Wydawało się, że Jan Urban jest odpowiednią osobą na stanowisku menedżera warszawskiej Polonii. Po nieudanych sezonach 2011/2012 oraz 2012/2013, kiedy to zespół z Warszawy do ostatnich kolejek bił się o zachowanie ekstraklasowego bytu, zbudował on ekipę na miarę wicemistrzostwa kraju. Tym samym zadowolił kontrowersyjnego właściciela Józefa Wojciechowskiego, po ośmiu latach panowania jego kosztowna zabawka w końcu zajęła miejsce na ligowym podium. Co prawda nadal nie był to tytuł mistrzowski, ale pozytywne rzeczy, które miały miejsce przy Konwiktorskiej dawały nadzieję na jeszcze większe sukcesy, na wywalczenie pierwszego od piętnastu lat mistrzostwa Polski...
Nic takiego nie miało jednak miejsca. W nowym otwarciu Polonia bardzo szybko pożegnała się z Ligą Europy, ich pierwszy i zarazem ostatni dwumecz zakończył się wysoką przegraną 0-5. Wielkiej tragedii, oprócz Wojciechowskiego, nikt z tego nie robił. Już po losowaniu "Czarne Koszule" znalazły się na straconej pozycji. Aby awansować do IV rundy kwalifikacji musieli uporać się z niezwykle ciężkim rywalem, mianowicie Celticem Glasgow. Tak jak już napisałem, wicemistrz stracił w meczach ze Szkotami w sumie pięć goli, a przed ich utratą nie uchronił Tomasz Kuszczak, który na stare lata zawitał na polskie boiska.
Z tygodnia na tydzień właściciel Polonii otrzymywał coraz więcej powodów do wściekłości. Inauguracja ligi wypadła im nieźle, to fakt, bowiem ograli 2-1 krakowską Wisłę. To był jednak miły złego początek, warszawiacy z każdą następną kolejką staczali się w ligowej tabeli. Czara goryczy przelała się 10 października, gdy podopieczni Urbana podejmowali na wyjeździe Cracovię. Porażka 1-4 przesądzilła o losie 52-letniego szkoleniowca. Poloniści nie zdążyli nawet wrócić do Warszawy, a już było wiadomo, że Janek poszerzy listę zwolnionych trenerów przez Wojciechowskiego. Trzeba jeszcze wspomnieć o skandalicznej, katastrofalnej wpadce w drugiej rundzie krajowego pucharu, w której przegrali z...Chrobrym Głogów 1-2.
***
Nie da się ukryć, że do Polonii trafiłem w najgorszym z możliwych momentów. Dwunasta pozycja w tabeli, cztery porażki z rzędu, piłkarze rozbici psychicznie, ich morale na bardzo kiepskim poziomie, za chwilę wyjazd do Kielc na jedenastą kolejkę ekstraklasy, a ja na dobrą sprawę nie mam czasu, aby przyjrzeć się kadrze, której z racji tego, że okno transferowe jest oczywiście zamknięte nie mogę narazie zbudować po swojemu. Jakby było mało, nade mną najgorszy z możliwych pracodawców w naszej lidze, oczywiście pod względem stawianych przez niego oczekiwań, nie finansowym. Mimo niskiej lokaty w ligowej stawce, pan Wojciechowski nie wyobraża sobie innego scenariusza, niż natychmiastowe wyjście z kryzysu i szybki powrót do walki o najwyższe pozycje. Możliwość przedłużenia kontraktu wygasającego w czerwcu przyszłego roku pojawi się tylko i wyłącznie wtedy, gdy zreazlizuję postawiony cel. Z kolei jeśli nic takiego nie nastąpi, no to cóż... zostanę kopnięty w dupę i pożegnany tak jak ostatnio Urban, czy wcześniej Zieliński, Bos, Bakero...wyliczać dalej chyba nie trzeba. Znalazłem się w bardzo niekomfortowej sytuacji i tylko ode mnie zależy, czy uda mi się uzyskać przychylność mojego nowego szefa.
Na szczegółową analizę kadry przyjdzie czas w przerwie zimowej, o ile oczywiście dotrwam do tego momentu. Wtedy zapewne w ruch pójdzie prawie 4 miliony euro, które czeka w klubowej kasie i zostanie przeznaczone na sprowadzenie nowych twarzy. Do końca pierwszej części sezonu, która będzie trwać do ostatnich dni grudnia przyjdzie mi pracować z grupą wyselekcjonowaną przez Urbana. Co otrzymałem w spadku po moim poprzedniku?
***
Mój debiut w roli szkoleniowca Polonii Warszawa odbył się w stolicy ziemi świętokrzyskiej, gdzie podejmowaliśmy ostatnią w tabeli Koronę. Lepiej zacząć nie mogliśmy, już po pięciu minutach prowadziliśmy 2-0, dzięki trafieniom Daniela Gołębiewskiego i Damiana Tofila. Zimny prysznic jaki zaserwowaliśmy kielczanom podziałał na nich mobilizująco. Nie minął nawet kwadras, a już złapali kontakt. Nie dokonał tego jednak żaden z zawodników gospodarzy, lecz...Michał Pazdan, któremu fatalnie wyszła próba wybicia piłki po stałym fragmencie gry wykonywanym przez naszych rywali. Z minuty na minutę przewaga szesnastego zespołu ekstraklasy stawała się coraz bardziej wyraźna, trzeba przyznać, że mieliśmy sporo szczęścia utrzymując wynik 1-2 do końca pierwszej połowy. Druga część spotkania również rozpoczęła się od mocnego uderzenia, szkoda tylko, że nie z naszej strony, Paweł Czoska w 47 minucie wyrównał stan rywalizacji. Nic nie wskazywało na to, że zdołamy wywieźć komplet punktów. A jednak... Do akcji wkroczył Krysztof Kiercz, który podobnie jak Pazdan pokonał swojego bramkarza. Nasz styl gry był bardzo kiepski, ale czy ktoś się tym przejmował? Najważniejsze, że Polonia przerwała serię czterech porazek, a ja udanie rozpocząłem swoją przygodę przy Konwiktorskiej.
Ze znacznie lepszej strony pokazaliśmy się tydzień później, gdy podejmowaliśmy beniaminka ze Szczecina. Świetne zawody rozegrał w szczególności Daniel Gołębiewski, strzelec dwóch goli w meczu, który dołożył także jedną asystę. Goście byli kompletnie bezradni, może jedynie przez chwilę dotrzymywali nam kroku. Worek z bramkami rozwiązał Rafał Grzyb w 29 minucie po świetnym strzale z dystansu, drugie trafienie zaliczyliśmy dzięki Pawłowskiemu 10 minut po rozpoczęciu drugiej połowy, natomiast wspomiany Gołębiewski zrobił swoje w ciągu ostatniego kwadransu. Ostatnie dwa tygodnie pażdziernika przyniosły nam zatem dwie wygrane. Tyle samo meczów wygrała Polonia Urbana. Przez niespełna cztery miesiące...
Tabela po dwunastu kolejkach:
Polska, 2014/2015
Kocioł jadu
Słaby blog na poziomie, najgorszy blog na świecie
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ