Nie łatwe jest życie kibica Manchesteru United. Obecna sytuacja w klubie, tabeli Premier League, a przede wszystkim to co dzieje się na boisku może przyprawić nas o szybsze bicie serca. W skrajnych przypadkach wprowadzić w stan przedzawałowy, tak jak to było w ostatnim meczu z Hull. Czasem oglądając mecz United przed telewizorem, czuję się jak Rafa Benitez w trakcie rzutów karnych w 2005 roku. I częściej zdarza mi się to, przy oglądaniu meczów ligowych niż tych w Lidze Mistrzów. To taka magia Premier League, która doprowadza moje dłonie i paznokcie do dewastacji . To wszystko przez te nerwy.
Patrząc na liczbę fanów na Facebooku mam nadzieję, że chociaż połowa, z tych milionów przeżywa to wszystko tak jak ja. Aczkolwiek mam wrażenie, że dzięki moim łzom z 2007 roku, które wywołał nie byle kto, bo Ricardo Kaka, znajduje się w jakimś elitarnym gronie. To takie narcystyczne…
***
W ciągu tych wszystkich lat na Old Trafford nie zmieniał się trener. Zmieniali się zawodnicy, którzy przy ustalaniu składu byli pierwsi w kolejce. Kiedy do Realu Madryt odchodził niesamowity Ruud van Nistelrooy z krainy Oss, do której jak sam wspominał nie zaglądały nawet najodważniejsze grupy harcerskie, wszyscy obawiali się kto będzie odpowiedzialny za strzelanie bramek. Nadeszła era Ronaldo. Pamiętacie taką kreskówkę jak Galactic Football? Cristiano był i jest piłkarzem z tej kreskówki. Wielu z nas marzy o powrocie Ronaldo do Teatru Marzeń. Ale to możliwe tylko i wyłącznie w trakcie meczów Ligi Mistrzów.
Po rekordowym transferze Portugalczyka do Realu Madryt, pałeczkę lidera przejął Wayne Rooney. Jeszcze bez włosów. Piłkarz o okrutnej urodzie, ale mimo wszystko piękny. Piękny pod względem stylu gry. Bo jakim innym słowem określić można jego przewrotkę w pamiętnym derbowym meczu, czy finezyjność jego kilkudziesięciometrowych precyzyjnych podań.
***
Kiedy zawodnik, którego lubisz kończy karierę, z tęsknoty za nim starasz sobie utrwalić jakiś jego stereotyp. Stereotyp jego doskonałości, poparty wspomnieniami z jego najlepszych spotkań, pomijając wpadki i bezbarwne spotkania. Takim zawodnikiem jest głowie kibiców Manchesteru Paul Scholes. Sam nieraz łapie się na tym, że przy rzucie rożnym dla United wypatruję przed polem karnym bladego rudzielca. Pamiętamy jego piękne bramki, agresywną grę do końca, serce zostawione na boisku. Nie chcemy pamiętać głupich błędów w obronie, czy czerwonej kartki, po faulu na Francesco Tottim, gdzie dał się nabrać jak amator mając już na koncie jedną żółtą kartkę. Tego nie chcemy, ani nie musimy pamiętać. Z piłkarzem na emeryturze jest podobnie jak ze zmarłym. Mówić można o nim dobrze lub w ogóle się o nim nie wypowiadać.
Jest niewielu piłkarzy, którzy nie zakończyli kariery, a ich stereotyp tkwi w mojej głowie. Jednym z nich jest Wayne Rooney, który dla mnie pomimo tego, że miał swój dołek i w pewnym momencie chciał odejść, jest piłkarzem, na którego zawsze można liczyć. Z niezliczonymi pokładami energii, wyrazem twarzy ,,A w mordę chcesz?’’ i niezwykłym zacięciem do gry mieszającym się z obsesją. Pamiętam dokładnie pierwsze 20 minut finału Ligi Mistrzów z Barceloną. Na początku była wiara, później został już tylko Wazza.
***
Roo zrozumiał swój błąd, a w epicki wręcz sposób pomógł mu w tym Sir Alex Feruson:
Czasami patrzysz na pole, widzisz krowę i myślisz, że ta krowa jest lepsza niż ta, którą posiadasz. To tak nigdy nie działa. Trawa nie zawsze będzie zielona
Jeśli jednak ktoś jest przeciwny twierdzeniu, iż SAF to Paulo Coelho futbolu to ma dowód na to, że się myli.
***
Robin van Persie miał świetny poprzedni sezon. Królem strzelców został co prawda tylko dzięki wygłupowi Suareza. W tym sezonie coś się zatrzymało. Nieskuteczność, słaba gra Czerwonych Diabłów i w końcu kontuzja. Nie walczy już o koronę, walczy o honor. Mamy Rooneya. To prawda, ale David Moyes od początku sezonu nie tylko walczy z resztą stawki w Premier League, ale ze swoimi gwiazdami. Z indywidualistami na skalę jaka nie była mu znana. Nikica Jelavic to półka Jessego Lingarda. Moyes dostał coś co prawdopodobnie uratuje mu sezon. Rooneya w formie, którego Szkot coraz mocniej zaczyna promować na kapitana swojego zespołu. Teraz jego największym wyzwaniem jest przekonanie Holendra i Anglika, że z nikim innym nie będzie im się współpracować lepiej. Trudne, ale na pewno wykonalne z Wazzą, który już wie co jest najważniejsze…
________________________________________________________________________________
Robsterblog – diabelski blog o Manchesterze United
Felietony Ciekawostki Relacje Aktualności Komentarze
Polub Robsterblog na Facebooku i bądź na bieżąco:
https://www.facebook.com/robsterblog
________________________________________________________________________________
Zauważyłem, że jeden z użytkowników cmrev.com ustosunkował się do mojego tekstu ,,Ach ta dzisiejsza młodzież’’. Ostatnio jestem niemal bez przerwy offline, więc tylko skopiowałem tekst kolegi na dysk i ustosunkuje się do niego po Nowym Roku, a odpowiedź umieszczę pod kolejnym tekstem.
Także no… tego! Do siego!
Słowa kluczowe:
fafelkowy
Manchester United
Moyes
Rooney
RvP
Do zobaczenia w niebiańskiej jedenastce, Commins! [5]
Słaby blog na poziomie, najgorszy blog na świecie
Liga Mistrzów dla każdego! Faza Grupowa 2021-2022
Handluj z tym!
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ