Syf, brud i ubóstwo…

Nie dzisiaj…

 Oglądając okładkę jednego z majowych Newsweeków, można na niej przeczytać mniej więcej taki tekst:

,,Wychowaliśmy pokolenie hipsterów, materialistów i egoistów.’’

Bolesna, ale prawda. Dzieciaki panoszące się fortunami swoich rodziców, z najnowszymi smart fonami, na których pisanie esemesów to katorga, a gdy się przez nie rozmawia bardzo łatwo jest wyłączyć mikrofon. Potem trzeba tego smartfona podświetlić, żeby włączyć mikrofon, co nie zawsze się udaję za pierwszym kliknięciem i można kontynuować rozmowę o ile ma się zasięg i chociaż 15% baterii. Tak wychowaliście takie pokolenie. Do którego należę, ale czy mentalnie?

Prawdopodobnie tak, ale nie zdaję sobie z tego sprawy. Nie ubieram się jak człowiek, którego ktoś w średnim wieku nazwałby ,,pedałem’’, chociaż na modzie zatrzymałem się chyba z pięć lat temu jak nie lepiej. I nie mam zamiaru ruszać do przodu. Jeśli wierzyć tekstowi z gazety wyżej wymienionej to jest po części hipsterem. Ale na pewno nie flagowym przykładem. Ale zaraz miało być o piłce. No tak…
A może znajdziemy przykład piłkarskiego hipstera?
Hipiłkarzem może być taki, który przechodzi do innego klubu dla pieniędzy. Tak czy nie? Zaraz. Przecież każdy to robie dla pieniędzy. Zapomniałem. No dobra nie każdy, ale od zakończenia kariery przez Paolo Maldiniego, liczba ta maleje. Chociaż taki Giggs, Scholes, Raul, czy Buffon na zarobki nigdy nie mogli narzekać. Podobnie jak Del Piero, lecz ten zgodził się na obniżkę wynagrodzenia tylko po to, by pozostać w ukochanym klubie. To jest jakiś pokaz dojrzałości. Ale ile takich pokazów mamy aktualnie?
Na język ciśnie mi się nazwisko Tottiego, ale ten też już przechodzi na emeryturę. De Rossi! Tak z pewnością on. Pomimo, że w tym okienku prawdopodobnie odejdzie, to prawda jest taka, że kilka lat temu mógł sobie wybierać klub, ale wybrał Romę. Tak. To ktoś więcej niż najemnik.

Fan Arsenalu powie, że van Persie odszedł do United tylko dla pieniędzy. Hola! Hola! Dla pieniędzy odszedłby do City, gdzie zarobiłby tyle ile sobie zażyczy. Do United odszedł dla trofeów i dla… wyższych zarobków. Być może one nie są mu potrzebne, ale człowiek nie jest taki żeby nie wziąć prawda? Z resztą żal mi bardzo Arsenalu. I wiecie co jest kibicem United. Moje życie nie jest zbyt długie więc mogę się pochwalić, że kibicuję im od.. ośmiu lat. Niezbyt imponujący staż, ale kluczowym momentem, kiedy zrozumiałem, że to jest ,,mój’’ klub, były łzy ściekające mi po policzkach, gdy Kaka wyeliminował United z Ligi Mistrzów. To bolało. Bardzo bolało. Poznałem piękne emocje, piękno futbolu i kwintesencję kibicowania. Coś, czego tzw. Sezonowcy poznać nie mogą. Coś co przeznaczone jest dla wielu, a niedostępne dla mas. Tak więc jako prawdziwy kibic United stwierdzam, że najbardziej żal mi sezonowców oraz Arsenalu i… Liverpoolu. Tak LIVERPOOL! I niech mnie wykląć kibice United, ale ubolewam nad losem tego klubu. No bo powiedzcie mi, co to za satysfakcja kopać leżącego? Świetnię się czuję, bo wyprzedza,,my’’ The Reds w klasyfikacji mistrzostw, ale to smakowałoby o wiele lepiej, gdyby drużyna z miasta Beatlesów miała silną drużynę.  A jeśli nie przyjdzie tam bogaty inwestor, to obawiam się, że na drużynę gotową walczyć o laury poczekamy jeszcze pięć lat. Co najmniej. Mecze derbowe straciły dawny smaczek. Smaczek bezpośredniej rywalizacji, gdzie oba zespoły są nie tylko agresywne, ale i zmotywowane do walki o punkty…

Tej drużynie potrzebna jest Remontada. Podobnie jak Barcelonie, która kupiła Neymara. O ile jest to świetny ruch dla Brazylijczyka, Barcelona może na tym transferze dużo stracić. Z resztą kogo to obchodzi.  40 meczów w sezonie zagra z o wiele słabszymi drużynami, a meczów z mocnymi rywalami rozegra może z 6. Zależnie dokąd dojdzie Barca i kiedy trafi na Bayern w Lidze Mistrzów. Barcelonie przydałby się napastnik, a nie… właściwie kim jest Neymar? Być może graczem podobnym do Ronaldinho, ale nie zapominajmy, że ten miał do dyspozycji Larssona i Eto’o poza tym był magikiem i idolem mojego dzieciństwa więc oczywiste, że był lepszy od człowieka, którego Joey Barton porównał do pewnej kobiecej części ciała. Można było kupić Cavaniego, Lewego albo Falcao. To byłby o wiele lepszy wybór. Do końca kariery Messiego będę zwolennikiem ustawienia go na skrzydle. Niestety,  obawiam się, że Tito, jest zbyt strachliwy (albo niekompetentny), by to uczynić…