Link do poprzedniej części
 
Nadszedł dzień meczu Red Bull Salzburg – Podbeskidzie Bielsko-Biała, przy obecności prawie 17 tys. widzów. Media mnie zjadły – wg nich już dawno nie było tak słabego mistrza Polski i grozi nam kompromitacja na arenie międzynarodowej. Wiedziałem, że spotkanie nie będzie łatwe, ale nie mieliśmy dużego wyboru – musieliśmy tam wyjść i zaprezentować im swoje umiejętności.

Pawełek – Mierzejewski, Ben Amor, Loran, Calderoni – Koman, Kołodziej, Hagan, Derbali (62’ Malinowski), Wesołowski – Nwakaeme (74’ Boldinskyi)
Mecz o dziwo zaczął się dobrze dla nas. Wprawdzie gola nie zdobyliśmy, ale po strzałach Kołodzieja i Nwakaeme to bramkarz gospodarzy, Eddie Gustafsson, był w opałach. Sytuacja szybko wróciła do normy i mistrzowie Austrii przeprowadzili w odpowiedzi dwie dobre akcje, w których musiał się wykazać Mariusz Pawełek. Polski bramkarz wydaje się być w formie, jak na razie gra bez zarzutów. Posiadanie piłki rozkładało się mniej więcej po równo, ale to mój zespół miał więcej oddanych strzałów na bramkę, jednak austriacki zespół robił to celnie. W 37’ z boiska musiał zejść najgroźniejszy napastnik Red Bulla, Jonathan Soriano. Moja taktyka na ten mecz była prosta – długa piłka do napastnika i akcja powinna zostać zakończona strzałem. Może mało wyrafinowane, ale na nic lepszego w tym meczu nie było stać moich piłkarzy. Sprawdzało się to zarówno w pierwszej, jak i w drugiej odsłonie spotkania. O tyle, o ile wejście Malinowskiego nie zmieniło jakości gry, to już debiutant, Rustem Boldinskyi, mógł zostać bohaterem meczu, nie wykorzystał jednak sytuacji sam na sam z bramkarzem gospodarzy. Wynik do końca meczu się nie zmienił, ale remis 0:0 odbierałem jako sukces – większość tak zwanych ekspertów skazywała nas na porażkę, a tymczasem to my byliśmy bliżej zwycięstwa. Wystarczy wspomnieć, że najlepszym piłkarzem meczu został wybrany bramkarz Salzburga. Za tydzień rewanż w Bielsku – jest nadzieja na awans.

 
Nim jednak przyjdzie mi ponownie zmierzyć się z austriacką drużyną, czeka mnie mecz o Superpuchar Polski z Legią Warszawa. Czy można sobie wyobrazić coś piękniejszego i bardziej mobilizującego, niż rozpoczęcie sezonu od triumfu? Jednak przeciwnik jest mocny i też będzie chciał wygrać. Legia miała jednak jeden dzień mniej przerwy od pucharowego meczu ze Sławią Sofia, zremisowanego 2:2. W składzie dojdzie do wielu zmian w porównaniu do poprzedniego meczu, chcę żeby piłkarze odpoczęli i nie złapali jakiejś zbędnej kontuzji.

Pawełek – Nelson, Czekaj, Loran, Król – Ergić, Elmaliach (13’ Sokołowski), Malinowski, Valle (68’ Hagan), Boldinskiy - Nwakaeme

Mecz zaczął się źle – linia defensywy nie potrafiła sobie poradzić z warszawską młodzieżą. Wolski wchodził w obronę jak w masło i to on otworzył wynik meczu. Przegrywałem 0:1, ale to był dopiero początek spotkania. Po bramce mecz odrobinę się wyrównał, ale niestety Valle zmarnował doskonałą sytuację. W 35’ wyrównałem – Curtis Nelson znalazł się w polu karnym rywaka i zdobył przepiękną bramkę z 16 metrów. Asystę zaliczył Ergić, który biega dzisiaj z opaską kapitańską. Jeszcze przed przerwą mogłem wyjść na prowadzenie, ale tenże Serb trafił w słupek, zaś Boldinskiy – w boczą siatkę. W drugiej połowie to Legia była więcej razy w opresji, ale Kuciak nie dał się pokonać. Tuż przed 90’ czerwoną kartkę obejrzał Vrdoljak, za dwie żółte. Czasu na wykorzystanie przewagi liczebnej było jednak za mało i czekały nas rzuty karne. Tutaj bohaterem został bramkarz – ale nie ten Legii. Pawełek obronił dwie jedenastki i po strzale Boldinskiy’iego to Podbeskidzie mogło świętować. Zdobyliśmy Superpuchar!
 
Nadszedł rewanż z Salzburgiem. Zapowiadało się niezwykle trudne spotkanie, ale cóż, to jest Liga Mistrzów. Są i pozytywy – jeżeli awansujemy, w 3. rundzie zmierzymy się ze zwycięzcą dwumeczu Qarabag Agdam (Azerbejdżan) – Sligo Rovers (Irlandia). W pierwszym starciu tych drużyn padł bezbramkowy remis.

Pawełek – Mierzejewski, Ben Amor, Loran, Calderoni – Koman, Kołodziej, Hagan, Derbali (90’ Malinowski), Wesołowski – Curić (68’ Nwakaeme)
Spotkanie w Bielsku zaczęło się podobnie jak w Austrii. Dużo strzałów oddała moja drużyna, choć niekoniecznie najwyższej próby, ale na pewno zmuszających bramkarza do interwencji. W 45’ nastąpiło otwarcie wyniku dwumeczu – Loran po dośrodkowaniu z rzutu rożnego wpakował piłkę do siatki. Po pierwszej części spotkania prowadziłem 1:0 i to ja byłem bliżej dalszej gry. Do awansu do kolejnej rundy zostało mi tylko 45 minut. Początek drugiej połowy był niesamowity – pierwsze po rzucie rożnym blisko zdobycia swojej drugiej bramki był Loran, a chwilę później miało miejsce genialne podanie Hagana i Derbali podwyższył wynik meczu – 2:0. Za ostatnie 40 minut należy pochwalić Pawełka, który bronił bezbłędnie. Wynik utrzymał się do końca i to Podbeskidzie gra dalej. Kolejny cel – mistrz Azerbejdżanu, powinno być łatwiej.
 
Pierwszy mecz miałem zagrać u siebie. Być może trochę lekceważę Azerów, ale patrząc na ich skład wydaje mi się, że możemy to rozstrzygnąć już na własnym stadionie. Moi piłkarze wydają się być w dobrej dyspozycji, natomiast rywale męczyli się w meczu ze słabymi Irlandczykami.

Pawełek – Mierzejewski, Nelson, Loran, Calderoni – Derbali (64' Malinowski), Kołodziej (60' Hagan), Ergić, Wesołowski – Curić, Boldinskiy (67' Nwakaeme)
Zaczęło się źle - po rzucie rożnym już w 5’ straciłem bramkę. Później grało nam się ciężko – Azerowie bronili się całą drużyną we własnym polu karnym. W 44’ Boldinskyi pokazał, że drzemie w nim nieprzeciętny talent i dograł wspaniałą piłkę Curiciowi – może jednak obejdzie się bez kompromitacji? Do przerwy 1:1, ten wynik nas nie satysfakcjonował. W drugiej połowie więcej bramek nie padło – spotkanie zremisowaliśmy na boisku, ale przegraliśmy we własnych głowach. To był ciężki mecz, nie powinniśmy lekceważyć przyjezdnych. Na pewno jestem rozczarowany, ale czeka nas rewanż. Jeżeli chcemy awansować, musimy zagrać o niebo lepiej.

 
Wcześniej jednak czekało nas rozpoczęcie sezonu ligowego z Ruchem. Fajnie by było zacząć od zwycięstwa, ale to nie musiało być proste spotkanie – na początku sezonu forma nie jest jeszcze stabilna. W dodatku większość moich myśli, a pewnie też i zawodników, pochłania najbliższa podróż do Azerbejdżanu.

Pawełek – Mierzejewski (45’ cz. k.), Nelson, Loran, Calderoni – Nather, Hagan, Sacha, Valle, Wesołowski (58’ Boldinskyi)– Nwakaeme (66’ Curić)
Mówiąc wprost – mecz był nudny. Ruch cofnął się do obrony i liczył na jedną akcję, a moi piłkarze nie potrafili sforsować niebieskiego muru. Nie pomógł mi w tym Mierzejewski, który jeszcze przed przerwą skompletował dwie żółte kartki i całą drugą połowę musiałem grać w osłabieniu. Niedługo po wznowieniu gry zostałem zmuszony dokonać dwóch zmiany, ponieważ kontuzji doznali Nwakaeme i Wesołowski. Ruch zaatakował groźnie tylko raz i to wystarczyło na tak przetrzebione Podbeskidzie. Zieńczuk podał na wolne pole do Niedzielana, ten pociągnął z piłką 20 metrów po czym strzelił w… Curtisa Nelsona i piłka wpadła do bramki. Gol został uznany za samobójczy i mój najlepszy na boisku obrońca może pochwalić się trafieniem w debiucie. Szkoda tylko, że do własnej bramki. Do końca wynik się nie zmienił – przegrałem 0:1 w złym stylu, w dodatku kontuzji doznali dwaj ważni zawodnicy. Dobry prognostyk przed wyjazdem do Azerbejdżanu, prawda?

 
Przede mną bardzo ważny mecz – jak wygram, będę miał zapewnioną grę w fazie grupowej, co najmniej Ligi Europejskiej. Ale w dotychczasowych spotkaniach gram w kratkę - obok dobrych gier, jak rewanż z Salzburgiem, trafiają mi się wpadki, jak ta ostatnia z Ruchem. Natomiast Azerowie pokazali, że nie oddadzą meczu bez walki. Czeka mnie gorące 90 minut i obie drużyny liczą na awans.
 
Dotychczasowe transfery można oszacować na plus. Widać, że Mariusz Pawełek zostanie pierwszym bramkarzem. Umiarkowanie dobrze prezentują się Nelson i Boldinskyi, ale to są gracze sprowadzeni głównie z myślą o przyszłości. Nie odszedł też ani jeden kluczowy zawodnik – do klubu nie wpłynęła nawet oferta za żadnego piłkarza -  i pozbyłem się zbędnego szrotu, który za mało wnosił do zespołu. Ale to jeszcze nie koniec, sierpień dopiero się rozpoczyna.

***
Następna część