Niespodzianka za niespodzianką. 

Na początek NIUS. Stało się co następuje : Peter Zacharow (czyli skromna ma osoba) objął reprezentację Polski (swoim silnym ramieniem, oczywista) albowiem Heniu Kasperczak udał się na emeryturę. Bardzo szybko zrezygnowałem więc z prowadzenia Wybrzeża Kości Słoniowej (17.02.2013 - 24.11.2013), ale zdecydowanie bardziej wolę prowadzić naszych grajków, gdyż patriotyzmu nigdy w Polsce za dużo.

Kolejne niespodzianki atakują zaś w lidze i to z każdej możliwej strony. Spójrzmy ciekawskim okiem na tabelę Ekstraklasy:

Kilka zmarnowanych okazji spowodowało, że zamiast odpoczywać na szczycie tabeli wącham opary klubu z... Łodzi. Widzew "Maroko" Łódź szaleje w Ekstraklasie, pozbawiając kolejnych rywali zdobyczy punktowej. Maroko, ponieważ w podstawowym składzie Widzewa znajdziemy aż trzech piłkarzy z tego kraju. Są to Khalid ASKARI (br), Brahim BEZGHOUDI (nś) i Mohamed JAWAD (nś). Cóż jeszcze ciekawego? Biedzi Legia, biedzi Lech Poznań i Polonia Warszawa. Wysoko Ruch Chorzów I Arka Gdynia, dno zupełne w Górniku z Zabrza. W lidze działo się więc sporo i naprawdę ciężko byłoby uznać rundę jesienną za nudną.

Lechia pod lupką. 

W klubie radość. Dobrze radzimy sobie zarówno w Pucharze Polski, jak i w Ekstraklasie oraz Lidze Europejskiej. Jak widać - wciąż jest szansa na potrójną koronę (śmiech i oklaski). Bardzo udanie w sezon wszedł mój podstawowy napastnik, Jude NWORUH. W 25 rozegranych dotychczas spotkaniach strzelił już 17 bramek i ma ogromną szansę na tytuł Króla Strzelców Ekstraklasy. Równie wysoką formą wyróżnia się Luis JIMENEZ. Kolejny raz udowadnia, że na skrzydle nie ma sobie równych. W 27 spotkaniach ugrał jak dotąd 16 asyst do czego dorzucił równieżł 7 goli. Na bramce umocnił swą pozycję Igor Levchenko, który nie pozwala pograć zbyt wiele zarówno Cabajowi, jak i, o dziwo, Van Hamelowi. W obronie bez większych zmian - tercet Deleu - Janicki - Bąk - Ibe jest poza wszelką konkurencją. W środku pomocy panuje rotacja, na lewym skrzydle w zasadzie gra tylko Benko, a w ataku Nworuhowi partneruje Nikao (który świetne mecze przeplata z kompletną beznadzieją).

Liga Europejska, grupa A.  

Spokojny awansik do następnej rundy. Znaczy - spokojny. To w sumie nieprawdziwy opis, gdyż emocji było od groma i trochę. Na nasze szczęście awansować, z niełatwej w sumie grupy, się udało.

Boli porażka z Panathinaikosem na wyjeździe, szkoda dwóch remisów (można było wygrać). Ale zamiast gdybać i się użalać koncentrujemy się nad poprawieniem mankamentów w naszej grze i spoglądamy w przyszłość (nieśmiało, choć z wielką nadzieją).

wyniki spotkań :

Lechia Gdańsk - Beitar Jerozolima 3:1

FC Lorient - Lechia Gdańsk 1:3

Panathinaikos Ateny - Lechia Gdańsk 3:0

Lechia Gdańsk - Panathinaikos Ateny 0:0

Beitar Jerozolima - Lechia Gdańsk 1:1

Lechia Gdańsk - FC Lorient 2:1

Terminarz rundy jesiennej.

Raz na wozie, raz pod kołami - tak graliśmy w rundzie jesiennej sezonu 2013/14. Mecze dobre i bardzo dobre (Lechia-Vikingur 4:0, Śląsk-Lechia 0:3, Lechia-Hannover 3:2, Lechia-Polonia 6:0, Lechia-Ruch 4:0, Lechia-Śląsk 5:2) wymieszały się w terminarzu z kompletnymi wtopami (Lechia-Wisła 0:1, Panathinaikos-Lechia 3:0, Arka-Lechia 1:0, Polonia-Lechia 3:2). Można było niektóre spotkania wygrać, czy choćby zremisować, ale akurat wtedy moje grajki uparły się by pokazać światu nowy anty-futbol. Bywa.

Jesień, zima i wkrótce wiosna.

Wiosenne plany mają wydźwięk bardzo bojowy - ugrać majstra, zdobyć Puchar Polski i jak najdalej dojść w Lidze Europejskiej. Brzmi to jak majaki chlejusa albo wizja amatorów wdychania oparów z kleju, prawda? Prawda. Ale, jak wiemy, na świecie nie bywają jedynie dwie prawdy (cała prawda i gówno prawda), są również stany pośrednie. Takie jak niemalże prawda, niepełna prawda, prawda Ziobry i sama prawda Giertycha. Patrząc zaś z mojej perspektywy to prawda jest taka, że mamy wielką szansę na ugranie mistrza Ekstraklasy oraz zdobycie PP. Co do LE - wciąż staramy się grać jak najlepiej potrafimy, chcemy się pokazać z dobrej strony i, co równie ważne, zarobić jak najwięcej pieniążków (których to ciągle zbyt mało). Jak to będzie - wyjdzie w praniu.

Zamieszanie reprezentacyjne.

Jak już wspomniałem na wstępie - objąłem stery reprezentacji Polski. Ogromnie mnie to cieszy i powoduje, że na pierwszy mecz nowej-starej reprezy Biało-Czerwonych czekam jak łysy na grzywkę. Gdy prowadziłem WKŚ nie czułem praktycznie żadnych emocji. Ot, zespół jak zespół. Nie potrafiłem się z nim zżyć, zaś teraz nie będzie z tym problemu. Co mnie cieszy najbardziej - w kadrze będą mogli zadebiutować zarówno Bąk jak i Janicki, do tej pory nieustannie pomijani w dniu powołań. Heniu Kasperczak niech więc wygrzewa swoje stare kości na emeryturze, a ja postaram się ugrać z tym zespołem jak najwięcej, choć na najbliższe MŚ nie pojedziemy (Polska oberwała od Serbii w barażach).

Kolejny raport z Gdańska już po zakończeniu sezonu. Do przeczytania!