Stało się. Ułożona niemal perfekcyjnie drużyna Interu Mediolan wyeliminowała uznawaną za pewnego faworyta do końcowego triumfu Barcelonę. Przyznam się szczerze, że takiego scenariusza się nie spodziewałem. Jeśli dołoży się to tego fakt, że po drugiej stronie barykady mamy Bayern, to moje zaskoczenie co do składu finału, wzrasta dwukrotnie.

22 maja zmierzą się ze sobą dwie ekipy, których mało kto się tam spodziewał.Bayern ostatni raz grał w finale w sezonie 2000/2001, kiedy to pokonał Valencię dopiero po serii rzutów karnych. Ekipa z Mediolanu była widziana w meczu kończącym daną edycję...w 1972 roku. Trochę długa ta przerwa, bez dwóch zdań. W porównaniu do rywala zza miedzy, który w ostatniej dekadzie trzykrotnie grał w finale, Nerazzurri wypadają dość blado. Ale to może być dla nich rzeczą zbawienną i zgubną jednocześnie. Głód sukcesu może spowodować, że piłkarze Jose Mourinho zmiotą Bawarczyków z płyty Santiago Bernabeu. Ale z drugiej strony tej sam głód sukcesu może zbytnio stremować ekipę Interu i delikatnie spętać im nogi. Wszystko zależy od tego, jak The Special One zmotywuje swoich graczy.

Wcale się nie zdziwię jeśli okaże się, że finał tegorocznej Champions League będzie przede wszystkim pojedynkiem dwóch wielkich strategów. Zarówno van Gaal jak i Mourinho po przyjściu do swoich drużyn wnieśli nową jakość w ich grę. Jakość opartą w pewnej części na byłych graczach Realu Madryt. W przypadku ekipy z Monachium był to pierwszy taki zaciąg. Natomiast do Interu dość często trafiali piłkarze, którzy przestawali pasować do image'u madryckiej ekipy. Walter Samuel, Luis Figo, Esteban Cambiasso i w końcu Wesley Sneijder. Jak na razie każdy z nich podczas swojego pobytu we Włoszech grał całkiem chyżo. Ale mogę się mylić i może być tak, że głównymi aktorami finału zostaną zupełnie inne postaci. Ivica Olic, Arjen Robben, wspomniany Sneijder i Diego Milito - myślę, że ktoś z tej czwórki może przechylić szalę zwycięstwa na korzyść swojej drużyny. Chorwat po ustrzeleniu hattricka w pojedynku z Lyonem i odpadnięciu Barcelony może się pokusić o zdobycie tytułu króla strzelców. Robben przy absencji Ribery'ego jest w stanie zostać księciem na skrzydle i znów pokazać jak strzela się z dystansu. Jego kolega z reprezentacji pewnie będzie decydował o postawie środkowej linii Interu. A Milito może się okazać mediolańskim Oliciem.


I jeszcze o wczorajszym finale. Myślę, że kibice i zawodnicy Nerazzurrich powinni być wdzięczni belgijskiemu sędziemu za czerwoną kartkę dla Motty. Po zejściu Brazylijczyka do szatni, Inter bronił się tak skutecznie, że Barcę było stać tylko na jedno trafienie Gerarda Pique. Choć gdyby bramka dla Barcy padła trochę wcześniej, to mogłoby się zdarzyć wszystko. Obrona Interu mogłaby się zdekoncetrować i Katalończycy zdobyliby drugą bramkę - to opcja numero uno. Inter dziabnąłby jedną kontrę, a przy wyniku 1:1 Barca jeszcze mocniej by przycisnęła i zrobiłoby się 1:2 dla Interu - secundo. I wreszcie opcja trzecia - Julio Cesar za grę na czas dostałby drugą żółtą kartkę, a Mourinho nie miałby już możliwości zmiany. Wtedy mogłyby dziać się różne dziwne rzeczy. Ale zamiast tego mieliśmy nieokrzesane zraszacze i płaczące Camp Nou.

Dziś półfinały Ligi Europejskiej. Jeśli historia z 1/8 i 1/4 miałaby się powtórzyć to Liverpool powinien wygrać 3:0. Jednak bez Torresa pokonanie ekipy Rojiblancos może być nieco trudne. Będzie 1:1. A konfrontacja HSV z Fulham skończy się karnymi, które lepiej wykonają ci, którzy po 120 minutach będą mieli mniej drżące ze zmęczenia nogi.