze był 49-letni(!) Kevin Richards.
Resztę kadry stanowili głównie wąptliwej klasy wychowankowie i kilku piłkarskich parodystów, o których nie warto nawet wspominać.
Mimo tego, iż poziom był zatrważający, media i grono ekspertów prognozowały nam utrzymanie, a zarząd był na tyle zuchwały, by żądać miejsca w środku tabeli. Jedno było pewne – musiałem brać się ostro do roboty, by cokolwiek wykrzesać z tego zespołu.
Zacząłem od skompletowania sztabu szkoleniowego, gdyż byłem,póki co, jedynym szkoleniowcem w klubie. Staff uzupełnili: Tim Edwards(asystent), Lee Worgan(trener bramkarzy), Stuart Jones(główny fizjoterapeuta), Graham Evans(główny scout).
Po sztabie szkoleniowym przyszedł czas na kadrę zawodniczą. Zasięg scoutingu obejmował tylko tereny Walii, więc moje możliwości były mocno ograniczone. Przecież graliśmy już w Ekstraklasie, co oznaczało, że nie było na walijskim rynku wielu lepszych piłkarzy.
Skład uzupełnili:
Jonathan Hill-Dunt - golkiper, który przyszedł za darmo z Port Talbot, był murowanym kandydatem do gry w pierwszym składzie.
Kristian Rogers - wychowanek grającego w angielskich ligach Wrexham od dobrych kilku lat kontynuował karierę na boiskach Welsh Premier League; sprowadzony z wolnego transferu, by pełnić rolę II bramkarza.
Gavin Cadwallader - doświadczony obronca, który już dwukrotnie reprezentował barwy klubu z Park Avenue; sprowadzony z wolnego transferu.
Greg Stones - niezwykle wprawiony obrońca z dużym doświadczeniem na poziomie Welsh Premier League; przyszedł z wolnego transferu.
Noah Edwards - młody i bardzo utalentowany jak na nasze warunki środkowy defensor; pewniak do pierwszego składu; z racji niskiego wzrostu z czasem przenióśł się na bok obrony; zakontraktowany z wolnego transferu.
Danny Williams - fantastyczny środkowy pomocnik z przeszłością w ligach zawodowych; oprócz nietuzinkowych umiejętności piłkarskich wychowanek Liverpool FC był też świetnym trenerem.
Bari Morgan - doświadczony gracz środka pola, który 13 lat swojej kariery spędził na Park Avenue; wychowanek Swansea City wracał do drużyny The Seasiders po dwuletniej przygodzie z Haverdfordwest County.
Chris Venables - kolejny środkowy pomocnik, który jeszcze w poprzednim sezonie reprezentował barwy naszego klubu; ma za sobą ponad dekadę gry na boiskach walijskiej Ekstraklasy.
Jordan Kane - solidny napastnik, który rozpoczynał swoją piłkarską przygodę w Wrexham; póki co wielkiej kariery nie zrobił; sprowadzony z wolnego transferu.
Elliot Jones - kolejny przyzwoity snajper, który nie potwierdził jeszcze swojej wartości na boisku; sprowadzony z darmo z Montgomery Town.
Udało mi się też pożegnać kilku leszczy nie wartych wzmianki.
SPARINGI
Z kronikarskiego obowiązku przedstawiam screen z meczów towarzyskich, które nie miały jednak żadnej wartości merytorycznej, gdyż wzmacnianie składu rozpocząłem dopiero po okresie przygotowawczym.
RUNDA ZASADNICZA
Przez pierwsze kilka spotkań miałem do dyspozycji jedynie starą gwardię, bowiem uporządkowanie spraw w klubie trwało dość długo.
Zawodnicy pokaz ali pełen wachlarz możliwości, choć można powiedzieć(pół żartem, pół serio), że dało się zauważyć wyraźną tendencję wzwyżkową. Na szczęscie, mieliśmy przed sobą dwutygodniową przerwę na mecze reprezentacji, w której udało mi się ostatecznie domknąć kadrę.
No cóż, chaos wywołany sprowadzeniem dużej ilości kompletnie nieprzygotowanych kondycyjnie zawodników nie wyszedł ekipie The Seasiders na dobre. Po porażce z Port Talbot, będącej kolejnym słabym występem w naszym wykonaniu, pojawiły się w miediach spekulacje na temat mojej przyszłości. Zarząd też był wyraźnie niezadowolony z zaistniałej sytuacji, lecz nie podejmowano póki co drastycznych kroków. Byłem tym bardziej zmartwiony, bowiem mieliśmy na horyzoncie dwa arcytrudne spotkania z ekipami Bangor City oraz The New Saints - jednymi z najlepszych drużyn w kraju.
Mimo kolejnych porażek nie zostałem zwolniony.
Na szczęście, później było nieco lepiej, choć nie ustrzegliśmy się słabszych występów.
Tabela po rundzie zasadniczej:
DRUGA FAZA
Przed przystąpieniem do decydujących spotkań dokonałem jednego transferu. Skład wzmocnił skrzydłowy Kenleigh Owen. Odeszło też sporo słabiutkiej młodzieży - głównie na wypożyczenia.
Zaczęliśmy nienajgorzej.
Dwa pewne zwycięstwa kazały wierzyć, że drużyna zmierza w dobrym kierunku, a walka o utrzymanie będzie tylko formalnością.
Niestety, w drużynie coś pękło i nie wygraliśmy żadnego z 6 kolejnych spotkań. Po wtopie z Afan Lido wylądowaliśmy w strefie spadkowej na 3 kolejki przed końcem sezonu, a ja u Prezesa na dywaniku. Szczęśliwie pan Tony Bates nie był tak narwany jak właściciel Stockport Couty i zgodził się, że zmiana managera w takiej sytuacji do niczego dobrego nie doprowadzi. Poza tym mieliśmy w perspektywie 2 mecze u siebie i stratę do bezpiecznego miejsca wyłącznie w róznicy bramek.
Mimo iż zdobyliśmy 4 punkty, wyszło średnio. W ostatniej kolejce mieliśmy się bowiem zmierzyć na wyjeździe z ekipą Pen-y-Bont, która w przypadku zwycięstwa utrzymałaby się w lidze naszym kosztem.
Zdeterminowani rywale od razu zepchnęli nas do defensywy. Po prostu nie istnieliśmy w tym meczu. W najważniejszym spotkaniu sezonu daliśmy się zdominować całkowicie. Tylko cud mógł uratować ekipę The Seasiders.
Wynik:
http://i.imgur.com/08tIjjV.png
Tabela po 32 kolejkach:
http://i.imgur.com/itGNqvU.png
PODSUMOWANIE
Mimo wielkiego rozczarowania, taktycznego chaosu(przerobiłem chyba każdy wariant ustawienia 4-5-1) i braku perspektyw zostałem zaproszony na spotkanie odnośnie przedłużenia kontraktu. Wiem jednak, że bez objęcia scoutingiem obszaru całych Wysp Brytyjskich nie ma co liczyć na wielką poprawę gry Aberyswyth Town, szczególnie że większość kluczowych zawodników nie jest zainteresowana przedłużeniem kontraktu. Pytanie tylko, czy warto stawiać zarządowi ultimatum nie mając żadnych argumentów w ręku?
Zapraszam do komentowania i oceniania oraz udziału w sondzie!
Pozdrawiam!
Liga Mistrzów dla każdego! Faza Grupowa 2021-2022
Handluj z tym!
[#1] - Wyrwanie się z amatorskiej rzeczywistości: rezerwy klubów Ekstraklasy to kolosy na glinianych nogach dla byłych Okręgowców
Manifest użytkownika siwek
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ