W światku kibiców Manchesteru United pojawiają się ostatnio dwa główne ośrodki krytyki. Z jednej strony krytykują Davida Moyesa, a w opozycji czuwają bombardierzy polityki transferowej Sir Aleksa Fergusona. Najczęstszym argumentem kierowanym przeciwko Fergusonowi jest dziedzictwo, które pozostawił swojemu następcy. Ja jednak jestem odmiennego zdania i będę starał się państwu udowodnić, że Sir Alex Ferguson, myślał o przyszłości  Czerwonych Diabłów na długo przed swoim odejściem.

Wystarczy na początek spojrzeć na kadrę United. Jeśli weźmiemy pod uwagę tych, którzy walczą o miejsce w składzie to tylko sześciu piłkarzy ukończyło trzydziesty rok życia. Zespół nie jest więc stary. Zobaczmy teraz skład Chelsea, gdzie aż siedmiu piłkarzom strzeliła trzydziestka. To prawda, że dwóch z nich to bramkarze, ale spójrzmy na ilość wpompowanych przez Chelsea pieniędzy, by odmłodzić skład. Jednak skupmy się na naszym zespole, na naszej kadrze.

 

 

Boss już od dawna znał orientacyjną datę zakończenia swojej kariery. Efektem tego było ściągnięcie jednego z największych talentów bramkarskich na świecie, czyli Davida De Gea, który dzisiaj ma 23 lata. Biorąc pod uwagę, że to bramkarz można powiedzieć, że właśnie zakończył juniorski okres swojej kariery.

Kolejny piłkarz sprowadzony z myślą o przyszłości, czyli Phil Jones, który już dziś jest jednym z najlepszych stoperów na świecie, a w dodatku ma smykałkę do ataku, jak Lucio i właśnie do tego piłkarza bym go porównywał. Dodajmy, że ma dopiero 21 lat.

To samo w przypadku Chrisa Smallinga – 24 lata, jest naprawdę dobrym obrońcą, w dodatku stwarza spore zagrożenie pod bramką przeciwnika (dwie bramki w tym sezonie, biorąc pod uwagę dyspozycję United to dużo) i naprawdę dobrze spisuje się w zastępstwie Rafaela, który ma dopiero 23 lata i jeśli nie łapie kontuzji jest jednym z najlepszych prawych obrońców na świecie, a na pewno nie jest gorszy od Rafinhi, który według wielu ekspertów zrewolucjonizował styl gry na tej pozycji.

Alexander Buttner – 24 lata i wielkie nadzieje, które jednak się nie spełnimy, ale zanim zaczniemy krytykować Holendra zobaczmy ile szans dostał w tym sezonie. Zagrał w siedmiu spotkaniach, z czego w dwóch wchodził z ławki, a warto zaznaczyć, że zaliczył dwie asysty. To dwa razy mniej od Patrice Evry, który jednak zagrał w aż 30 spotkaniach. Francuz wszystkie spotkania rozegrał od pierwszej minuty.
Adnan Januzaj – 18 lat. Od pierwszej minuty zagrał w jedenastu spotkaniach. Trzy bramki, cztery asysty.  Nic dodać nic ująć. David Moyes świetnie wprowadził go do drużyny, ale nikt nie ma wątpliwości, kto go sprowadził i wychował.

Danny Welbeck – człowiek stworzony, wychowany i ograny przez Fergusona. W tym sezonie nie zawsze grał dobrze, ale statystyki mówią same za siebie – 20 meczy, 8 bramek, 4 asysty. Ma dopiero 23 lata, a nie tylko Manchester, ale i reprezentacja Anglii ma z niego sporą pociechę.

Nick Powell – Z myślą o dalekiej przyszłości…

Przedstawiłem kilka dowodów na to, że Ferguson myślał perspektywicznie, jednak to nie koniec moich wywodów, bo to nie jedyni piłkarze, którzy byli w planie Fergusona na kilka następnych sezonów. Życie pokazało, że lubi płatać figle…

Fabio – słabszy z bliźniaków, w którym pokładano równie wielkie nadzieje co w jego braciszku. Niestety nie rozwinął się na tyle, by móc rywalizować z Evrą, a teraz przegrywa nawet z Buttnerem, a po meczu ze Swansea, przez długi czas będzie musiał walczyć o zaufanie Moyesa.
 
Anderson – Europejski Złoty Chłopiec, który okazał się być miedzią, nie tylko ze względu na wagę. Transfer był świetny biorąc pod uwagę jego potencjał, ale sześć lat w klubie pokazało, że nie jest to gracz godny częstych występów na Old Trafford.

Tom Cleverley – następca Paula Scholesa. Niestety, udany w podobnym stopniu co Anderson.

Shinji Kagawa – jeden z najbardziej pożądanych środkowych pomocników na rynku. Przepraszam. Było tak w momencie, gdy Manchester wykupił jego kartę z Borussi Dortmund. Transfer był świetny, ale niestety okazał się kompletnym niewypałem.

Wilfired Zaha – Sir Aleks pomyślał również o skrzydłach, ściągając utalentowanego skrzydłowego z Crystal Palace. Niestety nie dostaje on tyle szans ile powinien, bo prawdopodobnie nie wpisuje się on w koncepcję gry Davida Moyesa. Zastanawia jedynie jakim cudem w tę koncepcję wpisuje się Antonio Valencia.

Javier Hernandez – Meksykanin miał strzelać bramki jak na zawołanie. Jeszcze przed przyjściem Robina van Persiego wydawało się, że będzie to egzekutor idealny, ale na ten moment jest to typowy egzekutor stuprocentowych sytuacji, który sam nie potrafi sobie wykreować żadnej okazji.

Federico Macheda – wspaniałe dziecko Rzymu okazało się być jednak gorszą wersją Bojana Krkicia. Równie wielkie nadzieje. Równie wielkie niewypały.

Paul Pogba – niech o jego profesjonalizmie świadczy ta wypowiedź:
 

Drugi Mario Balotelli nie był w Premier League potrzebny…
 
Gdyby wszystkie plany Sir Aleksa Fergusona wypaliły Manchester United miałby dzisiaj silną, młodą drużynę. Niestety nie wszystko potoczyło się tak jak powinno. To tak jakby największy pech w jego trenerskiej karierze dopadł go u jej schyłku. Smutne. Ale mówienie, że dziadek nie myślał co będzie, gdy już go zabraknie jest bez sensu… 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jeśli mój tekst ci się spodobał  ===== >  Kliknij MOCNE

Jeśli tekst ci się nie spodobał ==== > Kliknij SŁABE, ale proszę uzasadnij krótko ten wybór. Pozwoli mi to pisać lepsze teksty w przyszłości

Zapraszam również do dyskusji w komentarzach, ale proszę was nie schodźmy na kwestie religii i polityki ;) 
________________________________________________________________________________

RobsterBlog - Dibaleski Blog...  

https://www.facebook.com/robsterblog