W poprzednim odcinku.
 
Bielsko długo świętowało podwójną koronę. Piłkarze dostali urlopy, na pierwszy trening mieli stawić się 11 czerwca. Natomiast mnie czekały pracowite wakacje. W naszej grze wciąż wiele można było poprawić, poza tym na wolny transfer odchodziła część zawodników, z którymi zdecydowałem się nie przedłużać kontraktu. Wprawdzie robiłem to nie bez powodu, ale na dłuższą metę mogły pojawić się luki w składzie.

Wpierw udałem się na trening rezerw i drużyny juniorskiej. Po naradzie ze sztabem szkoleniowym zdecydowałem, że dwóch najbardziej utalentowanych juniorów zostanie włączonych do pierwszego składu z możliwością gry w drużynie rezerw. Chociaż ani Patryk Rybarski, ani Martin Szatkowski nie zapowiadają się na graczy światowego formatu, to są jednak najzdolniejszymi młodymi piłkarzami w klubie i mogą robić za zapchajdziury.

Później przyszedł czas uruchomić zagraniczne kontakty i pojeździć po świecie. Z Anglii przywiozłem Curtisa Nelsona. Dostrzegam u tego młodego środkowego obrońcy z Plymouth duży potencjał, choć media mogą zauważyć, że przesadnie się on nie wyróżniał na boiskach League Two [czwarty poziom rozgrywkowy w Anglii]. Mnie się natomiast wydaje, że pod okiem Tyrone Lorana może z czasem stać się jego następcą. Wprawdzie kontrakt kończył mu się dopiero 30. czerwca, ale udało mi się dogadać z jego klubem wcześniejsze przenosiny do Bielska. Kolejna podróż została odbyta w zupełnie innym kierunku. Za wschodnią granicą spędziłem blisko tydzień i byłby to czas najzwyklej zmarnowany, gdyby nie jeden gracz. Rustem Boldinskiy podobnie jak ja jeździł od klubu do klubu, z tym że on szukał pracodawcy, a ja pracownika. Po tygodniowych testach zdecydowaliśmy się podpisać z nim kontrakt. Może być odkryciem jesieni – ma dopiero 18 lat, a już potrafi zagrać na przyzwoitym poziomie. Mam nadzieję, że dziennikarze szybko nauczą się poprawnie pisać jego nazwisko.

W międzyczasie na boiskach Polski i Ukrainy zostało rozegrane EURO. Kadra Smudy nie wyszła z grupy, ale też nie przegrała żadnego meczu. 3 remisy to w mojej ocenie za mało, by uznać turniej za udany, ale PZPN najwyraźniej uważa inaczej. Smuda pozostanie selekcjonerem i będzie kontynuował pracę z kadrą przynajmniej do końca eliminacji MŚ. Tytuł zdobyli Włosi, po pokonaniu 4:3 Francuzów w finale w Kijowie. Dużym zaskoczeniem był słaby występ Hiszpanów i Anglików (nie wyszli z grupy) oraz Niemców (odpadli w ćwierćfinale). Joseph Guardiola zastąpił del Bosque na stanowisku selekcjonera Hiszpanów.

Jeszcze parę słów odnośnie reprezentacji, bo tutaj powód do radości ma dwóch moich piłkarzy. Gdy rok temu Soukouna odszedł z Toulouse to wydawało się, że jego kariera wisi na włosku. Minął rok i sytuacja diametralnie się zmieniła. Ahmed jest drugim, po Loranie, piłkarzu Podbeskidzia, który za czasów gry w Bielsku zaliczył występy w dorosłej reprezentacji. Wprawdzie nie tej francuskiej, a tylko Mali – ale jednak. Drugim debiutantem jest Zbigniew Wesołowski. Od teraz jest nie tylko siłą napędową Górali, ale także reprezentacji Polski U-21. Oby jak najwięcej wychowanków TSP w najbliższym czasie poszło tą drogą.

Z ostatnim dniem czerwca kończyły się kontrakty kilku piłkarzom. Bartłomiej Konieczny, Adrian Sikora, Dariusz Łatka, Maciej Rogalski, Michał Osiński, Sylwester Patejuk, Jacek Broniewicz i Tomasz Górkiewicz odeszli z klubu. Z końcem roku taki sam los spotka Serginho i Roberta Demjana, chyba że wcześniej ich forma eksploduje. Czyli jak na razie – 4 transfery przychodzące i 8 piłkarzy poza klubem. Do tego jeszcze powroty z wypożyczeń, ale nie wiem, czy mogę Serginho czy Dancika nazwać wzmocnieniem. No, ale od czegoś trzeba zacząć.

Z niecierpliwością oczekiwałem rozmowy z zarządem na temat tegorocznego budżetu. Miałem już kilku piłkarzy na oku, niestety nie posiadałem żadnych funduszy na ich sprowadzenie. Biorąc pod uwagę grę w eliminacjach LM, korzystną umowę z nowym sponsorem i zyski płynące z dotychczasowych sukcesów, liczyłem lekką ręką na 200 tys. funtów na transfery i 35 tys. funtów tygodniowo na płace. Podczas spotkania z prezesem brutalnie zderzyłem się z rzeczywistością. Nie dostałem ani grosza na transfery, budżet kontraktowy nie urósł nawet o złotówkę. Nie muszą mówić, jak taka decyzja mnie rozczarowała. Gdybym sam nie podpisał nowego kontraktu zaraz po sukcesach, teraz mógłbym przynajmniej postraszyć odejściem. Co oznaczała taka decyzja zarządu? Że z poważnych wzmocnień nici. Kolejny raz będę musiał rozglądać się za niechcianymi piłkarzami z wolnego transferu i szukać po wypożyczeniach. Prawie jak grzebanie w śmietniku… Na dodatek zarząd wymaga zajęcia miejsca w czołowej czwórce. Prędzej czy później ktoś pożegna się z tym klubem - albo odejdę ja, albo zmieni się zarząd.

Niedługo później odbyło się losowaniu drugiej rundy eliminacji Ligi Mistrzów. Nie musze chyba mówić, jak ważne było dla nas trafić na jak najsłabszą drużynę. Wśród potencjalnych rywali były m. in. słowacka Żylina, Levadia Tallin, które wydawały się być do ogrania, podobnie jak na przykład Skonto Ryga. Patrzę, wylosowana zostaje moja drużyna – Podbeskidzie Bielsko-Biała, mistrz Polski. Z kim sparuje nas los? Chwila niepewności i już wiemy. Źle, ale mogło być gorzej. Chyba. Moim rywalem będzie FC Red Bull Salzburg, czterokrotny mistrz Austrii na przestrzeni ostatnich ostatnich 5 lat. Ale z drugiej strony, Austria to kraj moich ulubionych sparingpartnerów. O awans będzie trudno, ale wszystko może się zdarzyć. Decyzja zarządu o takich a nie innych budżetach będzie dla mnie teraz wyjątkowo bolesna.

Trzeba było szukać wzmocnień, jednak nie było to takie proste. Próbowałem dogadać się z Dawidem Janczykiem, ale zażądał wprost absurdalnego kontraktu jak na moje warunki. Jari Litmanen także wolał odpoczywać gdzieś w Finlandii niż biegać w Bielsku za 800 funtów tygodniowo. Byłem coraz bardziej zdesperowany. Potrzebowałem szczególnie ofensywnego pomocnika i bramkarza. Na dzień testów zorganizowany przez zarząd nie było chętnych. W końcu, po tygodniu dzwonienia i jeżdżenia, trafiłem na talent, chociaż określanie tak Adama Kaczmarka może być nieco na wyrost. Wydaje mi się jednak, że jest na wyższym poziomie niż nasi juniorzy, a dużo nie wołał. A nuż z niego coś wyrośnie…

Oczywiście przed sezonem trzeba było rozegrać sparingi. Pierwszy, na rozbieganie, przegrałem z Monaco 0:2, ale później było tylko lepiej. Wprawdzie rywale nie byli najwyższych lotów, ale przynajmniej strzelałem bramki. Coraz lepiej wychodziło to Nwakaeme, czyżby wracał do swojej formy? Oby, bo potrzebuję skutecznego napastnika.
 
Przeglądając materiały na temat Salzburga zauważyłem, że niedawno zwolnili drugiego bramkarza. Jako że liga austriacka wydaje się być mocniejsza od polskiej, postanowiłem się mu przyjrzeć. Niclas Heimann jest Niemcem i wydaje się być w wieku 21 lat na podobnym poziomie (lub niewiele niższym) niż nasz Mateusz Bąk. W dodatku ciężko o lepsze źródło na temat rywala niż jego były gracz. Cały czas oczekiwałem jednak czegoś lepszego. I w końcu doczekałem się. Media też powinny być zadowolone, bo w końcu pozyskałem polskiego piłkarza i to bardziej rozpoznawalnego niż 18 letni pomocnik za słaby na Pogoń Szczecin. Któremu polskiemu bramkarzowi grającemu za granicą kończył się kontrakt? Wprawdzie w kraju ma nie najlepsza renomę, ale wydaje mi się – ba! jestem przekonany – że Mariusz Pawełek może być największym wzmocnieniem w letnim okienku transferowym. Nie wyszło ci w Turcji? Nic nie szkodzi, Liga Mistrzów czeka!

Tym sposobem zamknąłem swoją kadrę, przynajmniej do meczu eliminacyjnego z Red Bullem.
Bramkarze: Mariusz Pawełek (31 l.), Richard Zajac (35 l., N), Mateusz Bąk (29 l.), Niclas Heimann (21 l., N)
Obrońcy: Łukasz Mierzejewski (29 l.), Tyrone Loran (31 l.), Curtis Nelson (19 l.), Michał Czekaj (21 l.), Krzysztof Król (25 l.), Karim Ben Amor (25 l.), Juraj Dancik (30 l. , N), Marco Calderoni (23 l.), Sameh Derbali (25 l.)
Pomocnicy: Marek Sokołowski (35 l.), Piotr Koman (27 l.), Liad Elmaliach (23 l., N), David Hagan (19 l.), Sebastian Ziajka (29 l.), Mariusz Sacha (24 l.), Serginho (22 l., N), Zbigniew Wesołowski (19 l.), Ivan Ergić (31 l.), Dariusz Kołodziej (30 l.), Matej Nather (26 l.), Ahmed Soukouna (22 l.), Piotr Malinowski (28 l.), Jonathan Valle (27 l., N), Adam Kaczmarek (18 l.), Patryk Rybarski (15 l., N)
Napastnicy: Ivan Curić (25 l.), Robert Demjan (29 l., N), Dickson Nwakaeme (26 l.), Martin Szatkowski (15 l., N), Rustem Boldinskiy (18 l.)
N – nie został zgłoszony do gry
dostępny na mecz

W Lidze Europejskiej polskie drużyny jak na razie w komplecie. W drugiej rundzie kwalifikacyjnej Śląsk zagra z FC Vaduz z Liechtensteinu, Legia powalczy z bułgarską Sławią Sofia, a Górnik będzie próbował przejść AIK Solna, prosto ze Szwecji.

Niestety, 2 dni przed meczem Podbeskidzie doznało poważnego osłabienia. Ahmed Soukouna doznał kontuzji i nie będzie mógł grać nawet przez dwa miesiące. To oznacza, że jeśli nie awansujemy do fazy grupowej żadnego pucharu, to nasz najlepszy strzelec poprzedniego sezonu nawet nie powącha europejskich boisk.

Nadszedł dzień spotkania z Salzburgiem. Najbardziej wyczekiwany i kto wie, czy nie najważniejszy. Mecz w Austrii będzie debiutem Podbeskidzia w europejskich pucharach. Pierwszy mecz w Ekstraklasie zakończył się zwycięstwem, też na wyjeździe (1:0 z Cracovią po bramce Malinowskiego). Jak będzie tym razem? Czy Górale mają szansę? W letnim okienku transferowym największym sukcesem jest dwóch bramkarzy z łapanki, w tym jeden był rezerwowym u mojego dzisiejszego rywala. Do tego obrońca z League Two i średnio utalentowani juniorzy. Ale mistrzostwa od nas tez nikt nie oczekiwał.

Koniec gadania. Kibice są już na stadionie. Salzburg czeka…

Następny odcinek