Bez cienia wątpliwości Jose Mourinho to trener wybitny. Osiągał on niezwykłe sukcesy zarówno w lidze portugalskiej, angielskiej oraz włoskiej. Wygrał Ligę Mistrzów będąc za sterami FC Porto, a także Interu Mediolan. Po sukcesie na Półwyspie Apenińskim portugalski trener dostał misję niesamowicie trudną. Florentino Perez, sternik Realu Madryt powierzył Portugalczykowi zadanie zdetronizowania wielkiej Barcelony.

Pierwsze kroki The Special One nie były łatwe. W pierwszym El Clasico przegrał z Dumą Katalonii aż 0:5, lecz pod koniec sezonu pokonał Barcelonę w finale Copa Del Rey. W drugim roku swojej pracy z Realem Madryt zrobił kolejny krok do przodu. Bijąc absolutnie wszelkiego rekordy sięgnął po tytuł najlepszego klubu w Hiszpanii. Real Madryt w obu sezonach był również niezwykle blisko finału Ligi Mistrzów - dwukrotnie odpadał w półfinale, ostatnio po rzutach karnych. Sezon numer trzy miał być więc zwieńczeniem dzieła, wisienką na torcie w postaci La Decimy, czyli dziesiątego zwycięstwa Realu Madryt w elitarnej Champions League.

Początek rozgrywek Jose Mourinho i Real Madryt mają fatalny. Remis na Santiago Bernabeu z Valencią był sygnałem ostrzegawczym, ale koniec końców stwierdzono, że remis z Los Ches nikomu jeszcze wstydu nie przynosi. Minimalna porażka w pierwszym meczu o Superpuchar Hiszpanii z Barceloną również nie została potraktowana jako znak, że coś jest nie tak. Przegrana 2:3 na boisku przeciwnika to przecież całkiem niezły wynik w kontekście rewanżu. Na porażkę 1:2 z Getafe Mourinho alibi już nie znajdzie.

Portugalczyk to postać wielka, to już ustaliliśmy. W jego trenerskiej karierze nie związywał się on jednak z klubami na długo. W Porto przesiedział dwa sezony, w Chelsea wytrzymał trzy, potem znowu dwa w Mediolanie i teraz rozpoczął trzeci sezon w Madrycie. Opisując podejście do swojej pracy Jose Mourinho zawsze powtarzał: dajcie mi rok na wprowadzenie moich pomysłów, a w kolejnym sezonie przyjdą wielkie triumfy. Słowa te miały swoje potwierdzenie. W drugim roku swojego urzędowania Mourinho zdobył Ligę Mistrzów w Porto i w Mediolanie. W drugim sezonie pracy stworzył również maszynę do zwycięstw w Madrycie. Trzy sezony spędził jedynie w Chelsea...

I właśnie ten trzeci sezon Mourinho był najgorszym w jego dotychczasowej karierze. Portugalczyk skłócił się z Romanem Abramowiczem, któremu zarzucał niepotrzebne transfery Szewczenki i Ballacka, a także nie rozumiał, czemu Avram Grant został mianowany dyrektorem do spraw futbolu. Wszystko to sprawiło, że po słabym początku sezonu 2007-2008 Jose Mourinho pożegnał się z Chelsea. Czy w związku z tym kibice Realu Madryt mogą zacząć czuć pewien niepokój?

Z jednej strony tak. Jose Mourinho to trener, który na swoich drużynach wyraźnie odciskał swoje piętno. Po odejściach jego podopieczni wyraźnie tęsknili za Portugalczykiem. O ile Porto swoją pozycję w lidze utrzymało, o tyle Inter pogubił się na dobre, a Chelsea również potrzebowało zmian, aby odżyć po utracie Mourinho. Czyżby Portugalczyk był więc trenerem niezwykłym, jednak mogącym pracować w jednym miejscu tylko przez krótki okres?

Z drugiej strony, nie należy wyciągać pochopnych wniosków. Kolejny ważny test przed Mourinho w środę i jeśli Real Madryt przekonująco pokona Barcelonę i sięgnie po Superpuchar Hiszpanii, a następnie wygra mecz w Primera Division, wtedy nikt o dwóch wpadkach w lidze nie będzie pamiętał. Na razie piłkarze Realu wyglądają jednak jak zagubione dzieci we mgle. Po boisku chodzą, a nie biegają. Dziś mieli na tacy podane zwycięstwo z Getafe, a po bezbarwnej drugiej połowie oddali trzy punkty gospodarzom. A może Mourinho stawia wszystko na jedną kartę i chcąc wygrać Ligę Mistrzów, szykuje formę Realu Madryt na drugą część sezonu?

Na to i na wiele pytań odpowiedzą najbliższe mecze, a być może dopiero cały sezon. Wydaje mi się jednak, że oczekiwania wobec Realu Madryt są tak olbrzymie, że nawet Mourinho nie pozwolono by jego Real przeczłapał pół sezonu, aby w końcówce wznieść puchar za wygranie Champions League. Real Madryt musi wygrywać wszystko i wszędzie. A na razie nie wygrywa.