Do końca rozgrywek pozostało tylko 10 kolejek. Ciągle zajmowaliśmy 3 miejsce, lecz wiedzieliśmy, że utrzymanie go będzie bardzo trudne. Na ogonie nieustannie siedział nam Szachtior oraz Dynamo Brześć, którym szło bardzo dobrze. Oznaczało to, że jakakolwiek strata punktowa może pozbawić nas upragnionego miejsca gwarantującego start w Lidze Europejskiej. Mieliśmy pojęcie, że na taką drugą szansę będziemy musieli czekać przez następne kilka sezonów. Wmawiałem to chłopcom na każdym wyczerpującym treningu. Zatrudniłem kolejnego trenera siłowego oraz fizjoterapeutę, gdyż jedna kontuzja mogła pokrzyżować nam plany.

 Cieszyło mnie sprzyjające nam ułożenie terminarza. Najważniejsze batalie graliśmy u siebie, a wyjeżdżaliśmy tylko na spotkania teoretycznie łatwiejsze. Jednak kibiców zbytnio nie interesowały zmagania ich ulubieńców. Na meczu z Sawitem zjawiło się ich około 4000 . Mimo to nie podłamaliśmy się i pewnie zwyciężyliśmy 2:1 po golach Kosaka i wracającego do formy Usova. W tym samym czasie Szachtior zremisował z FK Homelem,a Dynamo zostało rozgromione przez BATE, dzięki czemu mogliśmy odskoczyć im na 4 punkty.

 Po przerwie reprezentacyjnej przyszedł czas na wyjazd do Smorgonii. Niestety pauza niezbyt dobrze na nas wpłynęła. Mimo ogromnej przewagi i trafieniach Tselykha oraz Sokola, przegraliśmy 3:2. Zostaliśmy zepchnięci o jedną lokatę niżej, a tabela zacieśniła się jeszcze mocniej.

 Następna konfrontacja miała zadecydować o naszym być albo nie być. Do Witebska przyjechał Szachtior Soligorsk. Nie musiałem piłkarzom niczego mówić, doskonale wiedzieli, co trzeba zrobić. Graliśmy wtedy wspaniały futbol. Każda groźna akcja była nagradzana oklaskami. Rywalom nie pozwalaliśmy na zbyt wiele. Nie potrafili przedostać się na naszą połowę, a statystycznie, dopiero co 10 podanie docierało do adresata. Lecz upragnionego gola nie było i do szatni schodziliśmy w nienajlepszych nastrojach. Chłopcy byli zbyt pobudzeni i dlatego dużo wcześniej powrócili na murawę. W drugiej odsłonie gry obraz meczu nie zmienił się. Dominacja całkowita. W 70 minucie defensywny pomocnik, Simon Ogar zdecydował się na samodzielną akcję, na końcu której posłał piłkę tak mocną, że bramkarz rywali nie był w stanie jej zatrzymać. 1:0! Taki wynik widniał po zakończeniu pojedynku. Mimo, że Szachtior odpadł z rywalizacji, Brześć kolejny raz wygrała.

  Po 2 tygodniach pojechaliśmy po 3 punkty do Żodlina. Torpedo zajmowało 15 miejsce i miało bardzo małe szanse na utrzymanie. Przed spotkaniem nikt nie spodziewał się, że po strasznych męczarniach wywieziemy stamtąd zaledwie jeden punkt. Po tej wpadce mieliśmy małe szanse na 3 lokatę.

 Moi podopieczni byli rozzłoszczeni tym remisem. Chcieli jak najszybciej przystąpić do meczu przeciwko największemu rozczarowaniu sezonu FK Homelowi, który zamiast walczyć o mistrzostwo, zajmował 14 miejsce i nie był pewny ligowego bytu. W grze Lokomotivu było widać olbrzymią determinację, wolę walki i piłkarską złość, jednak wynik 7:0 zaskoczył całą Wschodnią Europę. Ligowy średniak miażdży, ośmiesza i poniża wicemistrza kraju. Nie ma co opisywać, wynik mówi sam za siebie.

 Na koniec została tylko ostatnia prosta przez Grodno (1:1), Witebsk (1:0) i Mińsk ( 1:3 ) w drodze ku Europie! Pomimo zajęcia 4 miejsca nie mogliśmy być stuprocentowo pewni występów za granicą. W razie zwycięstwa Szachtiora w Pucharze Białorusi, to on zajmie nasze miejsce, lecz jego szanse są bardzo małe. Przecież o trofeum walczą jeszcze: Dynamo Mińsk i Brześć, My oraz BATE. Dokończenie pucharu nastąpi dopiero  w kwietniu. Nie zwracając na to uwagi, już zaczęliśmy świętować fantastyczny sezon.