Przed nowym sezonem wszyscy ostrzyli sobie zęby. W ostatniej piłkarskiej kampanii mogliśmy rywalizować jedynie na krajowych boiskach, tym razem znów zagościliśmy w Europie. Nikt nie dawał nam szans, że będzie to Liga Mistrzów bowiem zgodnie z przewidywaniami w losowaniu IV rundy kwalifikacji znaleźliśmy się w gronie drużyn nierozstawionych, a w nim trafiliśmy na jeden z dwóch czołowych klubów Europy, które niespodziewanie nie znalazły się na podium w swoich ligach – Real Madryt oraz Manchester City. Los skojarzył nas ostatecznie z „Królewskimi”. Po 11 latach nieustannego dzielenia trofeów z Barceloną, dali się wyrzucić poza podium, a co więcej, to nie ich odwieczny rywal zgarnął mistrzostwo La Ligii, lecz Valencia. To oczywiście jedynie ciekawostka, z „Blaugraną” nie mieliśmy przecież nic wspólnego. Zacznijmy jednak od początku, a zatem od roszad kadrowych i przedsezonowych sparingów.
Tym razem obyło się bez transferowych szaleństw, jak to miało miejsce przed naszym ostatnim występem w Lidze Europy. Wówczas zasiliło nas sześć nowych twarzy, tym razem dwie. Jeden z nich to napastnik. Został sprowadzony nie bez przyczyny, gdyż za 4 miliony euro oddaliśmy do naszego byłego klubu patronackiego z Mediolanu Teemu Pukkiego. Od dłuższego czasu zanosiło się na sprzedaż reprezentanta Finlandii. Przez sześć sezonów gry w Kolonii wyłącznie rozczarowywał, zdobywając w 111 występach zaledwie 29 bramek. Biorąc pod uwagę fakt, że w rozgrywkach 2016/2017 rzadko kiedy łapał się nawet na ławkę rezerwowych ustępując miejsca młodszym o kilka lat od siebie, a mimo to pobierał jedną z wyższych pensji w zespole, okazał się po prostu zbędny. Jego miejsce zajął Anicet Andrianantenaina Abel, bądź po prostu Anicet. 27-latek z Madagaskaru do momentu przenosin do Freiburga nie był znany szerszej publiczności. Początkowo w Bundeslidze również niczym nie błyszczał, próbkę swoich umiejętności zaprezentował dopiero w ostatnim sezonie przerywając Lewandowskiemu serię trzech czy też czterech tytułów króla strzelców. Jego imię i nazwisko rozeszło się po piłkarskim świecie, gdy zdobył aż 7 goli w oczywiście wygranym w więcej niż hokejowych rozmiarach meczu z Hannoverem 9-1. Wiele osób sceptycznie podchodziło do tego transferu, twierdząc, że to typowy gracz jednego sezonu. Ja miałem inne zdanie w tej kwestii, tego gościa po prostu chciałem ujrzeć w naszej ekipie i w związku z tym przelałem na konto Freiburga 4 miliony. Finansowy bilans w trakcie tej zmiany wśród napastników wyszedł zatem na zero. Drugim sprowadzonym zawodnikiem został Edgar Prib z Hannoveru. To taka lepsza wersja grającego już u nas Philippa Bargfrede. Decydującym czynnikiem w kwestii tego transferu była jednak wszechstronność Edgara. Z powodzeniem może grać w środku pola, jako stoper, lewy obrońca, a także od biedy na skrzydle. Liczyłem, że dzięki wzmocnieniu rywalizacji do roboty weźmie się Afriyie Acquah. Czarnoskróry defensywny pomocnik po świetnych początkach w Kolonii ostatnio obniżył loty i jakby przestał się rozwijać.
Poza Teemu Pukkim, z drużyny odeszło jeszcze dwóch zawodników pierwszego zespołu. Andreas Issakson inaczej wyobrażał sobie pobyt w tym miejscu, gdy przychodził do nas z wolnego transferu latem 2016 roku. Nie zdołał posadzić na ławce genialnego Timo Horna i po roku grzania ławy rezerwowych znów stał się wolnym graczem. Rozegrał tylko jedno spotkanie, w I rundzie krajowego pucharu. Ten trzeci to reprezentant Nowej Kaledonii – Wesley Lautoa. Hansa Rostock, a zatem beniaminek Bundesligi wyłożył na niego półtora miliona euro. 30-latek również nie mógł pochwalić się pokaźną liczbą występów w poprzednim sezonie. Podobnie jak Szwed, zaledwie jednokrotnie pojawił się na murawie. Zabrakło umiejętności, by wygrać rywalizację z Geromelem, Rajkoviciem i Nastasiciem.
O sparingach krótko. W ostatnich latach naszym znakiem rozpoznawalnym były wysokie, przekonujące zwycięstwa w spotkaniach kontrolnych. Tym razem wyglądało to nieco inaczej. Tylko raz udało nam się pewnie zwyciężyć, z Anderlechtem 4-0. Ponadto wygraliśmy 2-0 i 2-1 odpowiednio z VfL Osnabrück i Kickers Offenbach, zremisowaliśmy 1-1 z Evertonem oraz przegraliśmy 2-3 z Werderem Brema. I rundę Pucharu Niemiec, która oficjalnie zainaugurowała piłkarskie rozgrywki w Niemczech poniekąd również można traktować jako sparing. W niej bez większych problemów odprawiliśmy Alemannię Aachen 4-0.
Słaby start rozgrywek ligowych w postaci porażki 1-4 w Gelsenkirchen i wymęczonego zwycięstwa nad Werderem nie wróżył nic dobrego przed wizytą w stolicy Hiszpanii. Jedynym, aczkolwiek nieszczególnie przekonującym argumentem było to, że znajdowaliśmy się już w rytmie meczowym, zaś gospodarze dopiero szykowali się do inauguracji na własnym podwórku. Na boisku wyszło, że jednak coś w tym jest. „Galacticos” zamiast piłkarskiej sztuki dali pokaz topornych i co dla nas najważniejsze, nieudanych prób umieszczenia piłki w bramce Timo Horna. Ze strony moich podopiecznych wyglądało to tak, jakby specjalnie oszczędzali się na Real w tych dwóch kolejkach ligowych. Pierwsza połowa to czysta perfekcja w naszym wykonaniu. Oczywiście jeśli chodzi o defensywę, bo w innych aspektach w ogóle nie istnieliśmy. Po zmianie stron ekipa Antonio Conte podkręciła tempo, ale nijak miało się to do klarownych sytuacji. Tak naprawdę wyprowadzili tylko jedną „setkę”, coś około 60 minuty. Mesut Özil swoim zagraniem piętą w końcu zdezorientował obrońców, lecz szarżujący w stronę bramki Cristiano Ronaldo nie został pokonać Horna. Po za tym, większość z dziewiętnastu strzałów to uderzenia zza pola karnego i głównie lądowały one na trybunach Santiago Bernabeu. Nic zatem dziwnego, że pojedynek zakończył się bezbramkowym remisem. Z madryckiego piekła wyszliśmy zatem w jednym kawałku, chociaż z drugiej strony czy to naprawdę było piekło? Tak słabego Realu, bez wielkiej kreatywności w rozgrywaniu akcji chyba nikt się nie spodziewał. Teraz mogę żałować, że nakazałem postawienie autobusu w naszym polu karnym, bo przy odrobinie szczęścia może dało by radę zaskoczyć ich chociaż jedną bramką. W końcu 0-0 to mimo wszystko rezultat stawiający w lepszej sytuacji naszego przeciwnika. Wystarczy, że zdobędą jednego gola i już jesteśmy pod ścianą. Nie mamy nic do stracenia, w rewanżu musimy coś strzelić, jeśli chcemy myśleć o najlepszych klubowych rozgrywkach. Na RheinEnergieStadion emocji z pewnością nie zabraknie.
Na początek małe sprostowanie. W ostatnim manifeście opisującym zmagania „Kozłów” podałem tabelę po 23 kolejkach. Tymczasem rozegraliśmy ich 26, a mecz z Bayerem nie był ostatnim w marcu, bowiem graliśmy wtedy jeszcze z Borussią...
Trzy wygrane, jeden remis i dwie porażki – z takim bilansem osiągniętym pod moją wodzą, polska kadra wchodziła w rok 2017. Gdyby nie wpadka w Dublinie, z kompletem punktów prowadzilibyśmy w swojej grupie eliminacyjnej...
Krótka przerwa w rozgrywkach upłynęła spokojnie. Obyło się bez transferów zarówno w jedną, jak i drugą stronę. W między czasie rozegraliśmy trzy sparingi: 1-1 z Ingolstadt, 0-0 z Estudiantes La Plata i 2-0 z VfL...
Lista powołanych na mecze ze Szwajcarią i Turcją
Bramkarze:
Przemysław Tytoń
Wojciech Szczęsny
Grzegorz Sandomierski
Obrońcy:
Adam Danch
Maciej Sadlok
Damien Perquis
Marcin Kamiński
Krzysztof...
Lista powołanych na mecze z Walią i Finlandią
Bramkarze:
Łukasz Fabiański
Przemysław Tytoń
Wojciech Szczęsny
Obrońcy:
Michał Czekaj
Mateusz Matras
Maciej Sadlok
Damien Perquis
Kamil...
Październik zaczęliśmy mocnym akcentem – wizytą na BayArenie, czyli kolejnymi derbami. Co oczywiste, nie byliśmy faworytami. Świeżo po dwóch porażkach z rzędu, do tego nieprzyjemny teren, na którym triumfowaliśmy zaledwie jeden...
Lista powołanych na mecze z Walią i San Marino
Bramkarze:
Łukasz Fabiański
Przemysław Tytoń
Wojciech Szczęsny
Obrońcy:
Michał Czekaj
Mateusz Matras
Maciej Sadlok
Damien Perquis
Kamil...
Inauguracja nowego sezonu przypadła na ciężki i nieprzyjemny mecz w Gelsenkirchen. Uważana za trzecią siłę w lidze ekipa w gospodarzy, mająca po swojej stronie atuty w postaci Ibrahimovicia, Huntelaara czy Draxlera głośno mówi...
5 lat – tyle czasu upłynęło od momentu objęcia przeze mnie posady w Kolonii. Do Thomasa Schaafa wciąż mi daleko, ale odkąd opuścił on Werder stałem się najdłużej pracującym menedżerem w jednym klubie w Bundeslidze. Niestety ten...
Ćwierćfinał Euro 2012, brak awansu na brazylijski Mundial oraz trzecie miejsce w grupie z Hiszpanią, Węgrami i Turcją na ostatnich mistrzostwach Europy we Francji – tak wygląda najnowsza historia polskiej drużyny narodowej. Nie...
Po powrocie z Rosji rozegraliśmy wspomniany już ostatnio mecz z HSV. Jak już wiadomo, było to nasze pierwsze ligowe zwycięstwo na wiosnę. Myślałem, że zaczęliśmy już grać na miarę swoich możliwości. Wystarczył jednak wyjazd do...
Mecze sparingowe, w których utrzymaliśmy wysoką formę z drugiej części rundy jesiennej nie zapowiadały tak słabego początku rundy. Nie rywalizowaliśmy z klasowymi zespołami, ale nasza dyspozycja strzelecka mogła imponować....
IV runda kwalifikacyjna - pierwszy mecz - CFR Cluj - FC Köln
Europejską przygodę rozpoczęliśmy w Rumunii. Swego czasu graliśmy już z Clujem, lecz był to jedynie sparing. Wygraliśmy wtedy bardzo wysoko, aczkolwiek...
Byłem niezmiernie szczęśliwy, że tak to się wszystko potoczyło. Możliwość pokazania się w Europie, otrzymanie wielkiego kredytu zaufania od nowego prezesa – aż chciało się pracować. Bez wątpienia FC Köln to zespół, na którym...
Niemcy, 2017/2018
[#1] - Wyrwanie się z amatorskiej rzeczywistości: rezerwy klubów Ekstraklasy to kolosy na glinianych nogach dla byłych Okręgowców
Manifest użytkownika siwek
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
