Informacja o podpisaniu przez Artura Boruca kontraktu z Southampton FC niezwykle mnie ucieszyła.  W końcu trafił on do najlepszej ligi świata, o której sam wielokrotnie mówił, że jest jego wymarzoną. Sytuacja Boruca bardzo przypomina mi losy Edwina van der Sara, który w 2001 roku podpisał kontrakt z Fulham FC.

 

Emerytowany holenderski golkiper, podobnie jak Polak, przeniósł się do Anglii z ligi włoskiej, a dokładniej z Juventusu Turyn. Van der Sar przez dwa lata był podstawowym bramkarzem Bianconerich. Wszystko zmieniło się latem 2001 roku. Holender miał za sobą fatalny sezon, a do Turynu z Parmy za rekordowe 32 miliony funtów trafił Gianluigi Buffon. Van der Sar musiał sobie szukać nowego klubu. Ku zaskoczeniu wszystkich nie przeszedł jednak do jednej z czołowych drużyn Europy, ale trafił do beniaminka Premier League – Fulham FC. Wychowanek Ajaxu Amsterdam miał wtedy 31 lat.

 

Niemal identycznie wygląda to w przypadku naszego bramkarza. 32-letni dzisiaj Boruc po sezonie nie przedłużył kontraktu z Fiorentiną i przez długi czas był bez klubu. W końcu również podpisał kontrakt z beniaminkiem Premier League.

 

Gdy van der Sar został zawodnikiem Fulham FC to większość postawiła na nim krzyżyk. Dziennikarze i kibice twierdzili, że nigdy nie będzie mu już dane walczyć o najważniejsze trofea. To tak jak z Borucem. Wielu mówiło, że nie znajdzie dobrego klubu, że się stoczy, bo już mu się nie chce. Artur jednak ponownie wrócił do gry.

 

W przypadku van der Sara życie zaskoczyło wszystkich. W 2005 roku sir Alex Ferguson postanowił ściągnąć Holendra do Manchesteru United. Wydawało się, że Edwin będzie tylko rezerwowym, a on przez sześć sezonów stał się legendą Czerwonych Diabłów, wygrywając m.in. Ligę Mistrzów oraz cztery mistrzostwa Anglii.

 

Jak będzie z Borucem? Moim zdaniem ma on szansę stać się jedną z gwiazd Premier League. W Wielkiej Brytanii nadal go doskonale pamiętają. Ostatnio nawet rozmawiałem na jego temat z kilkoma Anglikami, którzy mówili mi, że Boruc to według nich najlepszy bramkarz na świecie. Bardzo mnie to zdziwiło, bo myślałem, że “Holy Goalie” jest już zapomniany.