ANALIZA: małe odległości między formacjami podczas pressingu; zwarte zasieki obronne w środku pola; czwórka obrońców w linii; statyczni środkowi pomocnicy; skrzydłowi - wychodzący na wolne pole napastnicy; rozegranie piłki od własnej bramki.
SFG: ofensywne - wysoki gracz w polu bramkowym oraz nabiegający na dalszy słupek; niski absorbujący uwagę przy dalszym słupku; defensywne - nisko obstawione słupki oraz środek pola karnego; wysoki gracz w polu bramkowym.
USTAWIENIE Hellas: 5-3-2(a'la Van Gaal) z drobnymi modyfikacjami.
OGÓLNE ZAŁOŻENIA: cierpliwe rozgrywanie piłki i czekanie na błąd rywala w ustawieniu, stąd m.in. mentalność "kontrola", brak "podań na wolne pole", czy też "rozegranie piłki po ziemi".
POLECENIA DOT. RYWALI: skrzydłowi - ograniczenie swobody w bocznych sektorach boiska oraz w polu karnym(ścisłe krycie - zawsze); napastnik - ograniczenie swobody w polu karnym(ścisłe krycie - zawsze; pressing - nigdy); defensywny pomocnik - zniechęcanie do gry(odbiór - agresywny).
MECZ
Po dość niemrawym początku z obu stron zaczęliśmy z wolna przejmować inicjatywę, której nie oddaliśmy już do końca pierwszej połowy.
Po zmianie stron menedżer Livorno nie wykazał większej inwencji taktycznej, toteż obraz meczu wyglądał tak samo... Dla nas była to włoda na młyn. Mogliśmy spokojnie grać swoje i utrzymywać korzystny wynik tak, aby nie zmęczyć się przed kolejnym spotkaniem.
PO MECZU
Nie ma się co rozwodzić nad tym pojedynkiem. Mieliśmy wszelkie argumenty piłkarskie, by wygrać i tak też się stało. Przygotowanie taktyczne odegrało oczywiście swoją rolę, ale pewnie i bez niego byśmy sobie poradzili. Na dowód garść statystyk ogólnych.
ANALIZA: wysoko ustawiona defensywa; dobrze zorganizowana pułapka ofsajdowa; mocno, lecz mało skutecznie pressujący środkowi pomocnicy, co stwarza dużo miejsca na rozegranie piłki; defensywny pomocnik schodzący między obrońców; napastnik grający głównie tyłem do bramki; rozgrywanie akcji od własnej bramki; lewe skrzydło - schodzący napastnik + obiegający boczny obrońca; prawe skrzydło - klasyczny, szybki winger + obrońca wrzucający z głebi pola; środkowi pomocnicy niechętnie wączający się do akcji ofensywnych; nadmiar rozgrywających; w razie niekorzystnego wyniku zmiana ustawienia na 4-2-4.
SFG: ofensywne - wysoki zawodnik w polu bramkowym oraz nabiegający na długi słupek; okazyjnie stojący przy którymś ze słupków; defensywne - wysocy gracze przy bliższym słupku; niźsi przy dalszym; brak krycia w polu bramkowym.
OGÓLNE ZAŁOŻENIA: trzymanie kształtu formacji i cierpliwa obrona przed własnym polem karnym w celu zminimalizowania przestrzeni do ataku pozycyjnego; w ofensywie - wciągnięcie rywala w boczne sektory boiska(głównie lewe skrzydło) w celu dezorganizacji środka pola(patrz. ostry pressing ŚP), a następnie wykorzystanie chaosu przy pomocy "suwakowej" wymienności pozycji oraz granych w szybkim tempie krótkich podań.
POLECENIA DOT. RYWALI: napastnik - duża swoboda(pressing i ścisłe krycie - nigdy; odbiór - delikatny); skrzydłowi - ścisła opieka w polu karnym i okolicach(ścisłe krycie - zawsze); defensywny pomocnik - utrudnianie swobodnego rozgrywania piłki(odbiór - agresywny); boczni obrońcy - utrudnianie dośrodkowań(wymuszanie zagrań nogą wewnętrzną + pressing "zawsze" dla bardziej ofensywnego lewego obrońcy).
MECZ
Początek spotkania to dość wyraźna przewaga gospodarzy, stąd kilka groźnych akcji pod bramką Hellas.
O złym przygotowaniu taktycznym nie mogło być jednak mowy, czego dowodem są kolejne minuty, w których obraz gry często wyglądał tak:
W końcu musiało to doprowadzić do jeszcze większej ilości ataków naszej drużyny.
♦♦♦
Po zmianie stron Rudi Garcia postanowił zagrać bardziej ofensywnie zastępując jednego ze środkowych pomocników napastnikiem(4-4-2). To mogło implikować dużą ilość wrzutek w pole karne, więc zdecydowałem się zagęscić ten rejon boiska oraz wykorzystać fakt dużej przestrzeni między defensywą i formacją pomocy(brak defpoma) zespołu Romu. Do tego celu idelanie nadawało się opracowane wcześniej ustawienie 5-3-2(a'la van Gaal) - oczywiście z kilkoma niezbędnymi modyfikacjami. Reszta założeń(m.in. polecenia dot. rywali) pozostała taka sama.
Przez większość czasu trwał oczywiście klincz, aż tu nagle w 59 minucie...
Drugi akt tego spektaklu nabrał wreszcie tempa, choć do końca oskarowe role grała tylko jedna ekipa.
PO MECZU
Kluczem do sukcesu okazało się umiejętne wyciąganie środkowych pomocników Romy w boczne sektory boiska. Znakomitą dysposycję zaprezentował nasz lewy obrońca, Matteo Rubin, który pełnił rolę pierwszego rozgrywającego Hellas, a zatem wabika na rzymian. Zanotował on blisko 95% celność podań, co walnie przyczyniło się do dużej ilości nieudanych przechwytów, jaką w tej strefie zaliczyli rywale... a o to przecież chodziło!
Nie bez znaczenia okazało się też dobre wyłaczenie z gry odwórconych tyłem do bramki napastników. Żaden z nich nie wykonał choćby jednej udanej próby prostopadlego zagrania(nieudanej z resztą też nie). Wszystko za sprawą skupienia uwagi na wbiegających w szesnastkę skrzydłowych, którzy też zbytnio sobie nie pograli przy tak ścisłej opiece(ledwie jedno celne dośrodkowanie i jeden celny strzał).
Nie była to jednak łatwa przeprawa, o czym świadczą statystyki ogólne.
PODSUMOWANIE
Można śmiało powiedzieć, że po kilku głupawych wpadkach spowodowanych nonszalancją moją i/lub zawodników wracamy na dobre tory. Szczególnie urzekło mnie oczywiście spotkanie w Rzymie, które wygraliśmy wyłącznie dzięki dobrze opracowanej taktyce. Oby jak najwięcej takich spotkań, tym bardziej że w najbliższych tygodniach zmierzymy się z niezwykle wymagającymi rywalami.
♦♦♦
POST SCRIPTUM
Wszystkim miłośnikom taktycznych zagwozdek polecam również bloga prowadzonego przez moderatorów SIgames forum. Moje wypociny przy ilości i jakości tamtejszych materiałów są jak ćwierkanie wróbla pośród śpiewu słowików.
Prowadząc reprezentację kraju, często uaktualniaj swoją listę krajową. Wprowadzaj na nią nowych zawodników i usuwaj tych bez formy lub u schyłku kariery. Dzięki tej liście możesz wygodnie porównać umiejętności zawodników oraz sprawdzić, w jakiej są aktualnie formie.
Krok w bok i dwa do przodu - recenzja Football Managera 2019
Nie lubię wygrywać
[#1] - Wyrwanie się z amatorskiej rzeczywistości: rezerwy klubów Ekstraklasy to kolosy na glinianych nogach dla byłych Okręgowców
Manifest użytkownika siwek
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ