Gwizdek sędziego. Koniec. Zawodnicy wymieniają się trykotami, dziękują kibicom za doping, biegną jak najszybciej pod prysznic, żeby móc zaznać upragnionego odpoczynku. W tym momencie kończy się ich dzień pracy. Dla menedżera z prawdziwego zdarzenia zakończenie spotkania to jednak dopiero ²/₃ pracy wykonanej w celu osiągnięcia sukcesu. Jego obowiązkiem jest analiza minionych 90 minut, niezależnie od końcowego wyniku spotkania. Aby dowiedzieć się, w jaki sposób wyciągnąć wnioski z półtoragodzinnej konfrontacji, gorąco zachęcam do przeczytania poniższego poradnika!
 
Pod lupę bierzemy spotkanie 1. Bundesligi pomiędzy Hamburgiem SV, a VfL Wolfsburg. Aby jak najlepiej zrozumieć istotę analizy pomeczowej przedstawiam poniżej ustawienia obu zespołów oraz założenie przedmeczowe:
  
Gospodarze wyszli na murawę ustawieni niezwykle wąsko, środkowi pomocnicy regularnie angażowali się w akcje na polu karnym. Z braku miejsca w środku pola przeniosłem więc ciężar gry na skrzydła.
 
Czerwona kartka uzyskana przez Anthony'ego Vanden Borre'a niezwykle skomplikowała nam plany. Postanowiłem więc wpuścić na skrzydło nominalnego napastnika - Lucasa Barriosa, który dysponuje znakomitą szybkością oraz przyspieszeniem. Liczyłem na jego zejścia do środka oraz stałe fragmenty gry. Warto również zwrócić uwagę na to, w jakim stopniu dyscyplina taktyczna pozwoliła oszczędzić siły zawodników VfL. Drużyna przebiegła aż o 11 kilometrów mniej od rywali (średnio 1,1 km na zawodnika z pola!).
  
Jak widać, taktycznie to spotkanie zostało rozegrane perfekcyjnie, bowiem pierwszą z bramek zdobył dla nas po rzucie rożnym Simon Kjær, drugą natomiast Nassim Ben Khalifa, który wykorzystał zakończony celnym podaniem kilkudziesięciometrowy rajd... Barriosa. Plan wykonany perfekcyjnie, czas przejść do analizy.
 
Ekranem, który przedstawia nam najogólniejsze informacje dotyczące postawy poszczególnych zawodników to ekran ocen pomeczowych.
  
Daje nam on ogólny obraz postawy każdego z kopaczy. HSV nas nie interesuje, zwracamy więc uwagę tylko i wyłącznie na drużynę „Wilków”. Na ogromne brawa zasługuje MoM tego spotkanie - wspomniany Kjær. Duński defensor zagrał na ocenę 8.2. Jego partner z defensywy - Dante - również spisał się bez zarzutu. Dosyć jasnymi postaciami byli także Ashkan Dejagah oraz Jermaine Jones. Reszta zagrała solidnie, praktycznie nikt nie zasługuje na tzw. „suszarkę”.
 
Kolejnym punktem analizy będzie przedstawienie przewagi obu zespołów w poszczególnych strefach boiska. Zgodnie z przewidywaniami - odpuściliśmy środek pola i tam przewaga gospodarzy była niepodważalna (34% do 22%). Przeniesienie ciężaru gry na skrzydła dało jednak efekty w postaci równorzędnej walki pod oboma polami karnymi. Z tego wzięły się również dwie bramki dla naszego zespołu.
  
Ogromne, niezmierzone wręcz bogactwo serwuje nam ekran statystyk indywidualnych. Czarno na białym widzimy kto wywiązywał się ze swoich zadań bezbłędnie, a kto powinien jeszcze wiele ćwiczyć.
  
Od razu wspomnę, że pozycji bramkarza nie uwzględniam. Jego postawę odzwierciedla prawidłowo ocena. W tym wypadku Diego Benaglio został oceniony na 6.9 - nie mam więc prawa mieć do niego pretensji. Najwyraźniej nie otrzymał wielu szans na zaprezentowanie swoich umiejętności.
 
W tym spotkaniu w barwach Wolfsburga zagrało aż trzech prawych obrońców oraz jeden lewy. Marcel Schäfer (7.1) teoretycznie wykonał sporą liczbę podań niecelnych. Aż 12 z 42 zagrań trafiało pod nogi rywala. W pewnym stopniu można go jednak usprawiedliwić - drużyna nastawiona była na grę skrzydłami, Marcel zatem wykonywał wiele długich podań. W defensywie prezentował się jednak bardzo skutecznie, wygrał aż pięć pojedynków, wykonał pięć skutecznych wślizgów. Po raz kolejny mylna może być statystyka przechwytów piłki - zaledwie jeden odbiór jak na obrońcę to zdecydowanie za mało. Jednak z uwagi na to, że po jego stronie boiska nie działo się za wiele, jest to liczba absolutnie do zaakceptowania. Anthonego Vanden Borrea (6.8) nie sposób ocenić pod kątem stricte piłkarskim. Na murawie spędził bowiem 18 minut, szybko zgarnął zasłużoną czerwoną kartką i udał się do szatni. Jedyne na co zasługuje w tej chwili Belg to słowna nagana, ewentualnie potrącenie tygodniówki. Jego następcy - najpierw Peter Pekarik (6.7), a potem Sergiy Kryvtsov (7.0) - zaprezentowali się zgoła odmiennie. Pierwszy z nich wygrał wiele pojedynków w powietrzu, był również skuteczny w defensywie. Niestety dawał się regularnie ogrywać na skrzydle, a ponadto jeden z brutali potraktował go bez pardonu, co skończyło się kontuzją. Jego miejsce zajął więc Ukrainiec. 26 minut na murawie, sześć celnych, trzy niecelne zagrania, zero przechwytów, zero wygranych pojedynków. Bardzo kiepski rezultat. Przejdźmy zatem do środkowych obrońców. Obaj zawodnicy spisali się wręcz nienagannie, nie mieli sobie równych zarówno w powietrzu, jak i na ziemi.
Reasumując, analizując postawę defensorów zwracamy uwagę na: liczba wślizgów, przechwytów, wygranych pojedynków powietrznych oraz tych na ziemi.
 
Grający na pozycji defensywnego pomocnika - Jermaine Jones (7.3) w tym spotkaniu miał za zadanie rozbijać ataki rywali środkiem pola. Klasyczny rygiel defensywny. W czasie 90 minut wykonał aż 15 na 19 celnych podań, regularnie przechwytywał piłki i ogrywał rywali. Statystyki, na jakie zwracamy uwagę są dokładnie takie same jak w przypadku defensorów + liczba celnych podań. Jego kolega ze środka pola - Makoto Hasebe (6.9) - oprócz zadań  obronnych zmuszony był do rozgrywania piłki. Jako środkowy pomocnik powinien zanotowań sporo przechwytów oraz starć zwycięskich (w tym aspekcie spisał się na medal). Ponadto powinien jak najcelniej rozgrywać piłkę (20/29 to rezultat średni).
  
Przechodzimy do napastnika, w tym przypadku Nassima Bena Khalify. Mówi się, że zawodnika grającego na tej pozycji rozlicza się ze strzelonych bramek. Menedżer o umyśle analitycznym zajmie się jednak również innymi aspektami jego gry. Sprawa fundamentalna, o której przed chwilą wspomniałem, czyli liczba goli, w tym wypadku w pełni nas satysfakcjonuje. Ponadto zawodnik ten zanotował aż 12 główek, 6 wślizgów (to znaczy, że walczył w defensywie) oraz dwa rajdy. Jestem kontent z tego występu. W tym momencie opuszczamy ekran statystyk indywidualnych i wchodzimy w „Analizę”.
 
Najprościej sprawdzić, czy zawodnicy wypełniali fundamentalne założenia taktyczne dotyczące ofensywy (strona gry) wybierając opcję „Akcje”.
  
Jeśli chodzi o założenia dotyczące defensywy - a w tych mieliśmy na celu przerwanie jak największej liczby akcji w środku pola - również wszystko poszło zgodnie z planem.
  
W ten sposób zakończyliśmy pomeczową analizę gry naszej drużyny. Możemy z czystym sumieniem założyć nogi na biurko i z nutką adrenaliny kliknąć kilkakrotnie „Kontynuuj”. Reasumując, mamy więc za sobą trzyetapową "terapię", która pozwoli nam każdy mecz w wykonaniu naszych wirtualnych podopiecznych zrozumieć od podszewki. Analiza przed meczem, w jego trakcie oraz po ostatnim gwizdku trwa łacznię raptem kilka minut. Ręczę jednak, że jej owoce zbierzecie zanim się jeszcze obejrzycie. Powodzenia!

---

Słowa kluczowe: