Bezsenność doskwiera mi nadal, jednak cieszę się z każdego poniedziałku. W tym właśnie dniu moja przypadłość może się do czegoś przydać i dać Wam, drodzy użytkownicy, okazję do zastanowienia się nad problemami, które nie dają mi spać. Jednak dzisiejszej nocy nie mogłem dociec, czym tak naprawdę się martwię. Ciągle gdzieś w środku odczuwałem kujący ból, coś mnie gnębiło, tylko nie wiedziałem co to takiego. W poszukiwaniu odpowiedzi udałem się na krótki spacer. Z nieba leciały strugi deszczu, a wokół mnie nie było widać żywej duszy. Po chwili jednak zauważyłem na pobliskiej ławce pewną postać. Widać było, że człowiek ten jest wyraźnie czymś przybity, był skulony, jakby coś go bolało, a swoją twarz skrywał w dłoniach. Podszedłem więc zaciekawiony i usiadłem obok. Posiedzieliśmy przez chwilę w milczeniu, gdy nagle dziwna postać zwróciła wzrok w moją stronę. Okazało się, że był to mój redakcyjny kompan – Pucek. Na jego spracowanej twarzy malowało się przygnębienie, a na kolanach trzymał pewien dziennik sportowy. Na pierwszej stronie widniała postać Franciszka Smudy – nowego selekcjonera reprezentacji Polski. Po krótkiej rozmowie z Puckiem wiedziałem, co jest powodem mojego wewnętrznego bólu i co nie pozwala mi tej nocy spać…

Mimo tego, że najnowsza odsłona Football Managera jest prawdopodobnie jedną z najlepszych w historii, to według mnie, i zapewne wielu graczy do mnie podobnych, nadal czegoś w niej brakuje. Tym czymś są emocje związane z prowadzeniem w grze drużyny narodowej. Problem jest złożony, ponieważ w FM-ie brakuje wielu elementów niezbędnych do odpowiedniego odwzorowania tej jakże ważnej i zaszczytnej funkcji dla każdego piłkarskiego trenera.

Ogólnie rzecz ujmując reprezentacja w grze jest jak klub, tylko z mniejszymi możliwościami. Są bowiem sparingi, ale tylko w oficjalnych terminach, są trenerzy, jednak całkowicie nie widać ich pracy, ponieważ nie ma żadnego treningu, są wreszcie piłkarze, ale nie ma żadnej możliwości interakcji z nimi. A przecież wiadome jest, iż prowadzenie kadry to coś zupełnie odmiennego niż praca w klubie i w grze, moim zdaniem, powinno być to widoczne.

Do niedawna mieliśmy doskonały przykład tego, że selekcjoner w sprawie sparingów nie jest skazany wyłącznie na terminy FIFA. Mówię tu oczywiście o byłym już trenerze naszej kadry – Leo Benhakerze. Pod jego rządami Polska była przodownikiem w rankingu największej ilości rozegranych meczów towarzyskich. Oczywiście podczas gry w niektórych krajach taka postawa mogłaby być niemożliwa ze względu na rozgrywki ligowe, ale funkcja umożliwiająca rozgrywanie sparingów w dowolnym terminie z pewnością sprawdziłaby się w państwach, gdzie w czasie rozgrywek ligowych występuje przerwa zimowa. Jestem pewien, że w znaczący sposób ułatwiłoby to skompletowanie odpowiedniej kadry, w której skład wchodziliby najlepsi piłkarze. Aktualnie w celu obserwacji danych zawodników możemy udać się na spotkanie z ich udziałem bądź wysłać na nie naszego asystenta, co według mnie nie jest wystarczające. Czy bowiem istnieje lepszy sposób na przyjrzenie się danemu piłkarzowi niż zorganizowanie przez nas stosownego meczu? Nie! Dopiero podczas rozgrywania potyczki z przeciwnikiem możemy wypróbować naszych wybrańców we wszelkich możliwych sytuacjach, a jeżeli chcielibyśmy przetestować piłkarzy w spotkaniach o jakąś stawkę, to można zorganizować przecież turniej z odpowiednimi nagrodami finansowymi.

Prócz samych sparingów z pewnością bardzo pomocne byłyby przygotowywane przez nas wszelkie zgrupowania. Obecnie piłkarzy "dostajemy" na chwilę przed meczami i w dodatku nie możemy z nimi nic zrobić. Na takich spotkaniach niezbędny byłby trening, oczywiście nie ten sam, co w klubie, ponieważ w kilka dni nie możemy przygotować kadrowiczów pod względem kondycyjnym czy siłowym, ale zwykłe ćwiczenia taktyczne oraz stałych fragmentów gry z pewnością okazałyby się bardzo pomocne i w końcu zatrudnieni przez nas trenerzy na coś by się przydali. Dzięki zgrupowaniom większego znaczenia nabrałaby również nasza taktyka i sposób na grę. Obecnie musimy się modlić, by zawodnicy byli w dobrej formie w klubie i zdołali nie pogubić się w nieco innej taktyce, która preferowana jest przez nas w reprezentacji. Moim zdaniem jesteśmy zbytnio skazani na trenerów klubowych i nie mamy możliwości ukształtowania drużyny po naszemu. Wspomniane przeze mnie ćwiczenia taktyczne pozwoliłyby nam zbudować swój własny styl gry zespołu, który nie jest zdany na to, co dzieje się w klubach. Jestem przekonany, że Sports Interactive nie miałoby trudności z stworzeniem odrębnego treningu dla reprezentacji, a na pewno w dużym stopniu polepszyłoby to grę.

Kolejną wspomnianą już przeze mnie bardzo ważną sprawą jest brak jakiejkolwiek interakcji z powołanymi zawodnikami. Chciałbym dostać możliwość rozmów z nimi, podczas których mógłbym zmotywować ich do godnego reprezentowania swojego kraju. Słowa te na pewno pomogłyby im również w klubie, ponieważ możliwość gry dla własnego państwa z pewnością zmotywowałaby ich do lepszej gry i do ciągłego przekonywania nas, iż powołanie ich nie było złym pomysłem. Oprócz rozmów z samymi zawodnikami pomocne okazać by się mogły także informacje napływające od trenerów klubowych, którzy widzą kadrowiczów na co dzień. Na pewno wiadomości dotyczące ich postawy na treningu, pozycji w klubie oraz obecnej formy dałyby nam podstawy do oceny ich przydatności dla drużyny.

Poza wszelkimi narzędziami pozwalającymi w odpowiedni sposób prowadzić reprezentacje do sukcesów, ważne są także wszelkie emocje związane z piastowaną przez nas funkcją. Dobrze wiemy, że selekcjoner skazany jest na krytykę ze strony mediów oraz kibiców. Powołanie nieodpowiedniego zawodnika lub brak jakieś nominacji może spowodować wielką burzę, która potrafi uprzykrzyć człowiekowi życie. Obecnie w FM-ie nie doznamy takiej atmosfery, konferencje prasowe to moim zdaniem za mało. Gdzie są te wszystkie kontrowersje, bunty, pretensje, nagonki? Niestety tego brakuje, a jestem przekonany, że ciągła presja ciążąca na naszych barkach nadałaby grze odpowiedniego smaczku.

Jak wspomniał Pucek podczas naszej rozmowy w tę deszczową noc, brak tych wszystkich elementów powoduje, że prowadzenie reprezentacji jest jak wybieranie najlepszych zawodników z obywatelstwem danego kraju; praktycznie nie masz żadnych narzędzi, które mogłyby dać ci odczuć, że jesteś szefem kadry. Na końcu naszych rozważań wspomniał również o tym, że gra reprezentacją jest ciekawa tylko kiedy współprowadzisz klub, bez tego jest okropnie nudno. W pełni się z nim zgadzam i moim zdaniem panowie z Sports Interactive zapomnieli zupełnie o tym elemencie gry. Myślę, że powinien być on dla nich priorytetem na następny rok, ponieważ gracze prowadzący reprezentację Polski w drodze do EURO 2012 będą bez oficjalnych spotkań się po prostu nudzić, a na pewno pan Franciszek Smuda w rzeczywistości na nudę nie będzie mógł narzekać.