Anglia, Peterborough.

  - Wiesz... - zaczął rozmowę mój kolega z pracy. - W tym pieprzonym kraju, pogoda jest równie piękna, jak piękne są angielskie kobiety. Przez trzysta dni w roku leje i wieje, a jak jest, kurwa, słonecznie, to ja muszę siedzieć w tej pieprzonej lodówie.

Paolo skończył swoją refleksję i zaciągnął się głęboko papierosem. Była połowa maja i wiosna na dobre zawitała na wyspy. Dzisiaj była piękna, słoneczna pogoda, a my siedzieliśmy na palarni ubrani w kombinezony i czapki zimowe. Pracowałem od dwóch lat w tej fabryce i przyzwyczaiłem się już do panujących tu warunków. Nasza fabryka to przepakownia mrożonek, więc było cholernie zimno, ale płacili w miarę dobrze i atmosfera była w porządku. To tutaj poznałem Paolo, chłopaka z Portugalii. W ciągu tych dwóch lat pracowaliśmy razem na jednej zmianie i zaprzyjaźniliśmy się. Po chwili milczenia, Paolo znowu zaczął narzekać.

  - Nie mogę uwierzyć, że za dwa tygodnie zjeżdżasz do Polski.

  - Iza mnie już męczy, Paolo - odrzekłem. - Mam już trzy dychy na karku i pora wracać, układać sobie życie. Dom wybudowałem, drzewo zasadziłem i jeszcze tylko syna muszę spłodzić.

  - Żenić się będziesz - uśmiechnął się Portugalczyk. - To wcześniej musisz jeszcze zaszaleć. Za tydzień lecę do kraju na wakacje, więc może polecisz ze mną, co?

  - No nie wiem - zawachałem się. - Jeszcze tutaj mam sporo do załatwienia. Chodźmy już, robota czeka...

W tym momencie usłyszałem krzyk kierownika.

  - Załadujcie jeszcze Didcot i koniec na dzisiaj!

  - Dobra! - krzyknął Paolo.

  - Zostajecie po godzinach!? - zapytał kierownik.

  - Dzisiaj nie dam rady! - odparłem. - Trening mam..

Oprócz tej pracy, dorabiałem sobie jako trener dziecięcej drużyny futbolowej. Raz w tygodniu trenowałem i raz w tygodniu jechałem z dzieciakami na mecz. Dzisiaj miałem swój pożegnalny trening, a później byłem umówiony z chłopakami na mecz. Czasem zbieraliśmy się, żeby pograć w piłkę.

Kolejny tydzień upłynął mi dość szybko. Zamykanie kont bankowych, ubezpieczeń i innych podobnych rzeczy, zajmowało mi większość czasu. Z satysfakcją stwierdziłem, że wyrobiłem się ze wszystkim wcześniej niż zakładałem. Dzisiejszego wieczora przyszedł do mnie Paolo, żeby sie pożegnać. Portugalczyk jutro rano wylatuje na urlop, a ja za tydzień wracam do Polski, więc mieliśmy się już więcej nie zobaczyć. Paolo przyszedł, a ja zauważyłem, że chłopak ma smutną minę.

  - Już gorzej być nie może - powiedział od progu. - Ty zjeżdżasz, a Pantery będą grały kolejny sezon w trzeciej lidze. Dzwonił do mnie wujek z przykrymi informacjami. Jest wielce prawdopodobne, że moja ukochana Boavista zakończy swój żywot.

  - Nie łam się stary. Podniosą się - próbowałem go pocieszyć. - W końcu to dość zasłużony klub dla portugalskiej piłki. Wasza federacja nie pozwoli zniszczyć Boavisty...

  - Nasza federacja ma w dupie Boavistę - odparł Paolo, a w jego oczach zauważyłem łzy. - Po aferze korupcyjnej wszyscy się od nas odwrócili. Pomogli nam tylko fani Benfiki, którzy przjeżdżali na mecze Boavisty do Porto. Dzięki temu klub jeszcze się jakoś trzymał, a teraz... eeech...

  - To tylko piłka, Paolo - próbowałem poprawić nastrój.

  - Dla mnie to całe życie - odparł chłopak. - Piłka nożna w moim kraju jest druga po Bogu, przyjacielu. Boavista jest dla mnie wszystkim...

  - Dlatego przetrwa - przerwałem mu. - Mając takich kibiców jak ty, Paolo, wasz klub przetrwa wszystko. We wrześniu biorę ślub i mam nadzieję, że przylecisz do Polski, a wtedy opowiesz mi o sukcesach swojego klubu.

  - Przylecę, ale pod jednym warunkiem - uśmiechnął się tajemniczo, chłopak.

  - Pod jakim warunkiem? - zapytałem.

  - Lecisz ze mną do Porto - Paolo wyciągnął z marynarki dwa bilety na jutrzejszy lot

Jeszcze wtedy nie wiedziałem, że ta decyzja odmieni całe moje życie. Jeszcze wtedy nie wiedziałem, że przeżyję przygodę mojego życia...

 

 

   Andreas Weimann to trzeci zawodnik powołany do reprezentacji, dlatego też przełożono nasze spotkanie z Port Vale. W związku z tym gramy dopiero za jedenaście dni i mamy sporo czasu na przygotowania i odpoczynek.    Nasi...

   W czeluściach mojego naprawionego laptopa odnalazłem trzy nie opublikowane odcinki mojej przygody z Tranmere. Pomimo, że to koniec przygody, postanowiłem opublikować te części. Niedługo nowa gra i nowa kariera. Miłej lektury...

   Dwa tygodnie temu, twardy dysk w moim laptopie uległ uszkodzeniu. Nie pisałem nic na serwisie, gdyż mój znajomy informatyk próbował odzyskać dane. Dzisiaj dowiedziałem się, że niestety, dysk jest do wymiany, a wszystkie dane...

   Po dwugodzinnej podróży, dojechaliśmy na miejsce. Kiedy wyszedłem z autokaru, w uszach dźwięczały mi tylko melodie country. Nasz kierowca jest szalony i jeździł jak szalony. Prawie godzinę czasu, wiózł nas przez jakiś park...

  - Ja chcę mieć czwórkę!   - Ty ją miałeś w tamtym sezonie. Teraz, kurwa, moja kolej!    Analizowałem program treningowy, kiedy usłyszałem kłótnię dwójki zawodników. Odwróciłem się w tamtym kierunku i zobaczyłem Garetha Eddsa,...

    TRANMERE ROVERS - GH ACADEMY 13 lipiec 2010. Prenton Park, Birkenhed.  Godz. 19:45. Mecz towarzyski. Tranmere Rovers - GH Academy  3-1  (3-0) 1-0 Chris Shuker'21 2-0 Arron Davies'26 3-0 Ian Thomas-Moore'36 3-1...

   Kiedy zaczynałem pracę w Millwall, zastałem tam dramat, ale w miarę szybko poukładałem drużynę. Natomiast tutaj jest tragedia i całe szczęście, że do okresu przygotowawczego pozostało trochę czasu. Patrzyłem na karty...

  BIRKENHEAD    Przy ujściu rzeki Mersey, leżą dwa miasta. Z prawej strony, wielki i słynny Liverpool, zaś po lewej stronie, osiemdziesięciotysięczne miasteczko, Birkenhead. Obydwa miasta łączą dwa tunele wykopane przed wojną,...

  Kiedy wszedłem do gabinetu prezesów klubu, powitano mnie gromkimi brawami. Wszyscy wstali z miejsc i każdy podszedł uścisnąć moją dłoń. Na sali, oprócz prezesów, byli jeszcze pracownicy Scotland Yardu, Pete i Gordon. Na końcu...

BARAŻE!!!    Przygotowania do pojedynków barażowych szły pełną parą. Mordercze treningi, przygotowania kondycyjne, taktyka i ćwiczenia na siłowni. Podczas tych treningów, urazu nabawil się Parkes. Do drużyny z Southampton...

1 maj, godz. 10:00.  Droga do Birkenhead.    Dzisiaj jest jeden z naważniejszych dni w mojej karierze. O nasze spotkanie jestem spokojny, ale interesują mnie wiadomości z Londynu i Bristolu. Do Londynu wysłałem Pullena, który ma...

   Koszulkę z numerem 20 ma tylko jeden piłkarz w mojej drużynie. Ten chłopak to koszmar wszystkich bramkarzy naszej ligi. Napastnik, który strzelił 22 bramki w 32 spotkaniach, zaliczył 6 asyst i 8 razy został piłkarzem meczu....

   Przed nami kolejny derbowy pojedynek. Z Brentford wygraliśmy już na wyjeździe, więc na Den postanowiłem zagrać szybko i ofensywnie. Do składu wrócił Grabban i to on zagra na szpicy. W czwartek rozegrano pierwsze spotkanie tej...

1 marzec 2010. Godz. 22:00 ... gdzieś w Londynie...   - Całkiem nieźle sobie radzisz w roli trenera - uśmiechnął się Nick i zapalił cygaro.   - Raczej chujowo - wtrącił Mahmut. - Przejebał z Chelsea, pieprzonym Gillingham i...