Wszyscy Polacy znają się na polityce i na piłce nożnej. Aby przypomnieć sobie tę powszechnie znaną prawdę nie trzeba czekać do jakichś bardziej znaczących wydarzeń politycznych czy też sportowych. Codziennie można zaobserwować kilkanaście milionów politycznych ekspertów i równie wielką rzeszę ludzi znających się na sporcie, która uaktywnia się zazwyczaj po osiągniętych przez naszych sportowców wynikach, które ogół uznaje za porażkę.

W dniu wczorajszym rozpoczęły się eliminacje do Mistrzostw Świata w RPA. W jakim stylu zaczęła je piłkarska reprezentacja Polski każdy, kto interesuje się piłką nożną wie. Jednak to, co dzieje się teraz czyli krzyk i lament kibiców, że winę za ten stan rzeczy ponosi tylko Leo Beenhakker uważam za skrają przesadę. Zwłaszcza, że ci sami ludzie myślą, że remedium na wszystkie problemy polskiej piłki będzie zwolnienie Beenhakkera. A kto po nim? Polska myśl szkoleniowa? Ja dziękuję za następnego lansowanego "młodego, zdolnego, nieuwikłanego w żadne afery" kolejnego Dariusza W. Zresztą polscy działacze i szkoleniowcy są tacy sami jak piłkarze: wolą się napić i poimprezować, a o trenowaniu zapominają... A może to raczej piłkarze są jak działacze, bo przecież od kogoś podejścia do zawodu młody człowiek musiał się nauczyć?

Prawdą jest, że od początku kadencji Leo na stanowisku selekcjonera istniała w PZPN grupa ludzi mu nieprzychylnych. Osobnicy ci uaktywnili się przed Euro 2008 i zaczęli rzucać mu kłody pod nogi, na wymuszeniu zmiany sztabu szkoleniowego nie poprzestając. Jednocześnie mają oni wszelkie narzędzia potrzebne do tego, aby zmienić coś w systemie szkolenia młodzieży i w samych strukturach związku, czyli zrobić coś, co w końcu będzie miało jakiś pozytywny wpływ na jakość gry polskich piłkarzy, jednak nawet o tym nie myślą. Mowa głownie o potencjalnym kandydacie na nowego prezesa PZPN, panu Grzegorzu Lato, który - mam wielką nadzieję - tym prezesem nie zostanie. Owszem, ma on wielkie zasługi dla polskiej piłki, bo szybko biegał i dobrze kopał piłkę, jednak to nie wystarczy, aby dobrze kierować tak dużą organizacją. Nie wiem czy poradziłby sobie ze zdecydowanie mniejszą odpowiedzialnością spoczywającą na jego barkach skoro pan Jacek Gmoch mówi:

Cytat:

Grzesiek na prezesa związku? Przecież to trzeba przynajmniej umieć czytać i pisać! Hm, wiem, że on oczywiście czyta i pisze, ale zarządzanie wielką federacją to wyższa szkoła jazdy.

Łaska kibica na pstrym koniu jeździ. Wczoraj wynoszony na piedestały, odznaczany orderami, niemalże noszono go na rękach. Dzisiaj mieszany z błotem, większość chce jego głowy. Wydaje mi się, że jest to w pewnej mierze zasługa tego środowiska skupionego wokół Grzegorza Lato, które teraz z ironicznym uśmieszkiem obserwuje w jaki sposób selekcjoner stara się wyjść na prostą. Co jednak Beenhakker miał zrobić w meczu ze Słowenią? Sam wejść na boisko i kopać piłkę zamiast polskich grajków, którym - poza Kubą Błaszczykowskim - widocznie się nie chciało? Najszybszym obiektem na boisku przy ulicy Oporowskiej (mecze reprezentacji powinny jednak być rozgrywane na większych stadionach) była piłka, na której wymalowane były kontynenty kuli ziemskiej. I ten mały świat wymykał się - wszystkim piłkarzom grającym w tamtym meczu - z rąk. Obydwie reprezentacje, polska i słoweńska poruszały się dwa tempa wolniej od reszty świata. Nadziei na jego dogonienie coraz mniej. Jedynym ratunkiem, za czym postuluje Leo, zdaje się być inwestycja w szkolenie młodzieży.

Co do samego Leo Beenhakkera to apeluję jeszcze o cierpliwość. Przynajmniej do października i meczów z Czechami i Słowacją.



A na deser coś z zupełnie innej beczki: