W kolejnych meczach prezentowaliśmy nie najgorszą formę, regularnie zdobywając punkty na wyjeździe jak i u siebie. Wreszcie nasza gra ofensywna mogła się podobać. Zaczęliśmy strzelać jak na zawołanie. Nie obyło się też bez wpadek, a raczej wpadki...

 Po zwycięskiej serii przyszła kolej na większą ilość spotkań na wyjeździe. W nadchodzących 10 meczach tylko 3 razy mieliśmy zagrać w Witebsku. Niezbyt optymistycznie patrzałem w przyszłość.

 Na początek pojechaliśmy do Soligorska powalczyć z Szachtiorem. Był to bardzo trudny teren, gdyż gospodarze nie przegrali tam żadnego meczu w lidze. To nas dodatkowo dołowało. Co gorsza, 3 zawodników zmagało się z urazami, a Tselykh pauzował za kartki.

Graliśmy z rywalem jak równy z równym. Nie dało się jednoznacznie określić kto posiada przewagę. Obrońcy obu stron byli niezwykle skoncentrowani, przez trudno było oddać strzał, a co dopiero wyjść na prowadzenie. Niestety po pierwszej połowie przegrywaliśmy już 2:0. Naszym katem okazał się świetnie grający głową Sergey Nikiforenko, który 2 razy strzelał z rzutów rożnych. Po przerwie obraz gry nie zmienił się, a honorową bramkę dla Lokomotivu strzelił Goncharik, wykorzystując błąd bramkarza, jak widać, lubiącego drybling poza polem karnym. Niestety mecz przegrany, ale nie ma się co załamywać.

 Po remisie z Dnieprem Mohylew i zwycięstwem z Dynamem Mińsk w trakcie dnia kibica, rozpoczęły się fantastyczne mecze. Pierwszy poległ półzawodowy Mikaszewicze, który na własnym boisku został rozgromiony 3:0.

 Jednak najwięcej emocji dostarczył mecz za"6 punktów" z sąsiadującym w tabeli MTZ-Ripo. Bez zwątpienia, to był mecz sezonu FK Witebska, choć nie było tak ogromnych emocji jak w finale LM w Stambule. Przyjechaliśmy na stadion Traktor, aby wywieźć z niego chociażby punkt. Jednakże było o to bardzo trudno. Gospodarze atakowali od początku i już w 24 minucie, za sprawą Diogo, objęli prowadzenie. Nie nacieszyli się nim zbyt długo. Chwilę potem wyrównał Tselykh, który w ostatnich meczach wyrósł na lidera. Po jednej drugiej spotkania wynik jak najbardziej nas zadowalał. Rywale rozpoczęli drugą połowę niezwykle zmotywowani i już po chwili, za sprawą fenomenalnego uderzenia Schegrikovicha wyszli po raz kolejny na prowadzenie. Kwadrans przed końcem, zdobywca pierwszej bramki dobił nas, strzelając na 3:1. Nie miałem nic do stracenia, więc wprowadziłem na boisko dwóch ofensywnych piłkarzy. Opłacało się, po 120 sekundach, Sokol dał nam kontakt, by minutę przed końcem Goncharik wyrównał zakładając golkiperowi „sito". Podobnie jak cały zespół, byłem zachwycony ważnym punktem.

Niestety musiał nastąpić moment, o którym chcę jak najszybciej zapomnieć. Do Witebska przyjechało BATE. Bardzo chciałem się zrewanżować, ale Krivets i spółka nie dali mi najmniejszych szans i ośmieszyli nas, aplikując 4 bramki i zachowując czyste konto. Kibice nie mogli nam tego wybaczyć aż do meczu z naszym najgorszym rywalem, Naftanem. Wynik 4:0 mówił sam za siebie. Całkowicie ośmieszyliśmy zespół z Nowopołocka. Nie zdziwiłbym się gdybyśmy strzelili jeszcze parę bramek. Tamtego dnia na boisku grała tylko jedna drużyna. Najbardziej zadowolił mnie powrót do składu Usova i zdobycie przez niego 2 goli.

międzyczasie powiększyliśmy swój dorobek punktowy, wygrywając z Daridą 2:0 i remisując z Homelem 3:3. Do końca sezonu zostało niewiele czasu, a my ciągle utrzymujemy się w czołówce. Czyżby marzenia o grze w Europie stały się faktem? Mam taką nadzieję.