Nie można przegrać meczu, nie tracąc gola. Z drugiej strony nie da rady wygrać spotkania nie strzelając gola, ale lepszy jeden punkt niż stracone trzy. Co w naszej taktyce sprawia, że mamy dobrą obronę?  Tym artykułem zaczynamy serię opisującą poszczególne jej elementy  - dziś będzie mowa o środkowych defensorach.

Jacy powinni być środkowi obrońcy?

Nie ma żadnych wątpliwości – siła, odbiór i gra głową to główne atrybuty, na które należy zwracać szczególną uwagę przy wyborze zawodników na tą pozycję. Ale jeśli zawodnik nie będzie grzeszył inteligencją, to powyższe cechy będą bez znaczenia. Jej wysoki poziom zapewnia, że obrońcy będą podejmować właściwe decyzję, zajmować odpowiednie pozycję oraz zabezpieczą tyły w stosownym momencie.

Koncentracja, przewidywanie i podejmowanie decyzji to kolejne ważne atrybuty dla naszych defensorów – szczególnie wtedy, gdy chcemy aby skutecznie uprzykrzali życie napastnikom rywala, a nie tylko tworzyli mur nie do przejścia. Czy uważacie, że odbiór jest ważniejszy dla defensywnego pomocnika, a nie dla środkowych obrońców?

Granie w parze

Efektywne taktyki są oparte na równowadze. Bardzo rzadko w jednej drużynie jest dwóch równorzędnych środkowych obrońców, którzy są do siebie podobni. W trakcie sezonu trzeba stawiać czoło różnym wyzwaniom, dlatego różnorodność jest tak bardzo potrzebna.

Dla przykładu – na środku angielskiej defensywy grają John Terry i Rio Ferdinand. Terry jest dobry w powietrzu, podejmuje odpowiednie decyzję oraz umiejętnie się ustawia, natomiast nie imponuje szybkością. Gracza Manchesteru cechują z kolei dobrze przygotowanie motoryczne oraz umiejętność rozpoczynania akcji dokładnymi podaniami do partnerów. Na tym przykładzie widać jak bardzo ważne jest wzajemne uzupełnianie się.

Stoper/Zabezpieczenie kontra Obrona/Obrona

Umiejętności Twoich obrońców będą wpływać na to, jakie zadania zostaną im przydzielone. W Anglii mamy podział Stoper/Zabezpieczenie, który w pełni wykorzystuje talent wspomnianych już wyżej zawodników. Terry ma opiekować się napastnikami i walczyć o górne piłki, Rio zaś ma ganiać do bezpańskich piłek i być zawodnikiem bardziej mobilnym.

Grając Kogutami zauważyłem, że granie system Stoper/Zabezpieczenie jest efektywne wtedy, gdy gra się przeciwko średnim klasowo napastnikom. Podczas konfrontacji z rywalami dysponującymi lepszymi napastnikami, cofnięty obrońca grający na Zabezpieczeniu był bezlitośnie ogrywany przez Rooneya, Berbatova czy Eduardo. Granie tym system jest też użyteczne, gdy przeciwnik próbuje rozmontować Twoją obronę prostopadłymi podaniami, ale zawodzi, gdy zawodnicy rywala siedzą na Twoich defensorach.

Podział Obrona/Obrona jest dużo prostszym systemem. Możesz go stosować wtedy, gdy Twoi zawodnicy cechują się dobrymi decyzjami i niezłym poziomem współpracy – sami będą decydować kiedy złamać linię obrony, zastosować pressing czy zagrać wślizgiem.

Role

I w końcu przyjrzyjmy się rolom, które możemy przypisać naszym defensorom. Mamy tu trzy możliwości wyboru: środkowy obrońca, grający piłką obrońca i tradycyjny obrońca. Środkowy obrońca to typowy defensor, którego można spotkać w każdym klubie. Ma zatrzymywać napastników i oddalać zagrożenie od własnej bramki, ale również powinien umieć utrzymać się przy piłce – jednak w żadnym z tych aspektów nie musi być wybitny.

Grający piłką obrońca, to podobny do Ferdinanda typ zawodnika. Jest bardzo przydatny w tych zespołach, które zaczynają konstruować atak we własnej strefie obronnej. Zawodnik grający w tej roli musi cechować się dobrymi decyzjami, niezłymi podaniami oraz opanowaniem – dzięki temu będzie wiedział kiedy ma biec z piłką, a kiedy ją podać, a co za tym idzie, nie będzie notował niepotrzebnych i niebezpiecznych strat.

Tradycyjny obrońca ma właściwie tylko jedno zadania – odebrać piłkę i wykopać ją z własnego pola karnego. Z reguły taką rolę powierza się średnio utalentowanym obrońcom, których charakteryzuje siła, wzrost i brak skłonności do opuszczania swojej pozycji.

Źródło - FM Britain, tłumaczył Kolazontha.