Tłuste znaki do prawd prowadzą

Nastąpiła zmiana. Zaskakująca i dziwna. Po dwóch porażkach, pokonaliśmy znienawidzoną Romę. Emocje. Tak, łatwo tak napisać. Jeszcze do dzisiaj mam palpitację serca, gdy tylko o tym pomyślę. Startujemy teraz troszeczkę z innego pułapu, pełnego emocji lecz także większej pewności. Ewentualnie, można rzec, że zjednoczyliśmy się z drużyną i staliśmy jednym. Tak, jednym. To już nie jest nesete i Fiore. Nie, teraz to jedność, zabójcy z Florencji, rzeźnicy z Blaviken. Eee, to nie to. Nieważne, ważny jest sens. Jedność umysłów i pasji ma mi pomóc z Tottymhamem. To właśnie teraz jest moment, w którym porażkę 2-3 trzeba przekuć na wygraną i awans. Od razu widać powiew świeżości, nowego ducha i radość, jaka kiełkuje wśród widzów i graczy. Będzie się działo, tak przynajmniej piszą gazety, nie odbierając nam szans. Teraz widać jasno. Ów mecz z Romą, to zmienił. Zamiast rzucać nas na pozarcie, trzeba się obawiać, jesteśmy mocni. Gdziekolwiek gramy, o cokolwiek, wszyscy wiedzą, że nastąpiła zmiana, że teraz Fiore coś znaczy. Florencja jest cała we fiolecie, ludzie skandują nasze imiona, są pewni awansu. Tak, pewni. Można twierdzić, że na wyrost, można wiele. Ale dopóki piłka w grze, mamy szansę. Sporą. A dlaczego? To proste. Mamy Gom3za.

Angielską pogodą w Anglików - lejemy!

Ale psikus. Mario wypadł na 6 dni, akurat teraz. Przypadek? Na szczęście ostatnio odblokował się Babacarabra, więc może ukłuje rywali. Najlepiej kilkukrotnie, swoim „czarnym żądłem” (hehe, zboczone i kosmate myśli, perwersy z Was). Słyszycie te bębny. Uderzają rytmicznie. Bum, bum. To nadchodzi rewanż. Fiore, do boju!

Z dużej chmury, mały deszcz. W 16 minucie mecz się skończył i pozostało kopanie się po jajach. Nie, przepraszam, moi piłkarze tychże nie mają. Sprzedali, zostawili w domu, oddali do lombardu (przeżyj to sam). Tyle wiary, nadziei, radości a tu klops. Odpadliśmy. Przegraliśmy. Zwieszam głowę, zamykam oczy. Zaklinam rzeczywistość. Smutek rodzi gniew. Gniew rodzi, sam nie wiem co. Coś.

Za karę opowiem wam historyjkę.

Dawno, dawno temu, jak jeszcze chodziłem do szkoły (to było tak dawno, że nikt tego nie pamięta), byłem na wycieczce w przepięknym mieście nad morzem. I ze stocznią. Nasza wychowawczyni poprosiła nas o podanie swoich numerów, w razie gdyby kogoś wchłonął Neptun miasta. Część z nas tego nie zrobiła. Tak, życie na krawędzi.
 

Wziąć byka za rogi

Pozostało mi skupić się na grze w Serialu A (z Kupy Italli odpadniemy rychło i boleśnie. ChJuve już o to zadba). Przede mną spotkanie z Torino, na wyjeździe. Drużyna ta zajmuje 14 miejsce i od 13 spotkań nie wygrała meczu. Remisują z cieniasami i przegrywają z tymi, z którymi mają. Mam nadzieję, że akurat ja też z nimi wygram. Marzy mi się wygrana pięcioma bramkami, żeby osłodzić sobie porażkę w LE, gdzie naprawdę liczyłem na ugranie czegoś więcej. Pozostaje niesmak i możliwość łojenia skóry drużynom pokroju Torino.

Zgodnie z przewidywaniami, mecz po raz kolejny był brutalny, agresywny. Torino atakowało, grało swoje, miało więcej strzałów oddanych, ale to my wykazaliśmy się nie tylko lepszą skutecznością, ale pewnością tego co robimy. W 61 minucie prowadzenie dał nam Ilicic, na sam koniec karnego wykorzystał Gom3z i 2-0. Wygrana cieszy, lekko odbudowane morale. To ważne, bo przed nami mecz z Interem. Wcześniej jednak oczywiście, przerwa na reprezentacje. Spuszczę na to coś tam z milczeniem, bo bierze mnie nerwica.

 

Hahahahahahahahha.

Tylko tak to mogę skwitować. Przed meczem z Interem, po magicznych meczach reprezentacji, co się okazuje? Spisek! Zamach! Najpierw Neto wraca kontuzjowany, bo po co mi podstawowy bramkarz. Chwil później Rumun także. No bez jaj, na Inter, a później ChJuve, będę musiał wyjść z szarakiem na bramce. To kpina jakaś. Bez jaj. Ale złapałam nerwa. Aż się trzęsę cały. Już myślałem, że wyeliminowanie mnie z LE wystarczy FM-owi. Jednak nie, trzeba zgnębić, poniżyć, zniszczyć, zrównać z ziemią, wdeptać jeszcze bardziej. Jak grać? I mimo że Inter jest siódmy, to i tak pewnie wygrają. Bo będę grać bez bramkarza. No, zaraz wyłączę tą grę i gdzieś sobie pójdę. Foch na całej linii.

Ktoś potrafi wytłumaczyć lead w tym newsie?

 

Dobra, rozpisałem się a Neto ma już 90% kondycji, więc zagra. Ale jak przegram, to i tak wina FM-a.

Inter przybył do Florencji schowany za poczwórną gardą. Zagrał podobnie do nas, chciał moi piłkarzy wciągnąć na swoja połowę i skontrować. Pech chciał, że my też tak chcieliśmy. I choć cały w tym ambaras, żeby dwoje chciało naraz, to skończyło się na tym, że nikt nic nie grał i wynik głosił smutne, głupie (bo mogliśmy przycisnąć) 0-0.

 

Na końcu miała być tebelunia ale nerwicy dostałem i już mi się nie chce. Niech FM sam ją sobie wklei, jak tak mądry jest. Standardowo, podrzucę w następnym odcinku i tyle.

Dzisiaj odcinek 13 (choć tak naprawdę to 14). Pechowo? Było już ostatnio. Oby nie, mam dosyć porażek i wpadek. Załóżmy, że 13-stka jest szczęśliwa, tak jak z Polańskim, przejdźmy więc do sedna, czyli... Kto sieje zamęt,...

Dzisiaj odcinek wcześniej, bo Liga Mistrzów. Piękny wywiad, poziom dziennikarstwa - 101% R: Panie Zbyszku, panie Zbyszku. Tutaj, zapraszam tutaj. Nie, nie w prawo, pójdzie pan w lewo, minie pasmanterię i te śmierdzące...

Dzisiaj trochę inaczej, bardziej komercyjnie. Mniej teatralnie a bardziej Bollywood. Wiecie o co chodzi, kicz, przerysowanie. Tylko śpiewać nikt nie będzie. Bo i po co.   Czapter łan Mgła opanowała miasteczko, niczym...

Na sen Zgodnie z obietnicą, po 20 spotkaniach przedstawię tabelę i wyróżniające się postaci z drużyny. Zacznę od grajków bo mniej pisania. Najwięcej spotkań, 20 (2) ma młody Bernardeschi, co może trochę dziwić. Jeżeli jednak...

Jak para zmieniam stan To będzie tekst wydmuszka. Naprawdę. Nic w nim nie będzie, oprócz nudnych faktów. A to z powodu terminarza. Nie jest tak, że ta gra jest łatwa albo trudna. Nie jest tak, że nesete wygrywa, bo jest...

Minęły święta... Śnieg i prezenty. Zapach choinki i sianka. Potem Sylwester, szampan i strzelające korki. Wielka feta w jedynce, parę petard i jeden, zielony fajerwerk. Potem parę dni stycznia i nareszcie. Nareszcie. Mecz. I...

A tamburyn ciągle gra Ostatnio wpadliśmy w wir. Taki to wir, co zamiast wsysać, wyciąga nas ku górze. Wir wietrzności i wieczności. Opatrzności. Bogini fioletu. Czy cuś. Dowodów trzeba. A i służę. Dawno, dawno temu,...

Tak dużo się zmieniło, tak łatwo zapomniało... Przede mną meczyk z Ludożercami, którzy czubek tabeli okupują. No i wcześniej ze mną wygrali. Okazja do rewanżu? Tak, tak. Te rozgrywki LE to jakiś poważny żart. Jednym słowem,...

To koniec Łezka w oku się kręci na myśl o tych czasach, które spędziliśmy razem. O tej zapychanej wierszówce... Nie no, żartowałem. Nie zrobię tego moim dwóm fanom (mnie i mnie), za bardzo ich lubię. Ja biorę swoją...

Dzisia nudno i smutno. Jak bema żałobny rapsod Pachniało wszędzie mleczem. Delikatny wietrzyk, kłębiaste chmury. Parasol, ogródek, piekąca się karkówka. Gołe stopy miziały, już trochę za wysoką, trawę. Heh, obiecuję, że...

Stoi na stacji lokomotywa, wielka ogromna i... Coś z niej spływa. Co? Nie wiem, ważne że coś. To tak jak z Fiore, coś się zazębia, tylko co? Po pięknej, lub po prostu skutecznej grze, rozgromiliśmy Atalantę (szacun dla...

Matko Boska! Ocenzurowano mnie! Czasy strasznego PRL-u wróciły. Gdzie wolność słowa! Gdzie wolność dla języka Polskiego! No gdzie?! Specjalnie uderzam w wysokie tony, bowiem krzywda mnie się stała nader okropna. I żal mnie...

Powariowali w tych Włoszech, lub jak to mówi Borek/Kołtoń czy jakiś inny klon: „liga nie zwalnia tempa”. Mimo wielu sprzeciwów i obaw, Fiore gra dalej. Po wygranej z Milanem (a co, będę się chwalił) i magicznej chwili Babacabry...

   Kiedyś jeździł po podstawówkach człowiek z misją (szczery szacunek dla niego), który puentował swój monolog tak: „lepsi piją pepsi”. Ot. Tutaj jest nudna paplanina Tabela prezentuje się następująco. Mam trzy punkty....